KO SME, TAJ MOŽE! KO NE ZNA ZA STRAH TAJ IDE NAPRED: Rekao je Živojin Mišić i zaveo ženu KOJA SE ZBOG NJEGA ODREKLA SVIH
Životna priča Vojvode Živojina Mišića zaslužuje film, jer ono što je ovaj čovek doživeo je neverovatno
„Život je večita borba. Ko sme, taj može. Ko ne zna za strah, taj ide napred!".
Čuvena rečeneca slavnog vojskovođe, a iznad svega velikog čoveka, Vojvode Živojina Mišića doslovno oslikava njegov život.
Jedan od najvećih junaka Prvog svetskog rata i legenda umro je pre više od 100 godina 20. januara davne 1921.
Možda vas zanima:
KAKO SE VOJVODA ŽIVOJIN MIŠIĆ SUPROSTAVIO KRALJU ALEKSANDRU KARAĐORĐEVIĆU: Zašto da nam Evropa kroji državu?
Pročitajte razgovor vojvode Mišića, najistaknutijeg srpskog vojskovođe u Prvom svetskom ratu i kralja Aleksandra Karađorđevića, drugog sina Kralja Petra I i Kneginje Zorke
Od seoskog dečaka do najobrazovanijeg vojskovođe: Ovo je kuća u kojoj je u selu Struganik rođen Živojin Mišić
Živopisino selo Struganik, smešteno između padina Divčibara i Suvobora, je mesto koje je izrodilo jednog od najvećih vojskovođa u istoriji srpskog naroda. Vojvoda Živojin Mišić rođen je 1855. godine u mnogočlanoj porodici kao najmlađe od trinastoro dece. Kao mezimac roditelja čak je nosio i nadimak “bubica”. On je u knjizi “Moje uspomene” opisao svoje detinjstvo i školovanje, i tu je primetno koliko su rodna kuća i prve godine odrastanja obeležile čitav njegov životni vek.
Možda vas zanima:
KAKO SE VOJVODA ŽIVOJIN MIŠIĆ SUPROSTAVIO KRALJU ALEKSANDRU KARAĐORĐEVIĆU: Zašto da nam Evropa kroji državu?
Pročitajte razgovor vojvode Mišića, najistaknutijeg srpskog vojskovođe u Prvom svetskom ratu i kralja Aleksandra Karađorđevića, drugog sina Kralja Petra I i Kneginje Zorke
Od seoskog dečaka do najobrazovanijeg vojskovođe: Ovo je kuća u kojoj je u selu Struganik rođen Živojin Mišić
Živopisino selo Struganik, smešteno između padina Divčibara i Suvobora, je mesto koje je izrodilo jednog od najvećih vojskovođa u istoriji srpskog naroda. Vojvoda Živojin Mišić rođen je 1855. godine u mnogočlanoj porodici kao najmlađe od trinastoro dece. Kao mezimac roditelja čak je nosio i nadimak “bubica”. On je u knjizi “Moje uspomene” opisao svoje detinjstvo i školovanje, i tu je primetno koliko su rodna kuća i prve godine odrastanja obeležile čitav njegov životni vek.
Možda vas zanima:
KAKO SE VOJVODA ŽIVOJIN MIŠIĆ SUPROSTAVIO KRALJU ALEKSANDRU KARAĐORĐEVIĆU: Zašto da nam Evropa kroji državu?
Pročitajte razgovor vojvode Mišića, najistaknutijeg srpskog vojskovođe u Prvom svetskom ratu i kralja Aleksandra Karađorđevića, drugog sina Kralja Petra I i Kneginje Zorke
Od seoskog dečaka do najobrazovanijeg vojskovođe: Ovo je kuća u kojoj je u selu Struganik rođen Živojin Mišić
Živopisino selo Struganik, smešteno između padina Divčibara i Suvobora, je mesto koje je izrodilo jednog od najvećih vojskovođa u istoriji srpskog naroda. Vojvoda Živojin Mišić rođen je 1855. godine u mnogočlanoj porodici kao najmlađe od trinastoro dece. Kao mezimac roditelja čak je nosio i nadimak “bubica”. On je u knjizi “Moje uspomene” opisao svoje detinjstvo i školovanje, i tu je primetno koliko su rodna kuća i prve godine odrastanja obeležile čitav njegov životni vek.
„Kada kažete vojvoda prva asocijacija ljudima je upravo Živojin Mišić, ne samo zbog veličine znanja i sposobnosti komandovanja, već zato što je s njim doneta sloboda narodu i to je prenošeno s generacije na generaciju do danas", reči su Mitra Kovača, generala-majora u penziji.
