Smrt cara Dušana 20. decembra 1355. godine označila je prelomni trenutak u istoriji srpske srednjovekovne države. Na presto je došao njegov jedini sin, Stefan Uroš V, u narodu poznat kao Uroš Nejak. Period njihove smene na vlasti i Uroševe vladavine doneo je velike promene – od vrhunca moći do postepenog slabljenja carstva.
U Dušanovoj senci
Stefan Uroš V rođen je oko 1336. godine, kao sin Dušana Silnog i Jelene, kćerke bugarskog cara Aleksandra. Još za očeva života, 1346. godine, krunisan je za mladog kralja u Skoplju, dok je Dušan zadržao titulu cara. Time je stvoren dvovlasni sistem – otac kao car i sin kao kralj – koji je trebalo da obezbedi glatku tranziciju vlasti, ali je u praksi značio da mladi Uroš nikada nije imao potpunu samostalnost dok je Dušan bio živ.
Priprema za vladavinu
Možda vas zanima:
Kralj graditelj i ratnik – priča o Stefanu Dečanskom
Smrt kralja Milutina 1321. godine otvorila je novo poglavlje u istoriji srpske srednjovekovne države, ispunjeno dinastičkim borbama, ličnim dramama i velikim političkim preokretima.
Braća na prestolu i u boju: borbe Nemanjića za krunu
Borbe oca i sinova, smene na prestolu, diplomatske igre i veličanstvene zadužbine – period od Uroša I do Milutinove smrti obeležio je uspon Srbije, ali i neprekidne dinastičke sukobe koji su oblikovali njenu istoriju.
Možda vas zanima:
Kralj graditelj i ratnik – priča o Stefanu Dečanskom
Smrt kralja Milutina 1321. godine otvorila je novo poglavlje u istoriji srpske srednjovekovne države, ispunjeno dinastičkim borbama, ličnim dramama i velikim političkim preokretima.
Braća na prestolu i u boju: borbe Nemanjića za krunu
Borbe oca i sinova, smene na prestolu, diplomatske igre i veličanstvene zadužbine – period od Uroša I do Milutinove smrti obeležio je uspon Srbije, ali i neprekidne dinastičke sukobe koji su oblikovali njenu istoriju.
Možda vas zanima:
Kralj graditelj i ratnik – priča o Stefanu Dečanskom
Smrt kralja Milutina 1321. godine otvorila je novo poglavlje u istoriji srpske srednjovekovne države, ispunjeno dinastičkim borbama, ličnim dramama i velikim političkim preokretima.
Braća na prestolu i u boju: borbe Nemanjića za krunu
Borbe oca i sinova, smene na prestolu, diplomatske igre i veličanstvene zadužbine – period od Uroša I do Milutinove smrti obeležio je uspon Srbije, ali i neprekidne dinastičke sukobe koji su oblikovali njenu istoriju.
Dušan je nastojao da sina uvede u državne poslove. Uroš je, kao mladi kralj, često boravio u oblastima gde su postojali politički izazovi, kako bi učio veštinu upravljanja. U poveljama iz tog perioda potpisivan je uz Dušana, što pokazuje da je formalno učestvovao u donošenju odluka. Ipak, vojnu i diplomatsku inicijativu u potpunosti je držao Dušan.
Karakter i nadimak „Nejak“
Savremeni zapisi i kasniji hroničari beleže da je Uroš bio blag, miran i povučen, što su savremenici često tumačili kao slabost. Otuda potiče i nadimak „Nejak“. Za razliku od oca, snažnog vojskovođe i vladara čvrste ruke, Uroš nije posedovao ambiciju niti odlučnost potrebnu za održavanje ogromnog carstva.
Uroševa samostalna vladavina
Posle Dušanove smrti, Uroš je formalno postao apsolutni vladar, ali je stvarna moć bila u rukama moćnih velikaša – pre svega Vukašina Mrnjavčevića, koji će kasnije postati kralj, i njegovog brata Jovana Uglješe. Centralna vlast je slabila, a teritorije na obodima carstva počele su da se osamostaljuju.
Gubitak teritorija i udar spolja
Tokom Uroševe vladavine, srpsko carstvo se postepeno smanjivalo pod pritiscima spolja i ambicijama susednih država. Na jugu su Vizantinci povratili delove Makedonije i Tesalije koje je osvojio Dušan, dok su na severu i zapadu Ugarska i bosanski ban Tvrtko I zauzimali pogranične oblasti. Bugarska je, koristeći slabljenje centralne vlasti, proširila uticaj u pograničnim krajevima na istoku. Na udar su došle oblasti u Epiru, Tesaliji i Albaniji, gde su lokalni velikaši, nekada Dušanovi vazali, počeli da se odvajaju i priznaju vlast Vizantije ili latinskih feudalaca. Ugarska je 1359. godine zauzela Mačvu, Beograd i Braničevo, a Tvrtko I proširio svoju vlast ka istočnoj Hercegovini i delu Dalmacije.
Poslednji Nemanjić
Uroš Nejak je ostao bez potomstva, što je dodatno pogoršalo političku nestabilnost. Njegova smrt 4. decembra 1371. godine označila je kraj vladarske loze Nemanjića i početak nove epohe u srpskoj istoriji – borbe velikaša za prevlast. Prema predanju, sahranjen je u manastiru Svetog Petra Koriškog kod Prizrena, a njegove mošti se danas čuvaju u manastiru Jazak na Fruškoj gori.
Od Vlakče do Pariza – put prvog srpskog pilota
U vreme kada je nebo još uvek delovalo nedostižno, narednik Mihajlo Petrović postao je prvi Srbin koji je položenu pilotsku dozvolu, otvarajući tako novo poglavlje u istoriji naše avijacije.
Od moćnog cara do slabe krune – car Dušan i Uroš Nejak
Smrt cara Dušana 20. decembra 1355. godine označila je prelomni trenutak u istoriji srpske srednjovekovne države. Na presto je došao njegov jedini sin, Stefan Uroš V, u narodu poznat kao Uroš Nejak. Period njihove smene na vlasti i Uroševe vladavine doneo je velike promene – od vrhunca moći do postepenog slabljenja carstva.
OVA ZGRADA PONOS JE BEOGRADA, IDETE PORED NJE, A NE ZNATE KAKVU KLETVU NOSI! Ona je bila POPRIŠTE krvavog rata Srba
Zgrada je na Studentskom trgu...
Opanci – od svakodnevne obuće do simbola tradicije
Od planinskih sela do varoških sokaka, opanci su vekovima bili simbol srpskog domaćinstva, rada i svakodnevice. Zanat opančara, iako danas retkost, i dalje čuva priču o umeću, strpljenju i životu koji je nekada tekao sporije, ali sa više mere.
Od Nerodimlja do tri mora, od kralja do cara- Dušan Silni, ratnik, zakonodavac i tvorac srednjovekovne imperije
Godina 1331. označila je novu prekretnicu u srpskoj istoriji. Posle sukoba oca i sina, na presto dolazi jedan od najmoćnijih vladara srednjovekovne Srbije – Stefan Dušan Nemanjić, poznat kao Dušan Silni.
Komentari(0)