Nalazi se u Centralnoj Srbiji na obroncima Golije.
Printscreen youtube
Pouzdano se može reći da u Srbiji nije postojao nijedan vladar koji nije podigao bar jednu zadužbinu. Veliki deo tih zadužbina, pogotovo one koje potiču iz nemanjićkog perioda, plene svojom lepotom, grandioznošću i predstavljaju svedočanstvo na moć i bogatstvo srpske države.
Iako centralnu ulogu u zadužbinarstvu zauzimaju vladari ne smeju se zanemariti i vladarke koje su svojom požrtvovanošću i upornošću zaslužne za neka od veličanstvenih zdanja koja se mog videti širom Srbije. Jedna od takvih vladarki je Jelena Anžujska sa svojom zadužbinom Gradac.
Jelena je rođena oko 1236. godine. U Srbiju je došla sredinom 13. veka i postala supruga kralja Uroša I Nemanjića. Iz koje zemlje i porodice je poticala ne zna se sa sigurnošću. U 17. veku patrijarh Pajsije, pisac Žitija cara Uroša, naziva Jelenu kćerkom francuskog kralja, a u srpskoj istoriografiji 19. i 20. veka smatralo se da ona potiče iz francuske vladarske loze Anžujaca. Period srpske istorije u kojem je živela i delovala kraljica Jelena karakteriše aktivna politika Srbije prema susednim zemljama, kao i unutrašnje organizovanje i izgrađivanje zemlje.
Manastir Gradac izgrađen je u poslednjoj četvrtini 13. veka. Tačna godina izgradnje nije poznata. Osnivačka povelja nije sačuvana, kao ni uobičajeni natpisi u prstenu kupole crkve i uz ktitorske kompozicije. O vremenu osnivanja i ktitoru zaključuje se uglavnom na osnovu fresaka i arhitekture manastira. Najstrarije pisano svedočanstvo o nastanku Gradca je Žitije kraljice Jelene koje je napisao arhiepiskop Danilo II u periodu između 1317. i 1324. godine.
Naziv mesta Gradac postojao je i pre osnivanja manastira. Verovatno da je taj naziv bio povezan sa vizantijskim utvrđenjem iz 6. veka, koje se nalazilo na uzvišenju iznad manastira i u čijem podnožju je bila crkva. Temelji ove male ranohrišćanske crkve sačuvani su do danas ispred Bogorodičine crkve u Gradcu.
Sam manastir je tokom svoje istorije imao koliko mirnih perioda u kojima je darivan od strane vladara, a i burnih perioda u kojima su osvajači rušili i pljačkali manastirsko imanje. Iako je postojala volja da se crkva, koja je bila dugi niz godina zapostavljena, pokrije i obnovi, radovi su svaki put prekidani i odlagani.
Zavod za zaštitu i naučno proučavanje spomenika kulture Srbije organizovao je 1948. i 1949. godine konzervatorske radove u manastiru. Zidovi crkve su konzervirani, dotrajali delovi krovne konstrukcije zamenjeni su novim delovima, prostor zapadno od crkve oslobođen je od nanosa zemlje i izvršeno je pošumljavanje.
Godine 1982. počela je izgradnja konaka na starim temeljima, u kojem sada živi gradačko sestrinstvo.
Kako doći do manastira Gradac:
Lepotesrbije.alo.rs je i na Viberu gde vam donosimo razne priče, pridružite se našoj zajednici.
Stara srpska imena skoro da su zaboravljena kod nas, pa roditelji sa ovih prostora sve više svojoj deci daju internacionalna imena. To rade sa obrazloženjem kako bi se njihva deca lakše uklopila u nekoj stranoj zemlji, ako sreću žele da potraže "preko grane".
Sveti starac Nektarije Vitalis iz Кamarize, koji je tvrdio da je i sam isceljen od raka na grudima uz pomoć Svetog Nektarija, je u šali i s ljubavlju govorio "Sveti Nektarije je mekane duše, osetljiv je, njemu je dovoljno da malo mahnete i eto njega da vam pomogne".
Krsna slava veliki je porodični praznik kod Srba, a tradicija se poštuje vekovima unazad. Jednog od najvećeg svetaca, Arhangela Mihajala, slavi veliki broj građana koji su i ovog novembarskog jutra poranili i u crkvu odneli sveću, žito i kolač.
Komentari(0)