BILA JE NAVREDNIJA U JUGOSLAVIJI Novčanica sa likom Josipa Broza Tita imala je jednu veliku grešku o kojoj se i danas polemiše (VIDEO)
Imena države su se menjala, ali ne i dinar, koji je stekao kultni status pa je prestao da bude „jugoslovenski“ kad ga je Srbija zamenila srpskim dinarom, a Crna Gora evrom – godinama nakon što se nekadašnja Jugoslavija raspala.
Jugoslovenski dinar bila je valuta koja je najpre počela da se koristi u Kraljevini SHS od 1920., a potom se koristila u Kraljevini Jugoslaviji, socijalističkoj Jugoslaviji, pa u Saveznoj republici Jugoslaviji.
Imena države su se menjala, ali ne i dinar, koji je stekao kultni status pa je prestao da bude „jugoslovenski“ kad ga je Srbija zamenila srpskim dinarom, a Crna Gora evrom – godinama nakon što se nekadašnja Jugoslavija raspala.
Možda vas zanima:
RECEPT ZA TITOV KOLAČ: Bio je najstroža tajna u Jugoslaviji
Ovaj recept je Tito obožavao.
Možda vas zanima:
RECEPT ZA TITOV KOLAČ: Bio je najstroža tajna u Jugoslaviji
Ovaj recept je Tito obožavao.
Možda vas zanima:
RECEPT ZA TITOV KOLAČ: Bio je najstroža tajna u Jugoslaviji
Ovaj recept je Tito obožavao.
Početkom osamdesetih doneta je odluka da se postojeća serija novca zameni novom, modernijom. U novoj seriji, svaka pojedina novčanica trebalo je da predstavlja jednu od jugoslovenskih republika, i na licu bi imala jednu istorijsku ličnost iz te republike, a na naličju motiv iz te republike. Najmanja novčanica od 10 dinara predstavljala bi najmanju republiku, Crnu Goru, a najveća postojeća od 1000 dinara najveću republiku, Srbiju, a uvela bi se i nova novčanica od 5000 dinara koja bi predstavljala Jugoslaviju. Prvo je trebalo da najveća novčanica bude puštena u opticaj, a zatim bi se postupno zamenjivale novčanice manjih apoena, prenosi "Express.hr".
Printscreen/Youtube
Godine 1985. izlazi nova serija novčanica, koja je započeta uvođenjem novčanice od 5000 dinara s likom preminulog jugoslovenskog predsednika Josipa Broza Tita.
Ta, do tada najveća izdata i dugo iščekivana novčanica, izazvala je pravu buru u javnosti, a ona traje i danas – ne zbog njene vrednosti, već greške koju u početku niko nije primetio.
Naime, uz lik Tita upisana je i godina njegovog rođenja i smrti. Umesto 1892- 1980, na novčanici je pisalo 1892-1930 – pa je prema njoj Tito umro 50 godina ranije.
Zanimljivo je to što čak ni posle uočavanja greške ta novčanica nije povučena iz opticaja, jer je generalni direktor tadašnjeg Zavoda za izradu novčanica rekao da je od 14 miliona štampanih novčanica, njih samo 4 posto s greškom. To znači da se pogrešna godina smrti našla na oko 560 hiljada novčanica, a prema međunarodnim propisima država koja pusti više od jednog promila novčanica s vidljivom greškom, treba povući čitav novca iz serije iz opticaja.
Ali, pogrešna godina smrti Tita nije jedina greška kod ove novčanice. Na njoj nije službeno spomenut datum kad se pušta u opticaj, a izgled i opis novčanice bio je potpuno različit od onog što je najavljeno u službenom listu SFRJ, JANI.
Druga novčanica koja je trebalo da bude štampana u apoenu od 1000 dinara, s datumom izdavanja 1986., predstavljala bi SR Srbiju i na licu je trebalo da ima portret Vuka Stefanovića Karadžića. Sve matrice su bile gotove i novčanica je bila spremna za štampanje, ali nikada nije puštena u opticaj. S obzirom na hiperinflaciju, pojavila se potreba za novčanicama sve većih apoena, a ne sve manjih.
Nakon raspada SFR Jugoslavije počinje kraj jugoslovenskog dinara:
1991. godine Slovenija ga je zamenila privremenim novčanim bonovima, a 1992. godine slovenskim tolarom, a potom 2007. godine evrom.
1991. godine Hrvatska ga je zamenila hrvatskim dinarom, a u delovima pod kontrolom Srpske krajine koristio se krajinski dinar. Godine 1994. godine uvodi se hrvatska kuna.
1992. godine Makedonija uvodi makedonski denar.
1992. godine Bosna i Hercegovina je uvela bosanskohercegovački dinar, a u delovima pod kontrolom Republike Srpske koristio se dinar Republike Srpske. Godine 1998. uvodi se konvertibilna marka.
1999. godine Crna Gora ga menja nemačkom markom, a 2002. godine evrom.
1999. godine Kosovo ga menja njemačkom markom, a 2002. godine evrom.
2003. godine Srbija ga menja srpskim dinarom.
"Samo su oni dostojni pričesti": Otac Predrag Popović dao prave uslove koji ljudi smeju da prime svetu tajnu
Po rečima oca Predraga Popovića ne postoji obavezujući uslov za pričešće osim krštenja. No ako u Svetom pismu ne piše jasan uslov osim krštenja, to ne znači da svako može da se pričešćuje kako hoće.
„Nečista krv“ Bore Stankovića: Kako je Sofkina sudbina ispričala život u starom Vranju
Roman koji nije samo književno delo, već hronika jedne kulture, mentaliteta i ženske sudbine u patrijarhalnom društvu kraja 19. veka. Sofka iz „Nečiste krvi“ nije samo lik – ona je ogledalo Vranja onog doba.
Slavske šare iz Šumadije: Umetnost crtanja voskom na hlebu koja izumire
U selima oko Kragujevca i Topole, sve do sredine 20. veka negovao se neobičan običaj – ukrašavanje slavskog kolača crtežima od voska. Te šare nisu bile samo ukras, već i molitva, poruka i izraz domaćinske časti. Danas ovu tehniku poznaje samo nekoliko žena u Šumadiji.
Govor duvanja na Pešterskoj visoravni: Kako su pastiri komunicirali zvižducima na vetru
Na prostranstvima Pešterske visoravni, gde se reči gube u vetru, pastiri su razvili poseban način komunikacije – kroz zvižduke. Ovaj gotovo zaboravljeni običaj nazivan „govor duva“ bio je deo svakodnevice stočara koji su provodili dane na otvorenom, daleko jedni od drugih.
Vojislav Ilić Mlađi i zaboravljena poezija o Šumadiji: stihovi u kojima se čuje miris zemlje i zvuk zvona
Vojislav Ilić Mlađi, često u senci slavnog imenjaka, ostavio je snažan pesnički trag u srpskoj književnosti početkom 20. veka. Njegove pesme o Šumadiji, narodu i običajima danas su nepravedno zaboravljene, iako su svedočanstvo o vremenu u kojem se narodna duša pretakala u stih.
Komentari(0)