Šala koja potiče iz paganskog kulta – zašto su devojke gurnute u reku na Đurđevdan?
U pojedinim selima Srbije, na Đurđevdan se i danas može videti običaj koji izgleda kao bezazlena zabava: devojke se gurnu u reku, uz smeh i veselje, a zatim brzo izvuku na obalu. Međutim, iza te slike krije se drevna paganska radnja, duboko ukorenjena u religioznoj tradiciji. Veselin Čajkanović, najveći srpski mitolog, tvrdi da ovde imamo ostatke rituala žrtvovanja vodi, poznatog kao "sveta svadba", u kojoj reka uzima nevestu da bi priroda bila plodna.
Božanstvo reke i "nevesta" koju treba darivati
U davnoj prošlosti, reka nije bila samo prirodni resurs – ona je imala svoje božanstvo, duh ili silu, kojoj je trebalo udovoljiti. Na Đurđevdan, kada simbolično počinje nova vegetaciona godina, devojka bi bila odabrana da simbolično postane nevesta vode – prinošena kao žrtva da bi usevi rodili, stoka se množila, a ljudi bili zdravi.
Možda vas zanima:
“Pojilo” – običaj iz Vojvodine koji povezuje komšije i jača zajedništvo
Zaboravljena tradicija okupljanja koja je bila srce sela
Zašto se u Pomoravlju i dalje "kiti vodeničko kolo"? – Običaj stariji od pesme
Magični ritual koji spaja vodu, plodnost i zajedništvo
Možda vas zanima:
“Pojilo” – običaj iz Vojvodine koji povezuje komšije i jača zajedništvo
Zaboravljena tradicija okupljanja koja je bila srce sela
Zašto se u Pomoravlju i dalje "kiti vodeničko kolo"? – Običaj stariji od pesme
Magični ritual koji spaja vodu, plodnost i zajedništvo
Možda vas zanima:
“Pojilo” – običaj iz Vojvodine koji povezuje komšije i jača zajedništvo
Zaboravljena tradicija okupljanja koja je bila srce sela
Zašto se u Pomoravlju i dalje "kiti vodeničko kolo"? – Običaj stariji od pesme
Magični ritual koji spaja vodu, plodnost i zajedništvo
U starim slovenskim i balkanskim verovanjima, voda je imala ulogu plodonosnog principa – ali i nezasite sile koja traži ljudski život. Guranjem devojke u reku, zajednica je obavljala čin simboličke zamene – umesto stvarne žrtve, darovala je gest.
Analogna magija u srpskoj tradiciji
Ova praksa pripada tzv. analognoj magiji – verovanju da se sličnim izaziva slično. Kao što reka uzima “nevestu”, tako će zemlja “roditi”. Slične obrede nalazimo i kod starih Egipćana, koji su reci Nilu svake godine žrtvovali devojku, kao i u srpskim narodnim pričama o rekama koje traže žrtvu (npr. legenda o Usudu).
Čajkanović upozorava da je ono što danas izgleda kao nevina šala – nekada bilo deo ozbiljnog religioznog ciklusa koji je regulisao odnos zajednice s prirodom.
Đurđevdan kao dan obnove života
Đurđevdan ima posebno mesto u narodnom kalendaru – to je dan kada se priroda budi, stoka prvi put izvodi na pašu, a voda simbolično postaje “živa”. Obredi kupanja u reci, branje lekovitog bilja i pravljenje venčića od bilja deo su iste simbolike – obnove, zdravlja i životne snage. Guranjem devojke u vodu, ta energija se “pojačava”.
Danas – ritual bez značenja, ali s jakom slikom
U savremenim verzijama, običaj je lišen religioznog značenja, ali zadržao je formu. Meštani ga danas opisuju kao “tradiciju iz mladosti” ili “smešan događaj iz detinjstva”, ali retko ko zna njegovo poreklo. Ipak, činjenica da se običaj i dalje praktikuje – makar i u izmenjenom obliku – pokazuje koliko je duboko ukorenjen u kolektivnoj svesti.
Kada je Drakula ratovao sa Zmajem Ognjenim Vukom : trag srpskog viteza u borbi protiv Osmanlija
Vuk Grgurević Branković, poznatiji kao Zmaj Ognjeni Vuk, bio je srpski despot u progonstvu, ratnik i saveznik ugarskog kralja Matije Korvina. Njegov životni put vodio ga je od osmanske vlasti do slavnih pobeda na Savi i u Transilvaniji, a u narodnom predanju ostao je upamćen kao mitski junak koji je rame uz rame sa Vladom Cepešem stajao protiv Osmanskog carstva.
Imala je najneobičnije ime u Srbiji koje se danas ni ne pominje: Nije dočekala ni 20. rođendan, sudbina je...
Voda je do Kleopatrine spomen-česme dovedena sa izvora Orovac, udaljenog oko kilometar. Kažu da je čudotvorna i lekovita
Zaboravljeni ratnik: Ko je bio hajduk Veljko Drinčić, junak koga je istorija gurnula u zapećak?
Ime koje se retko spominje, a zaslužuje da bude upamćeno
Zlatna trava ivanjčica: Biljka koju su devojke brale u ponoć za sreću u ljubavi
Biljka iz narodnih priča koja leči, ali i donosi radost i plodnost
“Pojilo” – običaj iz Vojvodine koji povezuje komšije i jača zajedništvo
Zaboravljena tradicija okupljanja koja je bila srce sela
Komentari(0)