Smeštena usred banatske ravnice, između Novog Bečeja i Novog Miloševa, Bazilika Arača predstavlja jedan od najtajanstvenijih spomenika srednjovekovne arhitekture u Srbiji. Njene ruševine i danas plene pažnju, podsećajući na vekove kada su u ravnici Banata preplitane religije, narodi i legende.
Vuk Grgurević Branković, poznatiji kao Zmaj Ognjeni Vuk, bio je srpski despot u progonstvu, ratnik i saveznik ugarskog kralja Matije Korvina. Njegov životni put vodio ga je od osmanske vlasti do slavnih pobeda na Savi i u Transilvaniji, a u narodnom predanju ostao je upamćen kao mitski junak koji je rame uz rame sa Vladom Cepešem stajao protiv Osmanskog carstva.
Srbi su oduvek voleli dobro da pojedu i popiju, ali je isto tako i siromaštvo bilo sastavni deo njihovih života. Upravo ono je iznedrilo veliki broj jela koja su "malo za oči, mnogo za telo".
Još više je godila činjenica da je bila ćerka cara Jovana II Asena, koji je u to vreme bio najmoćniji vladar u istočnopravoslavnom svetu, vladar tadašnje Bugarske.
Većina srpskih antropologa i kulturologa smatra da najstarije srpske narodne pesme potiču još iz vremena naseljavanja Slovena na ove prostore. Ipak, malo toga je sačuvano, pa danas samo možemo da nagađamo kako su one zvučale.
Česta je pojava da se deca srednjovekovnih vladara, naročito ako nisu i sama stupila na presto, vremenom budu zaboravljena do te mere da im se u sadašnjosti čak i istoričari ni imena ne sećaju.
Naša nacionalna kuhinja je jedna od najosobenijih zbog toga što je naš narod odvajkada iznalazio različite načine pripremanja jela. Helmold, nemački istoričar 12. veka, opisujući osvajanje slovenskih teritorija od strane Karla Velikog, pominje jedan prijem kod kralja Pribislava, govoreći: Pribislav nas je primio veoma ljubazno i priredio nam obilnu gozbu. Dvadeset jela je bilo na stolu, što su ga postavili pred nas
Kaval je narodni duvački instrument koji je otvoren sa obe strane cevi i izrađen od jednog komada drveta
Koplje je drevno oružje koje se koristilo za lov, odnosno rat. Poznato je od paleolitika, a široko se koristilo sve do pronalaska i razvoja vatrenog oružja. Danas je bacanje koplja jedno od disciplina lake atletike.
U dolini reke Ibar, nekada davno jedan srpski vladar po imenu kralj Uroš Prvi u znak ljubavi prema svojoj voljenoj, francuskinji, a srpskoj kraljici Elen Anžu koju ovde prozvaše Jelana Anžujska, zasadi silne jorgovane duž klisure pomenute reke ne bi li se otmena dama osećala kao kod kuće…
Iako je srednjevekovna Srbija bila verska tj. Pravoslavna država, u njoj je vladala verska tolerancija kakvu Evropa i svet tada nisu poznavali. U svim istorijskim izvorima vezanim za srpski srednji vek (uz sve mane koje nosi feudalizam tog doba), nigde nećete pronaći podatak da je neko u Srbiji izgubio glavu zbog svog verskog uverenja i to u vreme kada u zapadnoj Evropi počinje da se rađa verska fanatičnost krstaških ratova, kao i najžešći režim rimokatoličke inkvizicije koja je mučila i spaljivala ljude.