Jovan nije imao dece, ali je sinove pokojnog brata odgajio kao svoje, 1 od njih postao čuveni pisac: Neverovatna života priča tvorca naše himne "Bože Pravde":
Pesma "Bože pravde" je nastala 1872. godine za potrebe predstave "Markova sablja", a kao inspiracija poslužila mu je "Jututunska narodna himna" Jovana Jovanovića Zmaja
Pre 125 godina, tačnije 22. aprila 1900. godine, preminuo je Jovan Đorđević (1826-1900), književnik, osnivač Srpskog narodnog pozorišta u Novom Sadu i Narodnog pozorišta u Beogradu i autor stihova himne "Bože pravde". Rođen je 25. novembra 1826. godine u Senti (tadašnja Austrougarska) u dobrostojećoj trgovačkoj porodici. Osnovnu školu je završio u rodnom gradu, a gimnaziju je učio u Senti, Segedinu, Novom Sadu i Temišvaru.
U Pešti je pohađao studije filozofije, a onda medicine, 1845. godine. Kada je 1848. izbila mađarska buna, poslovi njegovog oca, kao i imanje, propali su. Mladi Đorđević je morao da odustane od studija medicine.
Iz očajnog stanja izvukao ga je Isidor Nikolić, tada na položaju velikog župana Bačke i Torontala, advokat, potomak stare plemićke porodice. Pozvao ga je u Sombor, gde je Jovan dobio skroman činovnički posao. Nikolić ga je potom poslao u Zagreb da okonča studije.
Možda vas zanima:
"Nemoj da džmiješ" – Niš, grad koji je oduševio i Stevana Sremca
Stevan Sremac, srpski pisac realističkih romana s kraja 19. veka, jedan je od mnogih koji je je bio očaran govorom Nišlija.
TUŽNA PRIČA IZ ŽIVOTA SRPSKOG PISCA Ljubav prema jednoj ženi ostavila je dubok trag na njegovom srcu!
U Pirotu je proveo dve godine i za vreme svog boravka zaljubio se u ženu koja je imala veliki uticaj na njegov dalji emotivni put.
Možda vas zanima:
"Nemoj da džmiješ" – Niš, grad koji je oduševio i Stevana Sremca
Stevan Sremac, srpski pisac realističkih romana s kraja 19. veka, jedan je od mnogih koji je je bio očaran govorom Nišlija.
TUŽNA PRIČA IZ ŽIVOTA SRPSKOG PISCA Ljubav prema jednoj ženi ostavila je dubok trag na njegovom srcu!
U Pirotu je proveo dve godine i za vreme svog boravka zaljubio se u ženu koja je imala veliki uticaj na njegov dalji emotivni put.
Možda vas zanima:
"Nemoj da džmiješ" – Niš, grad koji je oduševio i Stevana Sremca
Stevan Sremac, srpski pisac realističkih romana s kraja 19. veka, jedan je od mnogih koji je je bio očaran govorom Nišlija.
TUŽNA PRIČA IZ ŽIVOTA SRPSKOG PISCA Ljubav prema jednoj ženi ostavila je dubok trag na njegovom srcu!
U Pirotu je proveo dve godine i za vreme svog boravka zaljubio se u ženu koja je imala veliki uticaj na njegov dalji emotivni put.
Godine 1852. našao se Novom Sadu, gde počinje da radi kao gimnazijski profesor. Od 1857. u Pešti je radio kao sekretar Matice srpske, a paralelno je uređivao Letopis Matice srpske. Đorđević je bio pionir srpskog pozorišta. Osnovao je Srpsko narodno pozorište u Novom Sadu 1861. i Narodno pozorište u Beogradu 1868. godine. Bio je prvi direktor obe ustanove i osnivač Pozorišne škole u Beogradu 1870. godine.
Postao je ministar prosvete 1892. godine, profesor istorije u Velikoj školi u Beogradu, kao i nastavnik budućeg kralja Aleksandra Obrenovića.
Stihove himne "Bože pravde" napisao je 1872. godine za pozorišnu predstavu "Markova sablja", a komponovao ih je Davorin Jenko. Pesma je ubrzo postala simbol nacionalnog identiteta. Inspirisan je bio "Jututunskom narodnom himnom" Jovana Jovanovića Zmaja.
