OVO SIGURNO NISTE ZNALI Šta znače imena država koje nas okružuju i odakle potiču ti nazivi?
Da li ste se ikada zapitali kako su države regiona dobile naziv?
BOSNA: Reč „Bosna“ se prvi put pominje u istoriji u 10. veku i to u spisu pod naslovom „O Srbima i zemlji u kojoj sada stanuju„. Tačnije, u 32. glavi spisa „O upravljanju državom“ („De administrando imperio“ ili pravi naslov „Πρὸς τὸν ἴδιον υἱὸν Ρωμανόν“) romejskog cara Konstantina VII Porfirogenita, čiji je naslov „O Srbima i zemlji u kojoj sada stanuju“. Pisac tu navodi naseljena mesta u Srbiji i u njoj pominje Bosnu:
HERCEGOVINA: Reč „Hercegovina“ nastala je u 15. veku, tačnije 1466. godine, kada je srpski velmoža Stefan Vukčić uzeo titulu „hercega od Svetog Save„, postavši tako prvi „herceg“ (srednjevekovna titula niža od kralja) i nazvavši svoju oblast Vojvodstvo (Hercegovina) Svetog Save po ličnosti mladog Rastka Nemanjića, koji je kratko upravljao današnjom Hercegovinom, pre nego što se zamonašio i postao Sveti Sava.
HRVATSKA: O pojmu Hrvata i Hrvatske postoji mnogo teorija, falsifikata i izmišljotina. Zato je izuzetno teško baviti se hrvatskom istorijom pre njenog pada i nestanka u bici na Gvozdu 1097. godine, jer imamo jako malo pouzdanih podataka i veoma mnogo izmišljotina, falsifikata i propagande. O poreklu tog imena nemamo mnogo podataka, što ostavlja prostor za razne teorije indoevropske, slovenske, iranske, germanske, avarske itd. U svakom slučaju je jasno da je u pitanju stari pojam. Po hrvatskoj zvaničnoj istoriji, prvo pominjanje Hrvata je u izmišljenoj Trpimirovoj darovnici, čiji original je naravno „izgubljen“, a najstariji prepis je iz 1568. godine i to je falsifikat. Oni takođe pominju i kameni natpis (sumnjivog porekla) iz Šopota kod Benkovca, u kom se spominje i Branimir kao „+BRANIMIRO COM … DUX CRUATORVM COGIT…“ Najpouzdanije strano pominjanje Hrvata je u spisu romejskog cara Konstantina VII Porfirogenita „O upravljanju državom“. Često ćete naići i na pominjanje pisanih dokumenata sa tzv. splitskih crkvenih sabora u 9. veku, koji su dokazani falsifikati.
Možda vas zanima:
DA LI JE PROKLETA JERINA PRAVEDNO TAKO PROZVANA Borila se za slobodu pravoslavnih robova i na sve moguće načine ih je oslobađala!
Pet vekova je narod slušajući o njoj uz gusle stekao utisak da je ona unesrećila Srbiju i svoju porodicu, a zapravo Jerina je u jednom trenutku za svoju državu žrtvovala nešto najdragocenije što je imala – svoju decu.
KOJI NAROD JE NAJSLIČNIJI SRBIMA? Velika diskusija dovela do jednog odgovora, a šta vi kažete?
Mnogi misle da smo nasjičniji stanovnicima države koja nije u Evropi.
Možda vas zanima:
DA LI JE PROKLETA JERINA PRAVEDNO TAKO PROZVANA Borila se za slobodu pravoslavnih robova i na sve moguće načine ih je oslobađala!
Pet vekova je narod slušajući o njoj uz gusle stekao utisak da je ona unesrećila Srbiju i svoju porodicu, a zapravo Jerina je u jednom trenutku za svoju državu žrtvovala nešto najdragocenije što je imala – svoju decu.
KOJI NAROD JE NAJSLIČNIJI SRBIMA? Velika diskusija dovela do jednog odgovora, a šta vi kažete?
Mnogi misle da smo nasjičniji stanovnicima države koja nije u Evropi.
Možda vas zanima:
DA LI JE PROKLETA JERINA PRAVEDNO TAKO PROZVANA Borila se za slobodu pravoslavnih robova i na sve moguće načine ih je oslobađala!
Pet vekova je narod slušajući o njoj uz gusle stekao utisak da je ona unesrećila Srbiju i svoju porodicu, a zapravo Jerina je u jednom trenutku za svoju državu žrtvovala nešto najdragocenije što je imala – svoju decu.
KOJI NAROD JE NAJSLIČNIJI SRBIMA? Velika diskusija dovela do jednog odgovora, a šta vi kažete?
