Smrt kralja Milutina 1321. godine otvorila je novo poglavlje u istoriji srpske srednjovekovne države, ispunjeno dinastičkim borbama, ličnim dramama i velikim političkim preokretima.
Put do prestola
Stefan Uroš III, poznat kao Stefan Dečanski, bio je sin kralja Milutina i bugarske princeze Ane Terter. Njegova mladost obeležena je sukobom sa ocem, koji ga je, prema zapisima iz tadašnjih hronika, oslepio i proterao u Carigrad pod optužbom za pobunu. U izgnanstvu je proveo više od pet godina, a legenda kaže da mu vid nikada nije potpuno oduzet, te da je povratak u Srbiju obeležio i povratak njegove političke moći.
Sukob sa Vladislavom II
Možda vas zanima:
Braća na prestolu i u boju: borbe Nemanjića za krunu
Borbe oca i sinova, smene na prestolu, diplomatske igre i veličanstvene zadužbine – period od Uroša I do Milutinove smrti obeležio je uspon Srbije, ali i neprekidne dinastičke sukobe koji su oblikovali njenu istoriju.
Tri krune Nemanjića – priča o sinovima prvog srpskog kralja
Kada je 1217. godine u manastiru Žiča, pred rukom svog brata arhiepiskopa Save, Stefan Prvovenčani postao prvi kralj Srbije, započeo je novu epohu srpske državnosti. Njegovi sinovi – Radoslav, Vladislav i Uroš I – nasledili su krunu i nastavili očev put, ali svaki od njih na drugačiji način, kroz saveze, trgovinu i političke izazove srednjovekovne Evrope.
Možda vas zanima:
Braća na prestolu i u boju: borbe Nemanjića za krunu
Borbe oca i sinova, smene na prestolu, diplomatske igre i veličanstvene zadužbine – period od Uroša I do Milutinove smrti obeležio je uspon Srbije, ali i neprekidne dinastičke sukobe koji su oblikovali njenu istoriju.
Tri krune Nemanjića – priča o sinovima prvog srpskog kralja
Kada je 1217. godine u manastiru Žiča, pred rukom svog brata arhiepiskopa Save, Stefan Prvovenčani postao prvi kralj Srbije, započeo je novu epohu srpske državnosti. Njegovi sinovi – Radoslav, Vladislav i Uroš I – nasledili su krunu i nastavili očev put, ali svaki od njih na drugačiji način, kroz saveze, trgovinu i političke izazove srednjovekovne Evrope.
Možda vas zanima:
Braća na prestolu i u boju: borbe Nemanjića za krunu
Borbe oca i sinova, smene na prestolu, diplomatske igre i veličanstvene zadužbine – period od Uroša I do Milutinove smrti obeležio je uspon Srbije, ali i neprekidne dinastičke sukobe koji su oblikovali njenu istoriju.
Tri krune Nemanjića – priča o sinovima prvog srpskog kralja
Kada je 1217. godine u manastiru Žiča, pred rukom svog brata arhiepiskopa Save, Stefan Prvovenčani postao prvi kralj Srbije, započeo je novu epohu srpske državnosti. Njegovi sinovi – Radoslav, Vladislav i Uroš I – nasledili su krunu i nastavili očev put, ali svaki od njih na drugačiji način, kroz saveze, trgovinu i političke izazove srednjovekovne Evrope.
Posle smrti kralja Milutina, na presto je došao Vladislav II, sin kralja Dragutina, oslanjajući se na podršku severnih oblasti i Ugarske. Njegova vlast, međutim, nije bila prihvaćena u južnim krajevima Srbije, gde je deo vlastele stao uz Stefana Dečanskog. Pored unutrašnjeg nezadovoljstva Vladislavom, važnu ulogu odigrala je i Vizantija, koja je podržala Dečanskog u zamenu za političke ustupke.
