DVA PUTA DOKTORIRAO U FRANCUSKOJ Svetac prebijen na smrt od strane komunističke vlasti nakon što je razdelio 8000 kopija molitve "Oče naš"
Čovek koji je bio dvostruki doktor nauka, na Sorboni i u Monpeljeu i ambasador Kraljevine Jugoslavije u Parizu između dva rata. Zamonašio se pred Drugi svetski rat i bio monah u Žiči, služivši kao desna ruka Svetog vladike Nikolaja Ohridskog i Žičkog (Velimirovića).
O njemu malo Srba uopšte zna da je postojao, a u pitanju je još jedan srpski svetac.
Rođen je kao Radoje Arsović, 13. decembra 1894. godine u selu Kušići kod Ivanjice, od oca Jefta Arsovića i majke Save.
Osnovnu i srednju školu završio je u Srbiji. Doktorirao dvaput u Francuskoj iz oblasti filozofije na Sorboni i iz oblasti prava na unoverzitetu u Monpeljeu. Radio je kao službenik u diplomatskoj službi Kraljevine Jugoslavije u Francuskoj. Godine 1929. imenovan je za ambasadora Kraljevine Jugoslavije u Parizu.
Možda vas zanima:
NA DANAŠNJI DAN DESILO SE Tajni prenos moštiju vladike Nikolaja Velimirovića iz SAD-a u rodno selo Lelić kod Valjeva
3. maja 1991 — U rodno selo Lelić kod Valjeva iz SAD prenete mošti episkopa Srpske pravoslavne crkve Nikolaja Velimirovića.
BESEDA SRPSKOG VLADIKE KOJA JE POSTIDELA ENGLEZE "Sada je vreme da Evropa Srbiji vrati dug!"
Nikolaj Velimirović bio je episkop ohridski i žički, istaknuti srpski teolog i novokanonizovani srpski svetitelj kao Sveti vladika Nikolaj Ohridski i Žički.
Možda vas zanima:
NA DANAŠNJI DAN DESILO SE Tajni prenos moštiju vladike Nikolaja Velimirovića iz SAD-a u rodno selo Lelić kod Valjeva
3. maja 1991 — U rodno selo Lelić kod Valjeva iz SAD prenete mošti episkopa Srpske pravoslavne crkve Nikolaja Velimirovića.
BESEDA SRPSKOG VLADIKE KOJA JE POSTIDELA ENGLEZE "Sada je vreme da Evropa Srbiji vrati dug!"
Nikolaj Velimirović bio je episkop ohridski i žički, istaknuti srpski teolog i novokanonizovani srpski svetitelj kao Sveti vladika Nikolaj Ohridski i Žički.
Vratio se u zemlju 1937. godine kada prevodi knjigu „Žitije svetih devojaka“, objavljenu u Kragujevcu. Nakon pravoslavnog Bogomoljačkog sabora u Vrnjačkoj banji, pod vođstvom vladike Nikolaja, odlučuje da napusti diplomatsku službu i dolazi u Ohrid, a potom Bitolj, gde je službovao uz vladiku Nikolaja.
Zamonašio se u Bitolju 1938. godine, dobivši ime Jakov. I tako intelektualac sa dva doktorata i sa lepim položajem u društvu odlučuje da se odrekne sveta i provede ostatak života kao prost monah u strogom podvižništvu. Sa vladikom Nikolajem prelazi u monaško bratstvo manastira Žiča, kao sabrat. Jedno vreme je kasnije boravio i u manastiru Ljubostinji.
FOTO: SPC
Po povratku iz Ohrida, uređivao je pred Drugi svetski rat časopis „Pismo“ i „Misionar“ u Kragujevcu. Sa koferom punim knjiga pešačio je i misionario između Čačka i Kraljeva. Bio je ćutljiv, smeran, smiren i prozorljiv; predvideo je nemačko bombardovanje Beograda i stradanje srpskog naroda.
Kraljevčani ga pamte da je pred rat išao ulicama Kraljeva vodeći volove upregnute u jarmu, i upozoravajući narod, govorio da mu predstoji ropstvo. Tokom Drugog svetskog rata propovedao je u beogradskim crkvama, a kada mu je to bilo zabranjeno nastavio je po gimnazijama i školama. U leto 1941. godine nalazio se u manastiru Ljubostinji, uz episkopa Nikolaja koji je tu bio interniran.
Prebijen na smrt od strane komunističke vlasti 1946. godine nakon što je na stanici Požarevcu razdelio 8000 kopija molitve Gospodnje „Oče naš“. Od posledica batinjanja ubrzo je mučenički i preminuo, pošto su ga Titovi komunisti prethodno zatvorili i podvrgli torturi sa ciljem da se odrekne „konzervativnih religioznih uverenja“. Iako sabrat manastira Žiče, po svojoj želji sahranjen je u manastiru Tuman.
Prepodobni Sveti Jakove moli Boga za svoj srpski rod!
(Izvor: Istorija Srba)
Komentari(0)