MUZIKA NA LISTI NEMATERIJALNOG KULTURNOG NASLEĐA Šta vranjsku gradsku pesmu čini toliko posebnom
Ima u Vranju svega od veselih čočeka do tužnih pesama sa malo teksta koje "diraju u žicu" i izazivaju nalet emocija.
Grad Vranje je imao burnu istoriju koja je uticala na razvoj ovog dela Srbije i njegove specifičnosti. Pored arhaičnog vranjskog govora, muzika Vranja je posebno zanimljiva.
Ima u Vranju svega od veselih čočeka do tužnih pesama sa malo teksta koje „diraju u žicu“ i izazivaju nalet emocija. Sevdah, ili kako bi u Vranju rekli merak, zaštitni je znak vranjske gradske pesme. Preplitanje naroda i burna istorija ovog grada, sa ljubavnim pričama i nesrećama koje su zadesile junake tih priča uticale najviše su uticale na vranjsku pesmu.
Ritam vranjanskog melosa, sevdaha i čočeka u kombinaciji sa specifičanim ukusom lokalne hrane i pića, stvara idealnu harmoniju južnjačkog duha, u kome se odvija jedan specifičan način živjenja. Ovde su ljudi gostoprimljivi, ljubazni i glasni, uvek raspoloženi za muziku i igru.
Sadila moma lojze sa belo grojze”, “Magdo, mori, Magdo”, “Petlovi pojev, Morava”, “Kaži Suto, kaži dušo”, i “Tolja amamdžija” samo su neke od čuvenih vranjskih pesama.
Ono po čemu su specifične i naširoko prepoznatljive je gospodska i mirna atmosfera u kojoj se pevaju. Spori ritmovi i muzičko tkivo su kombinacija zapadnih i otomanskih lestvica, što je još jedna posebnost ove stare gradske pesme.
Vranjska gradska pesma se od 2016. godine nalazi na listi Nematerijalnog kulturnog nasleđa Srbije.
Komentari(0)