Momo Kapor, jedan od najpoznatijih srpskih književnika i slikara, bio je poznat po svojim delima koja su plenila iskrenošću i toplinom.
Njegove knjige često su protkane autobiografskim detaljima, ali jedan deo njegovog života, posebno vezan za ljubav, ostao je skriven od šire javnosti. Jedan od tih detalja odnosi se na njegovu mladalačku vezu s Parižankom po imenu Izabel, koja je ostavila dubok trag u njegovom stvaralaštvu.
Ljubav u Parizu
Kapora je tokom svojih studentskih dana u Beogradu privlačila francuska kultura i umetnost. Njegova fascinacija Parizom kulminirala je tokom jedne posete, kada je upoznao Izabel, mladu studentkinju književnosti s kojom je proveo nekoliko meseci istražujući ulice Pariza, kafiće i muzeje. Njihova ljubav bila je spontana, puna strasti i umetničke inspiracije, ali i osuđena na daljinu.
Možda vas zanima:
Kako je Momo jednim tekstom POSTIDEO sve "rođene Beograđane"
U Beogradu živi jedna posebna vrsta rođenih Beograđana koji neospornu činjenicu da su se rodili u ovom gradu, a ne negde drugde, smatraju čisto plemićkom titulom!
DEDA MI JE POZNAVAO PAŠIĆA, A BABA KRALJICU NATALIJU: Momo Kapor jednim tekstom ZAPUŠIO USTA svim ROĐENIM BEOGRAĐANIMA!
Momčilo Momo Kapor je bio i ostao jedan od najpoznatijih srpskih književnika i slikara
Možda vas zanima:
Kako je Momo jednim tekstom POSTIDEO sve "rođene Beograđane"
U Beogradu živi jedna posebna vrsta rođenih Beograđana koji neospornu činjenicu da su se rodili u ovom gradu, a ne negde drugde, smatraju čisto plemićkom titulom!
DEDA MI JE POZNAVAO PAŠIĆA, A BABA KRALJICU NATALIJU: Momo Kapor jednim tekstom ZAPUŠIO USTA svim ROĐENIM BEOGRAĐANIMA!
Momčilo Momo Kapor je bio i ostao jedan od najpoznatijih srpskih književnika i slikara
Možda vas zanima:
Kako je Momo jednim tekstom POSTIDEO sve "rođene Beograđane"
U Beogradu živi jedna posebna vrsta rođenih Beograđana koji neospornu činjenicu da su se rodili u ovom gradu, a ne negde drugde, smatraju čisto plemićkom titulom!
DEDA MI JE POZNAVAO PAŠIĆA, A BABA KRALJICU NATALIJU: Momo Kapor jednim tekstom ZAPUŠIO USTA svim ROĐENIM BEOGRAĐANIMA!
Momčilo Momo Kapor je bio i ostao jedan od najpoznatijih srpskih književnika i slikara
Pisanje pisama kao veza na daljinu
Nakon povratka u Beograd, Kapor i Izabel su ostali u kontaktu putem pisama. On je pisao o svom životu u Beogradu, umetničkim težnjama i razmišljanjima, dok je ona delila svoja iskustva iz Pariza. Pisma su bila protkana njihovim planovima da se ponovo sretnu, ali i refleksijama o prolaznosti ljubavi i života.
Prema nekim svedočanstvima, ta pisma bila su inspiracija za neka od Kaporovih kasnijih dela, posebno za romane Una i Zoe. Izabel je bila prototip za mlade, slobodne i neuhvatljive žene koje se često pojavljuju u njegovim knjigama.
Kraj jedne romanse
Njihova veza nije opstala – daljina i različiti putevi života razdvojili su ih. Ipak, Kapor je uvek govorio o toj ljubavi s toplinom, naglašavajući kako je ona bila "lekcija o prolaznosti i lepoti trenutka." Postoji priča da su se decenijama kasnije sreli u Parizu, potpuno slučajno, na jednoj izložbi. Susret je bio kratak, ali dirljiv, što je Kapora podstaklo da napiše nekoliko eseja o ljubavi i sudbini.
Uticaj na stvaralaštvo
Iako nije često govorio o ovoj priči javno, tragovi Izabel mogu se naći u njegovim delima. Njegovi likovi žena, posebno u romanima, odišu slobodom i tajnovitošću koje je Momo možda prepoznao u svojoj Parižanki. Izabel je za njega ostala simbol mladalačke strasti, nesputanosti i umetničke inspiracije.
Ova priča o Momovoj ljubavi u Parizu nije samo deo njegovog života – ona je odraz njegove umetničke duše i sposobnosti da u svemu pronađe lepotu i emociju. Njegovi čitaoci i dalje prepoznaju te nijanse u njegovim delima, koja su obeležena ljubavlju prema životu, umetnosti i ljudima.
Večeras pred spavanje svaka žena obavezno treba da urade 1 stvar: Naše bake taj običaj nikako nisu kršile, jer se veruje da ćete tako predvideti svoju sudbinu
Srpska pravoslavna crkva i njeni vernici danas obeležavaju Veliki petak, najtužniji dan u hrišćanskoj istoriji, kada je prema verovanju, Isus Hrist osuđen i razapet na Golgoti, gde je i umro.
Ne zatvaraj vrata odmah: Zašto se soba u kojoj je neko umro ostavljala otvorena sedam dana
Drevni običaj otvaranja prostora za dušu – da ne ostane zarobljena među zidovima
Kad crkveno zvono zazvoni samo: Narodni strah od nevidljivog gosta
U srpskoj tradiciji, neobjašnjivo zvonjenje označava smrt, opomenu ili dolazak duše
Kad petao zapeva: Zašto je njegov glas granica između svetova
U srpskom narodnom verovanju, petao ne budi samo ljude – on tera demone i označava povratak svetlosti
Kada ptica udari u prozor: Upozorenje iz narodnog predanja ili slučajnost?
Zašto su naši preci smatrali da je ptica na prozoru znak smrti, bolesti ili velike promene
Komentari(0)