Sedam kraljeva iz loze Nemanjića krunisano na ovom mestu, svaki je ušao na poseban ulaz koji je kasnije zazidan
Manastir Žiča jedna od najvećih i najstarijih srpskih svetinja
Jedna od najvećih, ali i najstarijih srpskih svetinja podignuta je u prvoj polovini 13. veka, a njen ktitor je prvi kralj iz loze Nemanjića Stefan. Međutim, prema pričama koje se prenose sa koleno na koleno još uvek postoji legenda prema kojoj je u izgradnji manastira Žiča velikog udela imao i Sveti Sava. Sve što bi majstori tokom dana sazidali, preko noći je bilo porušeno. Tada se kralj Stefan obratio za pomoć svom bratu, koji se monasima tri dana i tri noći proveo u molitvi, kako bi gradnja bila uspešna. Žiča je specifična po svojoj crvenoj fasadi, veruje se i da je to urađeno po zamisli Svetog Save, jer ti simbolizuje krv stradalnika za veru. Sada se ona zbog dotrajalosti obnavlja.
"Posle sticanja crkvene samostalnosti 1219. godine, u Žiči je smešteno sedište autokefalne srpske arhiepiskopije, a Sveti Sava bio je prvi arhiepiskop. Tokom srednjeg veka, u Žiči su ustoličavani episkopi i ovenčavani kraljevi iz dinastije Nemanjića, zbog čega je poznata i kao Sedmovrata. Zabeleženo je da je sedam kraljeva iz dinastije Nemanjića krunisano u ovom manastiru, a po narodnom predanju veruje se da je svaki kralj imao svoj ulaz. Samo bi on njime prolazio, a taj ulaz posle njegovog prolaska bi bivao zazidan. Novovekovni kraljevi Srbije, Aleksandar Obrenović i Petar I Karađorđević, nakon krunisanja su miropomazani u Žiči, što se smatra nadovezivanjem na tradiciju Nemanjića.", kažu za RINU u TO Kraljevo.
Glavna manastirska crkva, podignuta u raškom stilu, posvećena je Vaznesenju Gospodnjem, postala je uzor i ostala to kroz čitav 13. vek, time je u istoriji raškog graditeljstva, kao zametak novog razdoblja, zauzela ključno mesto. Kombinacija različitih slojeva kamena i cigli čine ulaz u obliku kule veoma interesantnim. Početkom poslednje decenije 13. veka, manastir je stradao u napadu Tatara, da bi ga početkom 14. veka obnovio kralj Milutin.
Možda vas zanima:
OVDE JE KRUNISANO SEDAM KRALJEVA Zovu ga srcem Šumadije, ali ovaj grad ime duguje kraljevima iz svoje slavne istorije
Zovu ga i "kraljevskim gradom"
GROBLJE ZA DŽINOVE I SELO GOTOVANA O postanku Gotovca se različito priča, ali sve je vezano za manastir Žiča (FOTO/VIDEO)
Jedni kazuju da su za vreme građenja manastira Žiče tu stanovali mnogi radnici, koji su bili zapošljeni na građevini. Radnička naseobina je bila velika i uređena, „gotovo selo“. Po drugima su tu bile kuhinje za radnike koji su gradili manastir Žiču i tu se „gotovilo“ jelo za njih. Treći kazuju da su stanovnici, koji su živeli na manastirskoj zemlji, bili dužni da čuvaju manastir, pa, pošto su bili oslobođeni mnogih „rabota“, malo su radili, „bili gotovani“ i otuda ime selu.
Možda vas zanima:
OVDE JE KRUNISANO SEDAM KRALJEVA Zovu ga srcem Šumadije, ali ovaj grad ime duguje kraljevima iz svoje slavne istorije
Zovu ga i "kraljevskim gradom"
GROBLJE ZA DŽINOVE I SELO GOTOVANA O postanku Gotovca se različito priča, ali sve je vezano za manastir Žiča (FOTO/VIDEO)
Jedni kazuju da su za vreme građenja manastira Žiče tu stanovali mnogi radnici, koji su bili zapošljeni na građevini. Radnička naseobina je bila velika i uređena, „gotovo selo“. Po drugima su tu bile kuhinje za radnike koji su gradili manastir Žiču i tu se „gotovilo“ jelo za njih. Treći kazuju da su stanovnici, koji su živeli na manastirskoj zemlji, bili dužni da čuvaju manastir, pa, pošto su bili oslobođeni mnogih „rabota“, malo su radili, „bili gotovani“ i otuda ime selu.
