RAZVOJ POZORIŠTA U SRBIJI Predstave su se održavale u magacinu carinarnice na prostoru današnje Savamale
Do izgradnje Narodnog pozorišta predstave su se izvodile po kafanama.
Izvođenje prvih pozorišnih komada kod Srba nije moguće utvrditi sa sigurnošću, pošto je sam pojam predstave fluidan i menja se. Emanuel Kozačinski, ruski učitelj, je u Sremskim Karlovcima režirao predstavu „Traedokomediju“ 1734. godine, što je najstarija poznata predstava koju su Srbi izvodili.
To je bila školska predstava, ali svoje prave začetke pozorišna umetnost je dobila radom Joakima Vujića, čovekom koji važi za oca srpskog teatra. On je priredio prvu predstavu „Kreštalica“ Augusta Kocebua 1813. godine u Pešti.
Prvi stalni srpski teatar je osnovan u Kragujevcu 1835. godine, zvao se Knjaževsko-srpski teatar, a Joakim Vujić je bio osnivač, direktor, dramaturg, reditelj, prevodilac, adapter dramskih dela i glavni glumac.
Printscreen
Već 1835. godine prikazao je pet premijera, i to sledećih dramskih dela: Fernando i Jarika, La Pejruz, Bedni stihotvorac, Begunac i Šnajderski kalfa. Odlaskom Miloša i Vujić je morao da napusti Srbiju. Prvo pozorište u Beogradu osnovano je 1841. godine, a njegovi osnivači su Jovan Sterija Popović i Atanasije Nikolić. Bilo je poznato kao Teatar na Đumruku, a predstave su se održavale u magacinu carinarnice na prostoru današnje Savamale.
Nakon progona Obrenovića pozorište je bilo ukinuto, zato što ih je knez Mihailo često posećivao.
Nakon povratka na vlast Mihailo je bio čest gost predstava koje su se izvodile po kafanama Kod krune i Kod engleske kraljica, a nakon posete Srpskog narodnog pozorišta iz Novog Sada, zbog nedostatka teatra knez Mihailo je odlučio da sagradi jedan. Knez i Državni savet određuju prostor na kojem će graditi pozorište. To je bio bivši turski plac kod Stambol kapije, mesto na kojem i danas stoji Narodno pozorište.
Prema projektu Aleksandra Bugarskog, izgradnja pozorišta je završena 1869. Godine, a prva predstava, Posmrtna slava kneza Mihaila, izvedena je 30. oktobra iste godine.
Otac modernog pozorišta bio je Branislav Nušić, koji je za kratko vreme dok je bio upravnik Narodnog pozorišta modernizovao koncept srpskog pozorišta, unevši prvi pojam savremenog producentskog pozorišta.
Printscreen
Ovo žensko ime se danas ne daje devojčicama: Palo je u zaborav, nećete ga nigde čuti
Posmatrano zajedno sa imenima koja vode poreklo iz latinskog jezika, ovde osnova "vita" znači "život"
Ova molitva Presvetoj Bogorodici se izgovara nedeljom! Veruje se da reči donose mir, sreću i blagostanje!
Jake reči molitve Presvetoj Bogorodici nedeljom
MISTERIOZNI KAMENI KRSTOVI ISTOČNE SRBIJE: Zašto su se nekada podizali bez imena pokojnika?
Širom istočne Srbije, naročito u oblastima oko Timoka, Negotina i Zaječara, i danas se mogu videti neobični kameni krstovi bez natpisa, imena ili godina. Za razliku od tipičnih nadgrobnih spomenika, ovi krstovi nisu vezani za konkretne ljude, već predstavljaju deo starog običaja za koji mnogi veruju da potiče još iz predhrišćanskog perioda.
BILJKA KOJA "VRAĆA VID": Kako se vidova trava nekada koristila u srpskoj narodnoj medicini?
Vidova trava, danas skoro zaboravljena biljka, imala je posebno mesto u tradicionalnoj srpskoj narodnoj medicini. Smatrana moćnim lekom za oči i vid, ova biljka bila je deo posebnih rituala i verovanja koja su vekovima praktikovana širom Srbije.
TAJNA PRVOG OTISKA "GORSKOG VIJENCA": Kako je Njegoševo delo skriveno i spaseno od cenzure?
"Gorski vijenac", epsko delo Petra II Petrovića Njegoša, danas je jedan od simbola srpske i crnogorske kulture, ali malo je poznato koliko je dramatična bila njegova štamparska istorija. Prvo izdanje ovog slavnog dela, objavljeno 1847. godine u Beču, štampano je pod izuzetno teškim uslovima i uz veliku tajnost, kako bi se sačuvalo od stroge austrougarske cenzure.
Komentari(0)