Zbog svoje melodičnosti, ovi Đorđevićevi stihovi su postali državna himna 1882. godine. Od tada pa sve do završetka Drugog svetskog rata, "Bože pravde" biće zvanična himna i Kraljevine Srbije, kasnije i Kraljevine SHS, ali i Kraljevine Jugoslavije. Tek posle Drugog Svetskog rata ona biva zamenjena himnom "Hej Sloveni", a potom je 2006. godine vraćena zvanično u svoje izvorno stanje, kao himna Republike Srbije.
Himna jeste bila s vremena na vreme menjana, u zavisnosti od političkih nosioca. Promene su se najčešće ogledale u ubacivanju reči kralj ili izbacivanju te reči, ali su stihovi ostajali suštinski nepromenjeni.
Đorđević nije imao dece, ali je odgajio trojicu sinova svog prerano preminulog brata. Jedan od bratanaca o kojem se starao bio je i pisac Stevan Sremac. Sahranjen je na Novom groblju u Beogradu, u zajedničkoj porodičnoj grobnici, u kojoj je kasnije pokopan i Stevan Sremac.
vikipedija
SNP nije prvobitno bio državna institucija, već je brigu o njemu vodilo Društvo za Srpsko narodno pozorište. Za prvog upravnika izabran je niko drugi nego Jovan Đorđević. Za svoje pozorište preveo je Šilerovu tragediju "Spletka i ljubav", a zanimljivo je da se taj prevod izvodio u Srpskom narodnom pozorištu sve do 1952. godine.
Iako je bio na mestu upravnika samo sedam godina, Đorđević je ovom najstarijem srpskom pozorištu podario mnoga dobra. Navodi se da je za tih sedam godina uređivao repertoar i napisao brojne pesme, kao i prevode. Izvedeno je za to vreme više od sto premijera. Upravo taj vid zalaganja, žrtvovanja i ljubavi prema pozorištu prepoznao je i knez Mihailo Obrenović i pozvao Jovana Đorđevića da to isto uradi i u Beogradu. Napravio je posle Narodno pozorište. Danas najveća scena u Srpskom narodnom pozorištu s pravom nosi njegovo ime.
Jovan nije imao dece, ali je sinove pokojnog brata odgajio kao svoje, 1 od njih postao čuveni pisac: Neverovatna života priča tvorca naše himne "Bože Pravde":
Pesma "Bože pravde" je nastala 1872. godine za potrebe predstave "Markova sablja", a kao inspiracija poslužila mu je "Jututunska narodna himna" Jovana Jovanovića Zmaja
Zašto je Jerotić verovao da sve bolesti potiču iz duše i uma
Vladeta Jerotić nas je svojim radom neprestano podsećao da zdravlje ne obuhvata samo fizičko stanje, već i duševno blagostanje. Smatrao je da su psihosomatske bolesti temelj gotovo svih zdravstvenih problema – od obične prehlade do najtežih oboljenja.
Crkva i njeni vernici dans slave SVETU VELIKOMUČENICU IRINU: Ove običaje obavezno ispoštujte danas i izgovorite ove reči
Srpska pravoslavna crkva slavi je 5. maja po crkvenom, a 18. maja po gregorijanskom kalendaru.
„MRTVA VODA“ IZ HOMOLJA: Kakva je moć legendarnih izvora koje je narod nazivao „mrtvom vodom“?
U Homoljskim planinama, oblasti poznatoj po bogatom folkloru i mističnim pričama, nalaze se posebni izvori vode koje narod vekovima naziva „mrtvom vodom“. Suprotno nazivu, ova voda smatrana je lekovitom i imala je važno mesto u tradicionalnoj narodnoj medicini, kao i u brojnim magijskim ritualima ovog kraja.
TAJNI RECEPT MANASTIRSKIH MELEMA: Kako su srpski monasi čuvali znanje o lekovitim biljkama?
U srpskim manastirima vekovima su se čuvali recepti za lekovite meleme napravljene od raznih biljaka. Monasi su posedovali duboko znanje o lekovitosti bilja, a njihove recepture bile su strogo čuvane tajne, koje su prenošene samo od odabranih starijih monaha na mlađe.
Komentari(0)