RAZVOJ POZORIŠTA U SRBIJI Predstave su se održavale u magacinu carinarnice na prostoru današnje Savamale
Do izgradnje Narodnog pozorišta predstave su se izvodile po kafanama.
Izvođenje prvih pozorišnih komada kod Srba nije moguće utvrditi sa sigurnošću, pošto je sam pojam predstave fluidan i menja se. Emanuel Kozačinski, ruski učitelj, je u Sremskim Karlovcima režirao predstavu „Traedokomediju“ 1734. godine, što je najstarija poznata predstava koju su Srbi izvodili.
To je bila školska predstava, ali svoje prave začetke pozorišna umetnost je dobila radom Joakima Vujića, čovekom koji važi za oca srpskog teatra. On je priredio prvu predstavu „Kreštalica“ Augusta Kocebua 1813. godine u Pešti.
Prvi stalni srpski teatar je osnovan u Kragujevcu 1835. godine, zvao se Knjaževsko-srpski teatar, a Joakim Vujić je bio osnivač, direktor, dramaturg, reditelj, prevodilac, adapter dramskih dela i glavni glumac.
Printscreen
Već 1835. godine prikazao je pet premijera, i to sledećih dramskih dela: Fernando i Jarika, La Pejruz, Bedni stihotvorac, Begunac i Šnajderski kalfa. Odlaskom Miloša i Vujić je morao da napusti Srbiju. Prvo pozorište u Beogradu osnovano je 1841. godine, a njegovi osnivači su Jovan Sterija Popović i Atanasije Nikolić. Bilo je poznato kao Teatar na Đumruku, a predstave su se održavale u magacinu carinarnice na prostoru današnje Savamale.
Nakon progona Obrenovića pozorište je bilo ukinuto, zato što ih je knez Mihailo često posećivao.
Nakon povratka na vlast Mihailo je bio čest gost predstava koje su se izvodile po kafanama Kod krune i Kod engleske kraljica, a nakon posete Srpskog narodnog pozorišta iz Novog Sada, zbog nedostatka teatra knez Mihailo je odlučio da sagradi jedan. Knez i Državni savet određuju prostor na kojem će graditi pozorište. To je bio bivši turski plac kod Stambol kapije, mesto na kojem i danas stoji Narodno pozorište.
Prema projektu Aleksandra Bugarskog, izgradnja pozorišta je završena 1869. Godine, a prva predstava, Posmrtna slava kneza Mihaila, izvedena je 30. oktobra iste godine.
Otac modernog pozorišta bio je Branislav Nušić, koji je za kratko vreme dok je bio upravnik Narodnog pozorišta modernizovao koncept srpskog pozorišta, unevši prvi pojam savremenog producentskog pozorišta.
Printscreen
Ukrstite dve gitare, nek to bude spomenik: Ispunjena poslednja želja čuvenog Bore Čorbe, na groblju u Čačku podignut jedinstven spomenik za rok legendu
Godinu dana nakon smrti neprežaljene rok legende Bore Đorđevića grad Čačak i porodica postavili su spomenik na grobu legendarnog frontmena “Riblje čorbe“ na Gradskom groblju u Čačku.
Misterija koja još uvek traje: Da li je četničko blago skriveno u Ovčarsko-kablarskoj klisuri, kovčeg pun zlata i dijamanata vrednih preko milion dolara Englezi poslali Draži Mihajloviću
Ovčarsko - kablarska klisura poznata po velikim srednjovekovnim svetinjama, nestvarnoj lepoti, ali i pećini Kađenica u kojoj su Turci ugušuli 300 Srba, među svojim stenama krije još jednu tajnu. Ako je verovati podacima iz arhivske građe, pisanju britanske štampe, ali i pričama starijih meštana na ovom području zakopano je četničko blago koje je Draži Mihajloviću poslala britanska vlada tokom Drugog svetskog rata.
Misterija Karađorđeve lobanje: Zašto je glava vožda nestala nakon smrti?
Smrt vođe Prvog srpskog ustanka bila je brutalna – ali prava misterija počinje tek kada mu je odsečena glava. Gde je završila Karađorđeva lobanja i zašto je vekovima skrivena od naroda?
Njegoš i pismo koje nikada nije poslao: Da li je vladika zbog ljubavi hteo da napusti crkvu?
Pesnik, vladar i duhovnik, ali i čovek sa srcem – Njegoš je voleo jednom u životu, toliko da je bio spreman da se odrekne mantije zbog jedne Italijanke
Miholjsko leto i običaji poslednje kosidbe: Kako su se naši preci opraštali od leta uz pesmu, pokošenu travu i rakiju
U srcu srpske jeseni, kad sunce još uvek miluje livade, Miholjsko leto donosi tople dane i duh starih narodnih običaja – poslednju kosidbu i veselje pred dolazak zime
Komentari(0)