NAJLEPŠI SREDNJOVEKOVNI MANASTIRI Vrhunac svog razvoja Srbija je doživela za vreme vladavine dinastije Nemanjića, kada su nastali brojni manastiri i razvijeni gradovi

Jelena Vamović

14:46

Turizam 0

Srednjovekovna Srbija imala je veoma burnu istoriju; međutim, u političkom, ekonomskom i kulturnom smislu zauzimala je istaknuto mesto u tadašnjoj Evropi.

NAJLEPŠI SREDNJOVEKOVNI MANASTIRI Vrhunac svog razvoja Srbija je doživela za vreme vladavine dinastije Nemanjića, kada su nastali brojni manastiri i razvijeni gradovi
shutterstock

 

Očuvani manastiri svedoče o dostignućima civilizacije u regiji i među najlepšim su primerima srednjovekovne arhitekture. Za Vas ćemo izdvojiti neke poznate manastire koje morate posetiti.

Manastir Đurđevi stupovi

shutterstock

 

Možda vas zanima:

Možda vas zanima:

Na mestu gde su se spajali putevi sa zapada i juga na istok, u okviru srednjovekovnog Starog Rasa, iznad savremenog Novog Pazara, stoji manastir Đurđevi stupovi. Sagradio ga je Stefan Nemanja, osnivač dinastije Nemanjića i tvorac srednjovekovne srpske države. Podignut 1171. godine, a oslikan četiri godine kasnije, manastir Đurđevi stupovi jedan je od najstarijih srpskih manastira. Posle austro-turskog rata 1689. poslednjih 16 monaha koji su formirali bratstvo bili su primorani da pobegnu na sever od Turaka. Tokom narednih dvesta godina manastir je bio izložen ratovima, sve do druge polovine 20. veka, kada su započela istraživanja i obnova. Kao deo čitavog Starog Rasa, uključujući Sopoćane, uvršten je na Uneskovu listu svetske baštine.

 

Manastir Studenica

shutterstock

 

Veliki knez Stefan Nemanja podigao je svoju najveću i najvažniju zadužbinu, manastir Studenicu, pedesetak kilometara od Kraljeva, u periodu između 1183. i 1196. godine, sa namerom da bude sahranjen u Bogorodičinoj crkvi. Nakon što se odrekao prestola i predao vlast svom sinu Stefanu, Stefan Nemanja se zamonašio i uzeo ime Simeon, da bi kasnije otišao u svetogorski manastir Hilandar u Grčkoj, gde je i umro. Za završnu obradu Studenice pobrinuo se njegov najmlađi sin Sava. Izabrao je vrhunske slikare i napravio plan fresaka za očevu crkvu. Takođe je preneo očeve mošti u manastir, gde se i danas nalaze. Pod starateljstvom Svetog Save, Studenica je postala politički, kulturni i duhovni centar srednjovekovne Srbije. Manastirski kompleks sastoji se od četiri crkve: Bogorodičine, Kraljeve, Svetog Nikole i još jedne crkve čiji je temelj samo sačuvan. Arhitektonski gledano, Bogorodičina crkva predstavlja skladnu mešavinu romaničkog i vizantijskog stila. Ova kombinacija se kasnije razvila u jedinstveni raški stil, pa su tako izgrađeni najvažniji srpski srednjovekovni manastiri. Studenica je na Uneskovoj listi svetske baštine.

 

Manastir Mileševa

shutterstock

 

Po uzoru na svog dedu Nemanju, koji je osnovao Studenicu, i njegovog oca Stefana Prvovenčanog, koji je osnovao Žiču, kralj Stefan Vladislav je u svojoj polovini 13. veka izgradio manastir Mileševu kao svoj mauzolej. U Mileševi, koja se nalazi nedaleko od Prijepolja, mošti Vladislavovog ujaka, Svetog Save, jednog od najpoštovanijih srpskih svetitelja, sahranjene su 1235. godine. Turci su mošti preneli na Vračar u Beogradu u 16. veku i spalili ih u pokušaj razbijanja okupiranog srpskog duha. Tvrtko I Kotromanić, nećak cara Dušana, krunisan je 1377. godine za kralja Srba u Mileševi, a Stefan Vukčić Kosača se i tamo proglasio za „vojvodu (Hercoga) od Svetog Save“, po čemu je područje Hercegovine dobilo ime. Freske u Mileševi su među najboljim evropskim dostignućima srednjeg veka, posebno čuveni Beli anđeo, deo kompozicija Mirotočivih u Hristovom grobu.

 

Manastir Sopoćani

shutterstock

 

Manastir Sopoćani nalazi se petnaestak kilometara od Novog Pazara, u blizini izvora reke Raške, u središtu srednjevekovne srpske države. Među visokim planinama i stenovitim liticama, nedaleko od starog glavnog grada Rasa, podigao ga je kralj Stefan Uroš I. Ime je dobio po staroslovenskoj reči „sopot“, što znači izvor. Treći sin Stefana Prvovenčanog ostavio je iza sebe nasleđe koje je zasenilo sve ranije izgrađene srpske crkve, kako lepotom tako i veličinom. U osmoj deceniji 13. veka kralj je za oslikavanje naosa i oltara birao najbolje umetnike iz Carigrada. Ne zna se ko su bili ti veliki umetnici, ali to ne umanjuje ocenu da jedinstvene sopoćanske freske spadaju među remek -dela evropskog slikarstva – uglavnom veličanstveno Uspenje Bogorodice, naslikano na površini većoj od 30 kvadratnih metara . Uprkos uništenju crkve krajem 17. veka i više od 250 godina tokom kojih su Sopoćani napušteni, freske su odolele zubu vremena. Sopoćani se nalaze na Uneskovoj listi svetske baštine.

 

 

POVEZANE VESTI
Tagovi:
lepote srbije Manastiri Srbije putovanja srbija

Komentari(0)

Loading