Do odlučujućeg sukoba došlo je iste 1321. godine kod Zvečana. Stefan Dečanski je uspeo da mobiliše vojsku iz Zete, Raške i drugih oblasti, dok se Vladislav oslanjao na severne snage i ugarsku pomoć. Presudnu ulogu odigrao je prelazak dela Vladislavljevih saveznika na stranu Dečanskog tokom bitke, što je dovelo do njegovog poraza i povlačenja. Nakon toga, Stefan Dečanski je proglašen za kralja Srbije.
Shutterstock
Vladavina mira i graditeljskih poduhvata
Period Stefanove vladavine (1321–1331) u početku je obeležen mirnijim odnosima sa Vizantijom, kao i velikim graditeljskim radovima. Njegova najpoznatija zadužbina je manastir Visoki Dečani, remek-delo srpske srednjovekovne arhitekture i freskoslikarstva, upisan na UNESCO listu svetske baštine.
Bitka kod Velbužda
Najveći vojni trijumf Stefana Dečanskog dogodio se 1330. godine u bici kod Velbužda, kada je srpska vojska odlučno porazila bugarskog cara Mihaila Šišmana. Ova pobeda osigurala je Srbiji dominaciju na Balkanu i mir na istočnim granicama.
Pad sa prestola
Uprkos vojnim uspesima, Stefan Dečanski nije uspeo da održi vlast do kraja života. Sukobi sa sinom, budućim kraljem Dušanom, i nezadovoljstvo dela vlastele doveli su do državnog udara 1331. godine. Stefan je svrgnut, zatvoren u Zvečanu i iste godine preminuo pod nerazjašnjenim okolnostima. Na presto je došao njegov sin Stefan Dušan, koji će Srbiju uvesti u zlatno doba.
110 godina sećanja: Dani kada je Srbija stajala pred najmračnijom sudbinom, Beograd u plamenu i krvavim sokacima, i reči koje odjekuju i danas
Posle slavnih pobeda u Cerskoj i Kolubarskoj bici 1914. godine, Srbija je dočekala 1915. iscrpljena. Epidemija pegavog tifusa odnela je desetine hiljada života, rezerve su bile istrošene, a glad je pritiskala narod. Uprkos obećanjima, saveznička pomoć je stizala sporo i u nedovoljnom obimu. U takvim okolnostima Centralne sile odlučuju da unište Srbiju jednom za svagda. U novoj ofanzivi udružuju se Nemačka, Austro-Ugarska i Bugarska, dok Turska pruža logističku potporu.
I DANAS JE SLIČNO: Našoj prvoj predstavnici na Evroviziji pesmu je pisao Mika Antić, čim je stigla krenule su prozivke!
Devojka iz skromne socijalističke zemlje nije dočekana baš blagonaklono u svetu glamura...
Naš pesnik samo je jednu ženu za života voleo i sve pesme njoj posvetio: Majka ga pred ikonom zaklela da je ne oženi, a kad su stigli svatovi...
Aleksa Šantić obeležio je istoriju srpske književnosti emotivnim, ljubavnim stihovima, a njegova najveća ljubav je bila nesretna
KAKO JE IVO ANDRIĆ IZBEGAO SMRT I GDE SE KRIO KADA JE PISAO "NA DRINI ĆUPRIJU": Nepoznati detalji iz života nobelovca!
Ivo Andrić je nobelovac čiji je život bio dramatičniji od njegovih romana. Malo je poznato da se krio tokom Drugog svetskog rata i kako je u samici napisao svoja najveća dela. Ovo je priča o tajnom podvigu velikog pisca.
ZAŠTO SRBI NE GRADE KUĆE BEZ PROZORA I KAKO SU SE BRANILI OD VAMPIRA: Tajna srpske tradicionalne arhitekture!
Srpska tradicionalna kuća nije samo građevina – ona je odraz vekovnih strahova i verovanja. Otkrivamo zašto je "otvaranje" kuće ka suncu bilo vitalno za sreću i kako su se arhitekturom štitili od noćnih mora i zlih sila, uključujući i vampire.
Komentari(0)