Od 2016 godine znanje i umeće pravljenja cipovke se nalazi na listi Nematerijalnog kulturnog nasleđa Srbije.
Shutterstock
Cipovka je tradicionalna vrsta hleba karakteristična za Vojvodinu i druge panonske krajeve. Vezana je za izrazito ratarsku kulturu Vojvodine, spremale su je isključivo žene za potrebe jednog domaćinstva, a hleb se pravio tako da traje do nedelju dana i dovoljno hranljiv za poslove na polju. Karakterističan oblik koji cipovka ima zaslužan je za njen nadimak- „hleb koji se smeje na mesec“.
Prvi pomen cipovke potiče iz 18. veka, tačnije 1794. godine u knjizi „Istorija Novog Sada“ Melhiora Erdujheljija, a od 2016 godine znanje i umeće pravljenja cipovke se nalazi na listi Nematerijalnog kulturnog nasleđa Srbije.
Odlukom Nacionalnog komiteta za nematerijalno kulturno nasleđe Srbije tamburaška praksa upisana je u Nacionalni registar Nematerijalnog kulturnog nasleđa Republike Srbije.
Cipovka je tradicionalna vrsta hleba, karakteristična za područje Vojvodine. Prema Vukovom Srpskom rječniku, reč „cipovka” je izraz koji se u Sremu, Bačkoj i Banatu koristi za manji hleb koji se nosi na put.
Odlukom Nacionalnog komiteta za nematerijalno kulturno nasleđe Srbije tamburaška praksa upisana je u Nacionalni registar Nematerijalnog kulturnog nasleđa Republike Srbije.
Cipovka je tradicionalna vrsta hleba, karakteristična za područje Vojvodine. Prema Vukovom Srpskom rječniku, reč „cipovka” je izraz koji se u Sremu, Bačkoj i Banatu koristi za manji hleb koji se nosi na put.
Odlukom Nacionalnog komiteta za nematerijalno kulturno nasleđe Srbije tamburaška praksa upisana je u Nacionalni registar Nematerijalnog kulturnog nasleđa Republike Srbije.
Cipovka je tradicionalna vrsta hleba, karakteristična za područje Vojvodine. Prema Vukovom Srpskom rječniku, reč „cipovka” je izraz koji se u Sremu, Bačkoj i Banatu koristi za manji hleb koji se nosi na put.
Odlukom Nacionalnog komiteta za nematerijalno kulturno nasleđe Srbije tamburaška praksa upisana je u Nacionalni registar Nematerijalnog kulturnog nasleđa Republike Srbije.
Cipovka je tradicionalna vrsta hleba, karakteristična za područje Vojvodine. Prema Vukovom Srpskom rječniku, reč „cipovka” je izraz koji se u Sremu, Bačkoj i Banatu koristi za manji hleb koji se nosi na put.
Odlukom Nacionalnog komiteta za nematerijalno kulturno nasleđe Srbije tamburaška praksa upisana je u Nacionalni registar Nematerijalnog kulturnog nasleđa Republike Srbije.
Cipovka je tradicionalna vrsta hleba, karakteristična za područje Vojvodine. Prema Vukovom Srpskom rječniku, reč „cipovka” je izraz koji se u Sremu, Bačkoj i Banatu koristi za manji hleb koji se nosi na put.
Za pripremu jedne manje cipovke (od oko 700g) potrebno vam je:
500 g mekog brašna tip 500,
2,5 dl mlake vode,
10-20 g svežeg kvasca,
1 kašičica soli i
1 kašičica masti.
Kvasac rastvorite u vodi, dodajte so i kašiku brašna. Ostavite smesu da odstoji desetak minuta. Dodajte mast i brašno (postepeno) sve vreme meseći testo. Naši stari kažu da testo treba da se „prevrće“. Testo je umešeno kada se pojave mehurići. Činiju treba pokriti krpama i stoljacima – dobro je ušuškati.
Ostavite na sobnoj temperaturi petnaestak minuta. Sada ponovo treba mesiti testo “prevrtanjem“ . Oblikujte kuglu i stavite je u podmazan pleh. Cipovka treba da se odmara oko sat vremena. Rernu zagrejte na maksimum. Zasecite hleb (ne po sredini već više ka jednoj strani). Upravo zbog svog izgleda kažu da je to hleb koji se smeje na mesec. Pecite je dvadesetak miniuta, a pečenu premažite vodom. Ostavite je da se prohladi, a potom uživajte uz cipovku premazanu domaćom svinjskom mašću.
Komentari(0)