Možda vas zanima:
OVDE JE KRUNISANO SEDAM KRALJEVA Zovu ga srcem Šumadije, ali ovaj grad ime duguje kraljevima iz svoje slavne istorije
Zovu ga i "kraljevskim gradom"
GROBLJE ZA DŽINOVE I SELO GOTOVANA O postanku Gotovca se različito priča, ali sve je vezano za manastir Žiča (FOTO/VIDEO)
Jedni kazuju da su za vreme građenja manastira Žiče tu stanovali mnogi radnici, koji su bili zapošljeni na građevini. Radnička naseobina je bila velika i uređena, „gotovo selo“. Po drugima su tu bile kuhinje za radnike koji su gradili manastir Žiču i tu se „gotovilo“ jelo za njih. Treći kazuju da su stanovnici, koji su živeli na manastirskoj zemlji, bili dužni da čuvaju manastir, pa, pošto su bili oslobođeni mnogih „rabota“, malo su radili, „bili gotovani“ i otuda ime selu.
"Manastir Žiča sada je ženski manastir o kojem već godinama vredno i predano brinu monahinje koje su ovde pronašle svoj dom. Značaj koji Žiča, kao simbol osnivanja srpske države, autonomije srpske crkve i nacionalnog identiteta ima u istoriji srpskog naroda, je nemerljiv. Veliki broj vernika iz svih delova sveta, svake godine obiđe ovu svetinju", dodaju u TO Kraljevo.
Manastir Žiča je 1979. godine proglašen za spomenik kulture od izuzetnog značaja i nalazi se pod zaštitom Republike Srbije. Na pešačkoj stazi nalazi se i Manastirska prodavnica u kojoj se mogu naći svi proizvodi manastira i veliki broj knjiga i ikona.
Lepote Srbije su i na Viberu gde vam donosimo razne priče, pridružite se našoj zajednici.
BONUS VIDEO:
"Samo su oni dostojni pričesti": Otac Predrag Popović dao prave uslove koji ljudi smeju da prime svetu tajnu
Po rečima oca Predraga Popovića ne postoji obavezujući uslov za pričešće osim krštenja. No ako u Svetom pismu ne piše jasan uslov osim krštenja, to ne znači da svako može da se pričešćuje kako hoće.
„Nečista krv“ Bore Stankovića: Kako je Sofkina sudbina ispričala život u starom Vranju
Roman koji nije samo književno delo, već hronika jedne kulture, mentaliteta i ženske sudbine u patrijarhalnom društvu kraja 19. veka. Sofka iz „Nečiste krvi“ nije samo lik – ona je ogledalo Vranja onog doba.
Slavske šare iz Šumadije: Umetnost crtanja voskom na hlebu koja izumire
U selima oko Kragujevca i Topole, sve do sredine 20. veka negovao se neobičan običaj – ukrašavanje slavskog kolača crtežima od voska. Te šare nisu bile samo ukras, već i molitva, poruka i izraz domaćinske časti. Danas ovu tehniku poznaje samo nekoliko žena u Šumadiji.
Govor duvanja na Pešterskoj visoravni: Kako su pastiri komunicirali zvižducima na vetru
Na prostranstvima Pešterske visoravni, gde se reči gube u vetru, pastiri su razvili poseban način komunikacije – kroz zvižduke. Ovaj gotovo zaboravljeni običaj nazivan „govor duva“ bio je deo svakodnevice stočara koji su provodili dane na otvorenom, daleko jedni od drugih.
Vojislav Ilić Mlađi i zaboravljena poezija o Šumadiji: stihovi u kojima se čuje miris zemlje i zvuk zvona
Vojislav Ilić Mlađi, često u senci slavnog imenjaka, ostavio je snažan pesnički trag u srpskoj književnosti početkom 20. veka. Njegove pesme o Šumadiji, narodu i običajima danas su nepravedno zaboravljene, iako su svedočanstvo o vremenu u kojem se narodna duša pretakala u stih.
Komentari(0)