"Nađemo jednoga seljaka, te nam otesa i načini od lipovine astal i dve klupe; namestimo u jednu sobicu; prostremo jednu maramu na astal, metnemo sveto evanđelije i manastirski krst, i oko toga činimo zasedanije. ” — prota Matija Nenadović, o prvom zasedanju Praviteljstvujuščeg sovjeta, održanom u manastiru Voljavča.
Skriven u gustoj šumi uz Voljavački potok na severistočnoj padini Rudnika, u blizini Stragara, nalazi se manastir Voljavča sa crkvom posvećenom Sv. Mihailu i Gavrilu. Manastir, zadužbina Mihaila Končinovića, vlastelina despota Stefana Lazarevića, obnovljen je početkom 15 veka na ostacima stare crkve iz 1050. godine. Upisan je registar spomenika kulture od izuzetnog značaja od 1981.
Istorijske podatke o manastiru daju turski defteri, u kojima se manastir pominje u opisu Smederevskog sandžaka 1516. godine. 1607, godine, kada je iguman bio Zaharija, napisan je manastirski tipik, a takođe se pominje i tapija manastira iz 1680. godine. 1759. godine manastir je teško postradao od Turaka. 1756. godine sa istočne strane je podignut novi konak, a iguman Aleksije vodi računa o duhovnim potrebama i za manastir nabavlja veći broj bogoslužbenih knjiga i ikona.
1789. godine Turci su opljačkali i spalili Voljavču. U vreme Prvog srpskog ustanka manastir je imao značajnu ulogu a u njemu se često skrivao i Karađorđe Petrović. U manastirskom konaku, izgrađenom 1765. godine i koji spada u najstarije konake u Srbiji, 1805. godine je bilo sedište Praviteljstvujuščeg sovjeta srpskog, prve Karađorđeve vlade na čijem je čelu bio Matija Nenadović.
Dve stotine godina nakon prvog zasedanja Praviteljstvujuščeg sovjeta srpskog, u Voljavči je u istoj prostoriji gde je zasedao Sovjet, održana svečana sednica Vlade Republike Srbije. Povodom 200 godišnjice zasedanja Praviteljstvujuščeg sovjeta srpskog u prizemlju konaka postavljena je stalna etnološka izložbena postavka.
Nitima prošlosti do savremenosti: Kako dragačevski vez čuva duh predaka
Nitima prošlosti do savremenosti: Kako dragačevski vez čuva duh predaka
Kafana koja nije promenila jelovnik od 1928. – Gostiona “Kod Miće” u Malom Crniću
Jedno selo, jedan kazan i ista jela skoro sto godina: Gde se i dalje jede po receptima pradede
Običaj "kupanja u zvezdanoj vodi" kod vračarskih porodica – ritual zaboravljenog beogradskog predgrađa
Noć uoči Petrovdana, žene na Vračaru su hvatale zvezde u vodu – da bi se zaštitile, izlečile i trudne ostale
Jedini aktivni gaj oraha starih više od 300 godina u okolini Kosjerića
Gde vreme stoji, a orasi rađaju: Vekovni gaj na obroncima Divčibara koji i dalje daje plodove
ODRASTAO U OKUPIRANOM BEOGRADU, PA MU SE PREKO NOĆI SVE PROMENILO: Ovo je bio život jedinog Srbina koji je dobio Pulicera!
Jedini Srbin koji je dobio Pulicerovu nagradu za poeziju bio je čuveni Čarls Dušan Simić, koji je preminuo u svom domu u Nju Hempširu u SAD-u. Tužnu vest je na društvenim mrežama postavio njegov prijatelj, književnik i književni kritičar, te profesor na univerzitetu Tomislav Longinović.
Komentari(0)