NAJSTARIJI PROFESIONALNI SRPSKI TEATAR Nastanak i važnost Srspkog narodnog pozorišta
Prva predstava bila je Prijatelji Lazara Lazarevića i Muški metod i ženska majstorija Lajoša Kevera 23. jula/4. avgusta 1861.
Nacionalni preporod koji je zaopčeo kod Srba početkom 19. veka naišao je na mnoge prepreke. Srbi su bili podeljeni i živeli u dve carevine, koje su Srbima uskraćivala prava. Pošto je onovremena Turska imala svoje unutrašnje probleme i dugi niz godina gubila svoju moć koju je projektovala na čitav Balkan, Srbi koji su živeli na periferiji, u Beogradskom pašaluku, uspeli su, uz kombinaciju krvavih ratova i diplomatije, da se izbore za svoju autonomiju, a plamen koji je začet u Šumadiji preneo se i na druge delove gde su živeli porobljeni Srbi.
Neki vid autonomije koji su uživali Srbi u Austriji, u okviru Vojne krajine, nije bio zadovoljavajući, a plamen revolucije iz 1848. godine nije zaobišao ni prostor Panonije, gde su Mađari pretili da Srbima ukinu i ono malo prava koja su imali. Borbom Srba za obuzdavanje nacionalnih težnji Mađara rodilo se Srpsko Vojvodstvo, koje će osigurati privredni i kulturni razvoj Srba prečana u narednom periodu. Tako je Novi Sad, koji je već sredinom 19. veka bio većinski srpski grad, u kome su Srbi ne samo bili većinsko stanovništvo već i posedovali veliko bogatstvo, postao svojevrsni kulturni centar panonskih Srba, stekavši epitet "srpska Atina".
Tako je 1861. godine u Novom Sadu osnovan najstariji profesionalni teatar. U Vojvodini je do tada već postojala duga pozorišna tradicija, od đačkih diletantskih predstava, pa sve do privatnih profesionalnih pozorišnih trupa.
Možda vas zanima:
NOVI SAD GRAD KULTURE Otvoreno 68. Sterijino pozorje
Sterijino pozorje, 68. po redu, pod sloganom "Čovečnost-Usponi i sunovrati" počelo je u Srpskom narodnom pozorištu u Novom Sadu i trajaće do 3. juna.
SCENA IZ NOVOG SADA ĆE VAM NATERATI SUZE NA OČI Pesma uličnog pevača i psa rasplakala je Srbiju (VIDEO)
U Novom Sadu, zabeležena je scena u kojoj pas svojim glasom prati uličnog svirača - on je sve vreme sedeo pored umetnika i pevao.
Gostovanje pozorišne družine Jovana Kneževića 1860. podstaklo je Jovana Đorđevića da napiše više članaka u „Srbskom dnevniku” o nužnosti osnivanja Srpskog narodnog pozorišta. Pripreme oko osnivanja vršili su Svetozar Miletić, Stefan Branovački, Jovan Đorđević i Jovan Jovanović, potonji Zmaj. Srpsko narodno pozorište osnovano je na sednici Srpske čitaonice kojom je predsedavao Svetozar Miletić, prvenstveno kao nacionalna ustanova koja je imala zadatak da putem dramske književnosti i glumačke umetnosti prenosi srpsku reč i istoriju, da budi nacionalnu svest i podiže kulturni nivo Srba i time pruži otpor bečkoj i peštanskoj vlasti.
Pozorište je davalo predstave po svim mestima u Vojvodini, ali je gostovalo i van Vojvodine. U Novom Sadu predstave su igrane u dvorani na spratu kafane „Kod sunca”, u sali kafane „Kod kraljice Jelisavete” (današnji hotel „Vojvodina”), leti u areni „Kod Zelenog venca” (na mestu današnjeg Apolo-centra), od 1872. do 1892, kada je srušena zgrada na Trifkovićevom trgu i od 1895. u Dunđerskovom pozorištu (nalazilo se u dvorištu današnjeg Hotela „Vojvodine” i izgorelo u požaru 22. januara 1928), pozorišna zgrada koju je veleposednik Lazar Dunđerski ustupio Srpskom narodnom pozorištu.
Današnju zgradu Srpsko narodno pozorište je dobilo 1981. godine. Zgrada SNP se nalazi u centru Novog Sada prostire se na 20 000 metara kvadratnih. Ima najveću pozorišnu scenu u Srbiji. Poseduje tri scene, Veliku scenu »Jovan Đorđević« sa 940 mesta, Malu scenu »Pera Dobrinović« sa 373 mesta i Kamernu scenu sa 118 mesta.
Printscreen
6 stvari koje svaka pravoslavna kuća treba da ima: Jedna biljka uvek treba da vam je pri ruci
Najbitnije obeležje jednog hrišćanskog i pravoslavnog doma, pre svega, jeste da je dom osvećen. Pored toga, hrišćanski dom treba da ima: ikonu, kandilo, čirak i sveću, slovo, kadionicu, bosiljak i tamjan, Sveto pismo i Molitvenik.
Zvali su ga Srbožder: Majka mu bila Srpkinja, pisao je hvalospeve o našem narodu, a onda promenio ploču i zabranio sopstvenu knjigu o našoj istoriji
Benjamin je kao konzul više godina živeo u Srbiji, pa je imao prilike da se upozna i istražuje istoriju Srba. Međutim, njegovi stavovi se radikalno menjaju od 1882. godine, pa je danas na ovim prostorima upamćen kao jedna od najnegativnijih ličnosti u novijoj istoriji.
Zašto se nekad „so nije davala iz ruke“ – narodna pravila oko hrane i stola
Za stolom se nije samo jelo – tu se pokazivalo poštovanje, prenosila vera i pazilo da se ne naruši poredak sveta
Troskot iz Gornjeg Milanovca: Zaboravljena lekovita biljka sa livada Rudnika
Na proplancima planine Rudnik raste biljka koju su nekada nosile bake u maramama, a danas je traže fitoterapeuti iz inostranstva
IDEJA VITEŠTVA U SRBIJI NIKAD NIJE UMRLA Jedan mladić pravi oklope kakve je imao despot Lazarević ZNATE LI ŠTA SU BRNJE i BASINET?
Ako ste se pitali kako su se pravili oklopi u srednjem veku, i kako su se osećali vitezovi u njemu, otkrio je upravo Aleksandar Urošević.
Komentari(0)