SVETINJA STARIJA OD HILANDARA: Već 950 godina, čudotvorno miro daruje isceljenje ljudima!
Od kako su u njega položene mošti svetitelja, miro iz njih neprestano teče
Manastir Prepodobnog Prohora Pčinjskog nalazi se na šumovitim obroncima planine Kozjak, 30 km južno od Vranja. Istorija Manastira datira još od 1070. godine, kada je vizantijski car Roman Diogen podigao malu crkvu, posevećenu Svetom apostolu i jevanđelisti Luki, u čije zidine su položene mirotočive mošti Svetog Prohora Pčinjskog.
Od tog vremena, miro neprestano teče iz svetiteljevih moštiju, i mnogi se bolesnici njime isceljuju. Manastir ostaje u okviru vizantijske države sve do kraja XII veka, kada, posle osvajanja ovih krajeva od strane velikog župana Stefana Nemanje, prelazi u sastav Srbije. Nemerljiv značaj za ovu pravoslavnu svetinju imao je kralj Milutin, za vreme čije vladavine je podignuto ili obnovljeno 40 crkava i manastira, a među njima i Manastir Prohora Pčinjskog.
U Karlovačkom rodoslovu stoji da kralj Milutin, pored ostalih zadužbina, „sagradi i crkvu Pčinskomu Prohoru“, što potvrđuje i uzidana opeka na severnoj fasadi stare crkve, sa, u plitkom reljefu izvedenim imenom SAVA, otkrivajući neposrednu brigu tadašnjeg arhiepiskopa Save III o obnovi hrama.
Možda vas zanima:
PROHOR PČINJSKI STARIJI I OD HILANDARA: Pravi i jedini stub i čuvar zakona hrišćanskog i imena srpskoga
Manastir Prepodobnog Prohora Pčinjskog, koji se nalazi 30 kilometara južno od Vranja, danas obeležava 950 godina postojanja i sedam vekova od upokojenja kralja Milutina, koji ga je u 14. veku obnovio.
SRBI SE NA IZVORU KOD VRANJA LEČE VEĆ 1.000 GODINA: Meštani tvrde da je voda blagodatna zbog blizine MIROTOČIVIH MOŠTIJU
Izvor Svetog Prohora Pčinjskog nalazi se na oko 200 metara od istoimenog manastira u blizini granice sa Makedonijom i prema priči meštana iz okolnih sela voda koja iz njega izvire ima blagodetno dejstvo na čovekov organizam.
Možda vas zanima:
PROHOR PČINJSKI STARIJI I OD HILANDARA: Pravi i jedini stub i čuvar zakona hrišćanskog i imena srpskoga
Manastir Prepodobnog Prohora Pčinjskog, koji se nalazi 30 kilometara južno od Vranja, danas obeležava 950 godina postojanja i sedam vekova od upokojenja kralja Milutina, koji ga je u 14. veku obnovio.
SRBI SE NA IZVORU KOD VRANJA LEČE VEĆ 1.000 GODINA: Meštani tvrde da je voda blagodatna zbog blizine MIROTOČIVIH MOŠTIJU
Izvor Svetog Prohora Pčinjskog nalazi se na oko 200 metara od istoimenog manastira u blizini granice sa Makedonijom i prema priči meštana iz okolnih sela voda koja iz njega izvire ima blagodetno dejstvo na čovekov organizam.
Možda vas zanima:
PROHOR PČINJSKI STARIJI I OD HILANDARA: Pravi i jedini stub i čuvar zakona hrišćanskog i imena srpskoga
Manastir Prepodobnog Prohora Pčinjskog, koji se nalazi 30 kilometara južno od Vranja, danas obeležava 950 godina postojanja i sedam vekova od upokojenja kralja Milutina, koji ga je u 14. veku obnovio.
SRBI SE NA IZVORU KOD VRANJA LEČE VEĆ 1.000 GODINA: Meštani tvrde da je voda blagodatna zbog blizine MIROTOČIVIH MOŠTIJU
Izvor Svetog Prohora Pčinjskog nalazi se na oko 200 metara od istoimenog manastira u blizini granice sa Makedonijom i prema priči meštana iz okolnih sela voda koja iz njega izvire ima blagodetno dejstvo na čovekov organizam.
"Manastir je u 1070. godine izgradio vizantijski car Roman Diogen IV u znak zahvalnosti što mu je starac Prohor, tokom lova u dolini Pčinje, prorekao da će postati car", ispričao je deo predanja portparol Eparhije vranjske sveštenik Dalibor Jović.
vikipedija/Manastir Prohor Pčinjski 1979. godine
Manastir ima veliki istorijski značaj, s obzirom da se, između ostalog, u njemu pričestio deo srpske vojske pred odlazak u Kosovsku bitku 1389. godine, a u toku Prvog srpskog ustanka služio je kao mesto za pripremu oslobodilačkog pokreta. U kratkom periodu, sabrat Manastira bio je i prepodobni Justin (Popović), inače rodom iz Vranja, koji je 2010. godine kanonizovan od strane SPC-a i proglašen prepodobnim Justinom ćelijskim i vranjskim.
