"NI NA NEBU, NI NA ZEMLJI" Srednjevekovni grad u dolini reke Ibar (FOTO)
U dolini reke Ibar, nekada davno jedan srpski vladar po imenu kralj Uroš Prvi u znak ljubavi prema svojoj voljenoj, francuskinji, a srpskoj kraljici Elen Anžu koju ovde prozvaše Jelana Anžujska, zasadi silne jorgovane duž klisure pomenute reke ne bi li se otmena dama osećala kao kod kuće…
Usred doline jorgovana, ni na nebu ni na zemlji, uzdiže se velika tvrđava, srednjevekovni grad Maglič.
Mnogi kađu da mu ime dolazi od silne magle koja se često spusti ispod njegovih temelja. Najzad, i podignut je gore visoko, „nebu pod oblake“.
Inače, grad (pojam „grad“ u srednjevekovnoj Srbiji je imao sasvim drugačije značenje i odnosio se na utvrđenje). Maglič podignut je na strmoj litici na 150 metara iznad nivoa reke, na jednom od zapadnih ogranaka Stolova. Na krajnje nepristupačnom terenu gde je sa tri strane okružen rekom, a samo za pešake, dostupan je sa zapadne strane. Penjanje na Maglič uvek predstavlja pravu avanturu. Ovde vas očekuju uske krivudave staze, strme litice, viseći most.
Možda vas zanima:
SRPSKA KRALJICA KOJOJ SE GUBI SVAKI TRAG U ISTORIJI Zaslužna je za prenošenje moštiju Svetog Save i izgradnju Mileševe
Još više je godila činjenica da je bila ćerka cara Jovana II Asena, koji je u to vreme bio najmoćniji vladar u istočnopravoslavnom svetu, vladar tadašnje Bugarske.
PRIČA KOJA JE OBIŠLA SRBIJU DOBILA SREĆAN KRAJ Mileva može da odahne, jedina žena skeledžija u Srbiji sada ima "bolju mašinu"
Priča o jedinoj ženi skeledžiji koja na već dotrajalom čamcu godinama prevozi zaljubljenike u srednjovekovnu tvrđavu Maglič do njenih zidina, ali i na taj način ona i suprug prelaze do svog imanja obišla je Srbiju.
Možda vas zanima:
SRPSKA KRALJICA KOJOJ SE GUBI SVAKI TRAG U ISTORIJI Zaslužna je za prenošenje moštiju Svetog Save i izgradnju Mileševe
Još više je godila činjenica da je bila ćerka cara Jovana II Asena, koji je u to vreme bio najmoćniji vladar u istočnopravoslavnom svetu, vladar tadašnje Bugarske.
PRIČA KOJA JE OBIŠLA SRBIJU DOBILA SREĆAN KRAJ Mileva može da odahne, jedina žena skeledžija u Srbiji sada ima "bolju mašinu"
Priča o jedinoj ženi skeledžiji koja na već dotrajalom čamcu godinama prevozi zaljubljenike u srednjovekovnu tvrđavu Maglič do njenih zidina, ali i na taj način ona i suprug prelaze do svog imanja obišla je Srbiju.
Možda vas zanima:
SRPSKA KRALJICA KOJOJ SE GUBI SVAKI TRAG U ISTORIJI Zaslužna je za prenošenje moštiju Svetog Save i izgradnju Mileševe
Još više je godila činjenica da je bila ćerka cara Jovana II Asena, koji je u to vreme bio najmoćniji vladar u istočnopravoslavnom svetu, vladar tadašnje Bugarske.
PRIČA KOJA JE OBIŠLA SRBIJU DOBILA SREĆAN KRAJ Mileva može da odahne, jedina žena skeledžija u Srbiji sada ima "bolju mašinu"
Priča o jedinoj ženi skeledžiji koja na već dotrajalom čamcu godinama prevozi zaljubljenike u srednjovekovnu tvrđavu Maglič do njenih zidina, ali i na taj način ona i suprug prelaze do svog imanja obišla je Srbiju.
Gledan odozdo, deluje gotovo nedostižno, kao kamena kraljevska kruna na vrhu velike stene.