Mišić je bio komandant srpske vojske koji je u Prvom svetskom ratu bio zaslužan za pobedu u bici na Kolubari, a bio je i deo oslobodilačke Solunske operacije 1918.
Njegov manevar se i danas izučava na vojnim školama, a svojevremeno je i on predavao na istim. Priznat je za jednog od značajnih stratega 20. veka, a navodno njegova strategija se izučava i na američkoj vojnoj akademiji na Vest pointu.
Mišića su vojnici voleli i bojali su ga se, ali su znali da je pravičan i verovali su u njegovu srećnu zvezdu, on je bio vojnik odluke, izuzetno inteligentan i znao je da bude uporan u viziji kao i da je nametne.
Zahvaljujući Kolubarskoj bitci 1914. koja je bila prva pobednička operacija, za srpsku vojsku se pročulo u svetu - jer je mala armija uspela da se odupre moćnom Austrougarskom carstvu.
Vojvoda Živojin Mišić rođen je 20. jula 1855. kao 13. dete u porodici, u selu Struganiku. Za vojsku ga je zainteresovao stariji brat Lazar i nakon šest godina gimnazije upisuje Vojnu artiljerijsku školu u Beogradu - rang današnje Vojne akademije.
Pored umeća ratovanja imao je umeće i za jezike, te je govorio francuski, nemački, ruski, kao i italijanski i grčki. Takođe, Mišić je govorio da mu je ples bio posebno koristan ispit koji je učio pred kraj studija.
Mišić je i tokom školovanja prepoznat kao talentovan oficir pa je slat na vojne škole i u Austrougarsku da se doškoluje. Dobija nakon Kolubarske bitke čin Vojvoda što je najviše zvanje i najviše priznanje koje se moglo odati jednoj ličnosti za zasluge u komandovanju srpskom vojskom.
Mišić je učesnik 6 ratova - od Srpsko-turskog rata 1876, preko Balkanskih do Prvog svetskog rata,a nosilac 39 ordena.
Oženio je Lujzu Krikner, ćerku bogatog švajcarca nemačkog porekla, koja se zbog ljubavi prema njemu prvo odrekla roditelja, a kasnije i svoje vere, imena i prezimena. Sa njom je imao 3 sina i 3 ćerke. Lujza postaje Magdalena Mišić i ostaje uz Živojna dok nije izdahnuo na njenim rukama, poslednje što je rekao je bilo “Opšta je situacija dobra. Oni se povlače…” što dokazuje njegovu posvećenost vojsci i svom narodu.
Pečenje hleba ispod sača u selima Homolja: Miris detinjstva koji se ne zaboravlja
U zabitim domaćinstvima istočne Srbije, hleb se i danas mesi ručno, sa sopstvenim kvascem, i peče pod užarenim sačem – kao pre sto godina
"Ruganje pokojnicima": Otac Predrag istakao 1 običaj koji Srbi praktikuju na sahrani, a zapravo nije u skladu sa crkvom
Otac Predrag Popović ukazao je na običaj koji se u mnogim krajevima Srbije poštuje, a koji nikako nije u skladu ca crkvenim učenjem i liturgijskim životom.
Uroš Predić i njegovi zapisi o srpskom selu: delo slikara koji je pisao kao hroničar
Iako je najpoznatiji kao slikar koji je oslikao lice srpskog naroda, Uroš Predić je iza sebe ostavio i pisane tragove o svakodnevici, verovanjima i običajima sela iz kojih je crpeo inspiraciju. Njegovi zapisi iz Orlovata i Banata, danas sačuvani u beleškama, pisamima i memoarima, prava su književnost u zrnima.
Izrada gajdi u selu Kamenica kod Knjaževca: poslednji čuvar zvuka starog Istoka
Na obroncima Stare planine, u selu Kamenica nadomak Knjaževca, još uvek postoji radionica u kojoj nastaju gajde – tradicionalni duvački instrument koji je vekovima bio pratnja svadbi, praznika i pastirskih priča. Sve se pravi ručno, od prirodnih materijala, bez šablona i mašina.
Paljenje strnjike uz pesmu i vino: zaboravljeni prolećni običaj iz sela Guberevac kod Rekovca
U Levču, između Jagodine i Kragujevca, nekada je proleće započinjalo paljenjem strnjike – ali ne kao danas, u tišini i opasnosti, već kao ritual sa pesmom, rakijom i okupljanjem sela. U selu Guberevac, ovaj običaj je bio znak da se zemlja čisti ne samo od korova, već i od zlih sila.
Komentari(0)