Mnogi misle da smo nasjičniji stanovnicima države koja nije u Evropi.
MAĐARSKA: Mađari tj. Ugari pripadaju ugro-finskoj grupi naroda, koja se iz Azije i izvan-uralskih stepa, iz okoline reke Ob, naselila u Podunavlje krajem 9. veka. Ime Mađar ili Ugar potiče od turkijskog „On–Ogur“ što znači „deset strela“ ili „deset plemena„. Takođe njihovo ime može da potiče i od staroruskog „Юgra„. U pisanim izvorima nalazimo naziv „Ungri“ kod romejskog monaha i hroničara Georgija Monomaha 832. godine, u franačkim spisima Anali Svetog Bertina iz 862. godine i franačkim Salcburškim analima iz 881. godine. Pošto dolaze iz uralsko-atlajskih krajeva kao i Turci, romejski car Konstantin Porfirogenit je za tadašnje Mađare koristio naziv Turci ili „Τουρκία„.
RUMUNIJA: Sam taj naziv naravno potiče iz Rimskog carstva i latinske reči „Roman“ koja označava Rimljane. Rumuni su zapravo stanovništvo tri istorijske pokrajine Moldavije, Transilvanije i Vlaške, a prvi put naziv „Roman“ za stanovnike te tri istorijske oblasti, vidimo u 16. veku i taj naziv koriste italijanski putopisci koji obilaze te tri pokrajine. Tu je važno pomenuti i „Pismo iz Brašova“ („Scrisoarea lui Neacşu“) iz 1521. godine, što je prvi pisani spomenik na vlaškom jeziku, koji se smatra pretečom savremenog rumunskog jezika. U praksi, takav vlaški jezik je slovenski i napisan je na rumunskoj ćirilici, koja je usavršavana uz snažan uticaj srednjevekovne Srbije. U Pismu iz Brašova takođe imamo pominjanje reči Rumun za narode ovih pokrajina. Tek od 17. veka vlaški jezik počinje da se romanizuje, da bi Rumuni sredinom 19. veka odbacili ćirilicu i preuzeli latinsko pismo, uz snažnu romanizaciju i uticaj francuskog i italijanskog jezika.
BUGARSKA: Naziv Bugari potiče od prototurskog plemena Bugara iz azijskih stepa. Sam pojam Bugari, vezuje se za proto-tursku reč „bulģha„, što znači promešati, uzburkati, a odatle potiče i proto-turska reč „bulgak“ što znači ustanak, pobuna itd. Bugari kao narod nastaju kada turkijsko pleme Bugara dolazi iz azijskih stepa i okoline reke Volge i nameću svoju vlast podunavskim Slovenima iz saveza 7 slovenskih plemena, Severaca itd. Ubrzo azijski Bugari postaju vladajući sloj Bugara i bugarizovanih Slovena i u 9. veku stvaraju Prvo bugarsko carstvo i primaju Pravoslavlje 864. godine.
SEVERNA MAKEDONIJA: Sam pojam „Makedonija“ i „Makedonci“ na slovenskom jeziku ne znači ništa. U pitanju je grčki pojam za državu koju su stvorili grčko pleme Dorci. Prvo pominjanje reči „Μακεδνόν“ imamo kod Herodota koji njim označava grčko pleme Dorce. Ta reč potiče od grčke reči „μακεδνός“ što znači visok, vitak. Grčki epski pesnik Homer je pominje kao „μακεδνή“ takođe u značenju dugačak ili visok. Sama reč „Μακεδονία“ je izvučena za oblast koja je visoka i planinska, a Makedonci je postala reč za brđane i ljude sa visokih predela. Sloveni blage veze nemaju sa ovim značenjem, a Starosrbi prvi put upotrebljuju tu reč pod uticajem nekanonske Bugarske egzarhije, koja je u 19. veku pokušavala da pobugarizuje Srbe time što je koristila termin „Makedonci“ kao nekakve nadbugare i super-Bugare. Makedonci zvanično nastaju kao narod od Srba, na Ilindan 2. avgusta 1944. godine, na svom Prvom zasedanju Titovog ASNOM-a u srpskom manastiru Sveti Prohor Pčinjski.
