Tokom nacističke okupacije u Drugom svetskom ratu, na tlu nekadašnje Kraljevine Jugoslavije, okupatori su u saradnji sa domaćim izdajnicima oformili nekoliko logora duž čitave teritorije. Od toga, na prostorima države Srbije, najveći je bio Banjički, koji je služio kao sabirni centar za prihvatanje zatovrenika iz čitave Srbije.
Prema istorijskim podacima, mnogi od njih su streljani, dok su drugi bili prebacivani u radne logore koje su Nemci držali u okupiranoj Evropi.
Zloglasni Banjički logor u kojem je život izgubio veliki broj Jevreja, Roma i Srba, oformljen je po naređenju nemačke okupatorske vlasti 1941. godine i bio je u funkciji sve do trećeg oktobra 1944. godine.
Za loakciju je odabrana nekadašnja kasarna 18. Pešadijskog puka na Banjici. Prema podacima, prvi zatovrenici su pristigli 9. maja i bili su uglavnom Jevreji i Romi. Nakon što je Beograd porglašen za Judenfraj (grad očišćen od Jevreja u vreme nacističke Nemačke), u njega su počeli da pristižu zarobljeni partizani i komunisti.
Sam logor je imao dve sekcije, jednu koja je bila pod nadležnosti kvinšliške Specijalne policije i druge pod nadležnosti Gestapoa. Nažalost, ovaj logor će ostati poznat u našoj istoriji kao mesto odakle je veliki broj srpskog i nesrpskog življa odvođen na streljanje na stratište u Jajincima. Što se tiče brojeva onih koji su bili zatočeni i transportovani dalje, oni se kreću od nekoliko desetina hiljada pa naviše.
Wikipedia
Logorom su upravljali Gestapo i Nedićeva specijalna jedinica
Banjicom je upravljala dvojna vlast, nemački Gestapo i kvislinška Specijalna policija. Međutim, oko svega su se pitali Nemci. U Banjicu su na prvom mestu odvođeni priadnici Romske i Jevrejske populacije.
Logor na Banjici bio je najveći koncentracioni logor na području okupirane Srbije (1941—1944). Nemačke okupatorske vlasti naredile su, u junu 1941, srpskoj kvislinškoj upravi da formira koncentracioni logor u Beogradu. Za smeštaj logora bilo je potrebno odabrati odgovarajući objekat, pa je komisija, u sastavu od jednog gestapovca, Miodraga-Mike Đorđevića, pomoćnika upravnika grada Beograda, i inž. Milana Janjuševića, direktora Tehničke dokumentacije Uprave grada, odlučila da za logor najviše odgovara kasarna 18. pešadijskog puka na Banjici. Logor je bio u funkciji od jula 1941. do početka oktobra 1944. godine. Imao je dvojnu nemačko-kvislinšku upravu, ali je bio pod nemačkom komandom.
Wikipedia
Prvi zatvorenici stigli u maju 1941. godine
Prema istorijskim podacima, prvi zatočenici su bili Romi i Jevreji, zbog čega je do kraja 1941. godine, Beograd bio porglašen za Judenfrei.
Prvi zatvorenici dovedeni su 9. maja 1941. i to su bili Jevreji i Romi, a od kraja 1941, kada je Beograd proglašen za Judenfrei, uglavnom protivnici Nedićevog režima, većinom zarobljeni partizani i komunisti. Banjički logor predstavljao je po svojoj organizaciji zatvor koji je služio za prihvatanje zatočenika iz Srbije koji bi kasnije bili streljani u odmazdama. Mnogi zatvorenici iz Banjice bili su prebacivani u druge koncentracione i radne logore koje su Nemci držali pod svojom kontrolom u okupiranoj Evropi.
Wikipedia
Žrtve stradale usled odmazde za ubijene Nemce
Pozadina masovnog streljanja zarobljenika iz logora, krila se u odmazdi okupatora koji je za svakog ubijenog nemačkog vojnika, ubijao sto civila.
Danas je nama, pripadnicima savremenih generacija i duhovnim potomcima čitavih porodica koje su stradale u tom strašnom grotlu mržnje i nasilja, itekako neophodna mera ljudskog pokajanja kako bismo očuvali sećanje na one koji su, dajući svoje živote, za nas podneli apsolutnu žrtvu.
ZABORAVLJENI ZNAČAJ VRTLOGA NA SRPSKIM REKAMA: Zašto su rečni virovi imali poseban status u narodnim pričama?
U srpskoj narodnoj tradiciji rečni virovi nisu bili samo prirodne pojave, već mesta sa posebnim, često misterioznim značajem. Mnogi virovi širom Srbije vekovima su okruženi legendama, verovanjima i pričama koje govore o njihovim neobičnim moćima i tajanstvenim stanovnicima.
POVERENJE U „SUDBINU“ U SRPSKIM PRIČAMA: Kako su naši preci verovali u predodređenost životnih događaja?
U srpskoj narodnoj tradiciji, sudbina je oduvek imala posebno mesto. Narodne priče i predanja često su govorili o sudbini kao o nečem unapred određenom, što se ne može izbeći i što upravlja životima ljudi bez obzira na njihove želje i odluke.
ZAŠTO SE U SRBIJI ČUVALA PRVA KAPIJA OD „ZLIH OČIJU“? Simbolika i običaji vezani za ulaz u domaćinstvo
U tradicionalnoj srpskoj kulturi, prva kapija domaćinstva nije bila samo običan ulaz, već mesto koje je zahtevalo posebnu pažnju zbog dubokih verovanja o njenoj zaštitnoj moći. Kapija je predstavljala granicu između spoljnjeg sveta i sigurnosti doma, i kao takva, morala je biti posebno čuvana od negativnih sila, uroka i loših energija.
TAJANSTVENA STENA U SELU BLIZNAK: Kako je nastala legenda o kamenu koji leči bolesti?
U malom srpskom selu Bliznak, nedaleko od Niša, nalazi se stena o kojoj se vekovima prenose legende o njenoj misterioznoj isceliteljskoj moći. Lokalno stanovništvo i posetioci iz udaljenih krajeva dolaze da dodirnu ovu stenu, verujući da će im pomoći da se izleče od raznih bolesti i tegoba.
KAD ZAPUŠE „KOŠAVA“: Kakva su verovanja pratila čuveni srpski vetar?
U srpskoj narodnoj tradiciji košava nije bila običan vetar. Ovaj čuveni vetar, koji dolazi sa Karpata i duva kroz Srbiju, posebno kroz Beograd i Vojvodinu, bio je predmet mnogih verovanja, običaja i rituala, duboko ukorenjenih u svakodnevni život naših predaka.
Komentari(0)