U sastav Srbije manastir je ušao tek krajem XII veka, u vreme velikog župana Stefana Nemanje.
U istorijskim izvorima, kako navode u Eparhiji, manastir se ne pominje se sve do dolaska na vlast srpskog kralja Milutina (1282-1321). Razdoblje prosperiteta za manastir, u kome je bio i snažan duhovni i kulturni centar srednjovekovne srpske države, završen je dolaskom Turaka.
Kako neki izvori navode, knez Lazar Hrebeljanović podigao je spoljnu pripratu, ispred Milutinove crkve, isto kao i u Hilandaru. Predanje, kaže i da je knez, na putu za Kosovo Polje tu pričestio i vojsku.
U Eparhiji podsećaju i da nekoliko zapisa svedoči o velikom stradanju manastira 1817. godine, kao i na reči Vuka Karadžića: „Ali, manastir odoleva svemu, kao jedan od mnogih manastira koji su u ta vremena bili pravi i jedini stubovi i čuvari zakona ‘ršćanskoga’ i imena srpskoga”. U srpsko-turskim ratovima 1876-1878. godine, manastir je bio jedan od važnih centara ustanka. Na meti Bugara našao se tokom oba svetska rata – 1915. i 1941. godine.
Stavljen je pod zaštitu Zakona, kao spomenik kulture 1950. godine, a 1979. godine proglašen je kulturnim dobrom od izuzetnog značaja.Sveobuhvatna revitalizacija manastira, čiji kompleks je drugi po veličini u SPC, počela je 1986. godine.
Pored potpune obnove Vranjanskog konaka, tada su realizovani i najneophodniji radovi na hramu i ostalim objektima u kompleksu, uljučujući i staru vodenicu. Uređeni su porta i veliki prostor ispred manastira, kao i minihidroelektrana sa akumulacijom kako bi se izbegla svaka vrsta zagađenja.
Poslednji je rekonstruisan Kraljev konak, izgoreo u požaru 2014. godina. Tokom ratnih sukoba na tlu SFRJ bio je utočište izbeglica iz Hrvatske i sa Kosova i Metohije.
Manastir je i kulturno-prosvetni centar u kojem su bogoslovska škola, prepisivačko-iluminatorska radionica, a uči se ikonopisački zanat.
Mošti Sv. Prohora nalaze se u maloj pokloničkoj kapeli u unutrašnjosti manastira, iz kojih već skoro ceo milenijum izvire čudotvorno miro.
(Bašta Balkana)
Vražji kamen i sveti Prohor: Tajne reke Pčinje
U južnoj Srbiji, između planina Kozjaka i Rujna, izvire reka Pčinja – bistra i planinska, ali moćna u oblikovanju kraja kroz koji protiče. Od izvora na severnim padinama Rujna, pa sve do ušća u Vardar kod Starog Nagoričana u Severnoj Makedoniji, ona je vekovima bila oslonac života, put, ali i granica. Njene obale su dom legendama, manastirima i narodnim saborima koji i danas žive.
TAJNA VODENA OAZA ŠUMADIJE: Da li ste čuli za jezero na koje se spušta magla i koje zovu srpskim Loh Nesom?
Šumadija nije samo zemlja brežuljaka i voćnjaka; ona krije i misteriozna jezera. Jedno od njih, skriveno u srcu regije, toliko je tiho i neistraženo da ga lokalci, zbog neobične magle i legendi, zovu "srpskim Lohnesom". Reč je o Vodojaži!
JAPANSKI VRT U BOTANIČKOJ BAŠTI „JEVREMOVAC”: Koi šarani, jezerca i sakura privlače posetioce
Japanski vrt u Botaničkoj bašti „Jevremovac" sagrađen je 2005. godine kao poklon naroda Japana i odraz je jedinstvene lepote prirode i njene harmonije.
Jedna od najlepših planina se nalazi nedaleko od Vranja: Ima jako čudno ime, a za nju se vezuje jedna legenda!
Besna kobila se prostire na jugoistoku Srbije
Zaboravljeno zlato Palića! Evo zašto je ova kula bila ključna za evropsku elitu koja je dolazila zbog lečenja i uživanja!
Kad putnik dođe na obalu Palićkog jezera kod Subotice, prva stvar koja ga dočeka je prizor kao iz mađarske narodne bajke. Kula visoka i ukrašena, sa raskošnim kapijama i krovom u boji. Malo ko zna da ova građevina, koja izgleda kao romantični dvorac, zapravo krije tajnu: to je Vodototranj, projektovan ne samo da bi služio tehnici, već da bi opčinio bogatu evropsku klijentelu.
Komentari(0)