ALBANIJA: Albanci se prvi put pominju u istorijskim izvorima tek u 11. veku. Da odmah razjasnimo, ne postoji nijedan arheološki ili pisani dokaz da današnji Albanci potiču od Ilira. Oni tu svoju teoriju zasnivaju na jeziku, tvrdeći da albanski jezik potiče od ilirskog, što je takođe netačno. Tek nekolicina reči drevnog ilirskog jezika su do danas preživele i to preko grčkih i rimskih izvora i nijedna od tih reči i lingvističkih konstrukcija nema nikakvog dodira sa današnjim albanskim jezikom (koji po svojoj strukturi u najgrubljim crtama potiče iz grčkog, a prvi put je zapisan tek u 16. veku). Iliri takođe nisu imali pismenost, tako da se većina sačuvanih reči odnosi na par stotina ličnih imena, toponima, kao i nekoliko reči iz svakodnevnog života. Doduše danas pouzdano znamo da su Iliri govorili posebnim indoevropskim jezikom, koji se razlikovao i od grčkog i od latinskog. O poreklu Albanaca postoje razne teorije—od kavkaske, preko berberske tj. severno-afričke, do normanske. U svkaom slučaju oni se prvi put javljaju u istoriji tek u 11. veku. Albanci sami sebe zovu „Shqiptar„, a svoju državu „Shqipëria“ što bi značilo krš ili brdo, jer su oni živeli uglavnom na brdima i krševima, pa su sebe nazivali brđanima. Međutim, postoji teorija da reč „Shqiptar“ potiče od značenja govoriti jasno, razumljivo. A tu imamo i netačno tumačenje po kojem Šćiptari znači „sinovi orlova“, a Šćiprija „zemlja orlova“, jer je „shqipe“ odnosno „shqiponjë“ albanska reč za orla—iako taj crni dvoglavi orao na njihovom grbu potiče iz sredrevekovne Srbije i Romejskog carstva.
CRNA GORA: Ovde se radi o srpskoj istorijskoj pokrajini Dioklitiji, nazvanoj po drevnom rimskom gradu Dokleja, koji se nalazio u blizini današnje Podgorice. Takođe se najduže koristio naziv Zeta, po istoimenoj reci. Naziv Crna Gora prvi put pominje u jednoj povelji srpskog kralja Milutina iz 1296. godine, a počevši od kraja 15. veka ovo ime se ustalilo kao naziv za posebnu oblast u zapadnom delu Gornje Zete. Tek premeštanjem sedišta zetske mitropolije SPC u novoizgrađeni Bogorodičin manastir na Cetinju 1483. godine, se ustaljuje taj naziv. Kasnije pod pojam Crne Gore se uvrštavaju i delovi geografske Raške, Brda, Stare Hercegovine i Primorja, dok geografski Crna Gora predstavlja oblast 4 istorijske nahije (Katunska, Lješanska, Riječka i Crmnička).
I da se ne zbunite, reč srpske oblasti Kosovo ne znači ništa na albanskom jeziku. Kosovo potiče od Kosova polja, nazvanog na srpskom jeziku po ptici Kos, dok Metohija dolazi od crkvene reči Metoh, što znači manastirski posed.
(Izvor: Istorija Srba)
Ko je misteriozni dečak na freski u Gračanici? Zove se Todor i unuk je junaka koji je u srpskoj istoriji zapamćen kao izdajnik
Todor na freski ima desetak godina i nalazi se u malo pognutom stavu ispruženih ruku. Njegov lik naslikan je sa izrazitim portretskim crtama toga vremena – ističu se plave oči, smeđe i blago izvijene obrve, visoko čelo, malo povijen nos i talasasta kestenjasta kosa koja se kovrdža na vratu.
Nemac jevrejskog porekla svoje srce ostavio je na Kajmakčalanu: Do smrti ostao u Srbiji, u njoj je sahranjen i sve svoje njoj je ostavio, a porodice se odrekao
Arčibald Rajs veliki doprinos je dao srpskom narodu i vojsci Srbije
DA LI JE PROKLETA JERINA PRAVEDNO TAKO PROZVANA Borila se za slobodu pravoslavnih robova i na sve moguće načine ih je oslobađala!
Pet vekova je narod slušajući o njoj uz gusle stekao utisak da je ona unesrećila Srbiju i svoju porodicu, a zapravo Jerina je u jednom trenutku za svoju državu žrtvovala nešto najdragocenije što je imala – svoju decu.
"Iskopaše ti oči, lepa sliko" Freska srpske kraljice u Gračanici krije veliku tajnu, evo kako su počeli da veruju da su je Albanci oskrnavili
Freska Simonide u manastiru Gračanica na Kosovu i Metohiji, naslikanoj oko 1320. godine, se smatra jednom od najvrednijih fresaka srpskog srednjovekovnog slikarstva.
"Želim da zagrlim oca, ali ne smem" Knez Mihailo imao vanbračnog sina: Velimir je ostao željan očeve ljubavi, niko od Obrenovića mu nije došao na sahranu
Velimiru posle studija nije bilo dozvoljeno da se vrati u Srbiju. Obrenovići su gajili netrepeljivost prema njemu, iako on nije imao ikakvih ambicija da vlada.
Komentari(0)