Shutterstock/maglič
Maglič je jedan od oko dve stotine sličnih gradova srednjevekovne Srbije no po nečemu je ipak poseban i izuzetan. Mnogi ga smatraju klasičnim (školskim) primerom srpske srednjevekovne vojne arhitekture. Preživeo je sve nevolje i ratove verovatno zahvaljujući svojoj nepristupačnosti, a glavna funkcija mu je bila zaštita puta duž klisure koji spaja dva crkvena sedišta: Žiču i Pećku patrijaršiju kao i cele Raške od neprijateljskih upada sa severa. Ipak, najvažnija funkcija mu je bila direktna kontrola i zaštita manastira Žiče i Studenice koji se nalaze nedaleko odavde. Maglič se inače nalazi na dvadesetom kilometru južno od Kraljeva.
Ko je i kada bio ktitor grada Magliča nije sasvim poznato. Verovatno je nastao još u prvoj polovini 13. veka, ali prvi pisani podaci o njemu potiču iz 1337. godine u spisima arhiepiskopa Danila. Postoji više teorija od kojih su dve najprihvatljivije. Po jednoj, Maglič je podigao Stefan Prvovenčani, a po drugoj Maglič je podigla Jerina (Irina), žena despota Đurđa Brankovića, u narodu poznatija kao Prokleta Jerina.
Grad je nepravilnog oblika, prilagođen terenu na kom je izgrađen. Ima sedam kula, visokih oko desetak metara kao i centralnu, donžon kulu koja je dva puta viša od ostalih i koja se nalazi na najvišoj tački tvrđave. “Donžon” kula je inače karakteristika svih srednjevekovnih gradova i imala je funkciju osmatračnice.
Shutterstock/maglič
Ukupna površina unutrašnjosti iznosi oko 2000 kvadratnih metara. Grad je, uslovno rečeno, pregrađen tako da ima dva dvorišta: istočno i zapadno unutar kojih se nalaze ostaci građevina: crkve svetog Đorđa, patrona i zaštitnika grada kao i velike palate za koju jedni smatraju da je u pitanju dvor gospodara grada, a drugi da je to bila arhiepiskopska palata.
Kako god bilo, Maglič je zasigurno jedan od najveličanstvenijih srpskih srednjevekovnih gradova i jedan od retkih sačuvanih mada se to na prvi pogled nikako ne bi moglo reći obzirom na nivo zapuštenosti i stadijum nebrige u kome se trenutno nalazi. Zasigurno, neophodno ga je obnoviti i revitalizovati u svrhu očuvanja kulturne baštine i razvoja turizma obzirom da je zaista ogoman potencijal i potpuno samostalna i održiva turistička vrednost.
Izvor: beautifulserbia.info
GENETIKA IMA NEOBIČAN RAZLOG: Zašto bebe "gube" plave oči?
Mnogi roditelji ostaju zatečeni kada plave oči njihove bebe pređu u tamnije nijanse.
Devee rečenica koje nikad ne treba da izgovorite dragim ljudima
Pazite šta govorite, neke reči znaju da zabole
Antonio napustio južnu Italiju, zbog Dušice se preselio u Šumadiju pa krstio i dobio ime Stefan: Nesvakidašnja ljubavna priča dvoje mladih - sada se zajedno bave seoskim turizmom
Da ljubav zaista nema granice na svom ličnom primeru pokazao je mladi Italijan Antonio, koji je zbog jedne Dušice promenio život, zemlju, pa čak i veru. Prešao je u pravoslavlje, krstio se i čak dobio i kršteno ime Sefan. Menjao je južnu Italiju za živopisnu Šumadiju.
"TO DUŠA NJEGOVA MIRA NEMA, PA MENE GONI": Da li je PROKLESTVO stiglo KARAĐORĐEVE UBICE? Malo ko zna JEZIVU PRIČU
Savremenici beleže da je u konaku kneza Miloša, koji se nalazio na mestu današnje Patrijaršije, jedno vreme boravila voždova glava
Priča o "šokačkim divanima": Kako se nekad provodilo vreme uz muziku i druženje u Vojvodini
U Vojvodini, bogatoj tradiciji i specifičnom načinu života, postoji jedan gotovo zaboravljeni običaj poznat kao „šokački divani“. Ovi divani bili su posebni trenuci opuštanja, druženja i zabave, najčešće uz zvuke tamburice, pesmu i priču koja je spajala ljude u neraskidivo prijateljstvo.
Komentari(0)