Četnički pokret Draže Mihailovića ili Jugoslovenska vojska u otadžbini, kako je zvanično nazivan, bio je i ostao jedan od najkontroverznijih pojava u Drugom svetskom ratu, ne samo srpske, odnosno jugoslovenske, već i evropske istorije.
Četnik nije samo ustanik, komita ili gerilac, već i neko ko se nakon posebne obuke šalje kao deo manjih odreda na specijalne zadatke.
Tito ga je zaobilazio, a ni drugi političari ga nisu naročito „mirisali“.
Blizu manastira nalazila se granica sa turskom, koju su Četnici ilegalno prelazili i odatle ulazili duboko u teritoriju osmanlija, u kojoj su vršili odmazde.
Nakon Drugog svetskog rata i dolaska na vlast Komunističke partije Jugoslavije, gotovo svako veće mesto od Triglava do Đevđelije dobilo je svoje spomen obeležje revolucije i partizanske borbe. Izuzetak nije bila ni Ivanjica, iako je ona kao mesto rođenja generala Dragoljuba Mihajlovića uvek važila za četnički kraj.
U gornjem redu stoji krem srpskih četnika iz Prvog balkanskog rata koji su se sa Turcima tukli na njihovom terenu: sve vojvoda do vojvode, sve ljuti komit do ljutog komita. Ekipa kakva se samo poželeti može, nešto kao "drim-tim" gerilskog vojevanja
Celi život vojvoda Vuk posvetio je borbi, to je bio njegov lični izbor.