JEDINI ŽIVI ŽENSKI MANASTIR VAN SRBIJE Urađen u stilu starih srpskih duhovnih zdanja ostavlja svakog posetioca bez daha
U Saveznoj američkoj državi Indijani ima nekoliko srpskih duhovnih hramova.
Osim crkve Svetog Nikole u Indijanopolisu, tu su i pravoslavni srpski centri u još nekoliko gradova ove američke države, u kojoj i danas živi znatan broj Srba koji nije zaboravio svoje poreklo i korene; kojima su oni, stubovi pravoslavlja na dalekom kontinentu, izvor duhovne snage i osnovni smisao postojanja i ovozemaljskog života u dalekom svetu.
Možda vas zanima:
KOPIJA MANASTIRA SA KOSOVA I METOHIJE Mesto gde se čuva sprski identitet i poreklo Srba u Sjedinjenim Američkim Državama
Godine 1977. kompanija „Most Holy Mother of God (Serbian) Association, Inc.“ kupila je oko dvadeset hektara zemlje na kojoj se sada nalazi Manastir Nova Gračanica.
ČUDO SRPSKIH MANASTIRA NA ALJASCI U ovim svetinjama žive bez struje, a dolaze hodočasnici iz celog sveta!
Kolevka pravoslavnog monaštva na Aljasci nalazi se na ostrvu Sprus, udaljenom četrdesetak minuta brodom od ostrva Kodijak.
Možda vas zanima:
KOPIJA MANASTIRA SA KOSOVA I METOHIJE Mesto gde se čuva sprski identitet i poreklo Srba u Sjedinjenim Američkim Državama
Godine 1977. kompanija „Most Holy Mother of God (Serbian) Association, Inc.“ kupila je oko dvadeset hektara zemlje na kojoj se sada nalazi Manastir Nova Gračanica.
ČUDO SRPSKIH MANASTIRA NA ALJASCI U ovim svetinjama žive bez struje, a dolaze hodočasnici iz celog sveta!
Kolevka pravoslavnog monaštva na Aljasci nalazi se na ostrvu Sprus, udaljenom četrdesetak minuta brodom od ostrva Kodijak.
Možda vas zanima:
KOPIJA MANASTIRA SA KOSOVA I METOHIJE Mesto gde se čuva sprski identitet i poreklo Srba u Sjedinjenim Američkim Državama
Godine 1977. kompanija „Most Holy Mother of God (Serbian) Association, Inc.“ kupila je oko dvadeset hektara zemlje na kojoj se sada nalazi Manastir Nova Gračanica.
ČUDO SRPSKIH MANASTIRA NA ALJASCI U ovim svetinjama žive bez struje, a dolaze hodočasnici iz celog sveta!
Kolevka pravoslavnog monaštva na Aljasci nalazi se na ostrvu Sprus, udaljenom četrdesetak minuta brodom od ostrva Kodijak.
U Indijani, a neosporno i na čitavom području srednjezapadno-američkog prostora, to je Manastir Rođenja Presvete Bogorodice u malom gradu Nju Karlajlu. Među brdima, poput šumadijskih ili azbukovačkih planina, skriven u uvali kao što su, nekad, da bi izbegli pogledima turskih osvajača, građeni manastiri u otadžbini, u severozapadnom delu američke Savezne države Indijane, u blizini gradića Nju Karlajl, gde proleće kasni i sneg zna da bude i do pola metra, smešten je Srpski pravoslavni manastir Rođenja Presvete Bogorodice.
Kad putnik-namernik sa kapije, urađene u stilu starih srpskih duhovnih zdanja, pogleda prema manastiru: crkvi, konacima, zvonari i zgradi za veća okupljanja vernika prilikom praznika, i druge manastirske objekte, zastaje zadivljen. U tom času zaboravi da je na drugom kontinentu, i pomisli da je došao u neki kutak Srbije. Sve izgleda prepoznatljivo i svoje.
Kube nove crkve sa pravoslavnim krstom, vitke linije Hrama sa kupolastim vitražima, kao u jednom komadu isklesana zvonara, lepo oblikovani i skromni objekti manastirskih konaka, sve zajedno u apsolutnom skladu i miru, u belini snega i među ogolelim drvećem koje miriše na buđenje i proleće; sve to kao da je san u javi.
Uzbuđenje namernika je razumljivo. Izgled Manastira Rođenja Presvete Bogorodice pleni. Ali, ne samo svojom spoljašnošću, srpsko vizantijskim arhitektonskim stilom, koji je ovde premerio vekove, nego još više unutrašnjošću: freskama oca Teodora Jurjeviča, sveštenika i živopisca iz Ruske pravoslavne crkve, koji je danima i nedeljama oslikavao crkvu, posebnom ljubalju, a sve bez naknade, samo za molitvu sestrinstva za njegovih desetoro dece, oltarom u svoj lepoti pravoslavnog ikonopisanja, lukovima i svodovima kapele a ponajviše bogobojažljivom i smernom tišinom, pesmom i molitvom u vreme službe Božije.Manastir Rođenja Presvete Bogorodice novijeg je datuma, pod direktnom je jurisdikcijom Njegove svetosti, patrijarha srpskog Porfirija i pripada Beogradsko karlovačkoj mitropoliji (Stavropigija), i jedini je živi ženski manastir van otadžbine.
Do pre sedam godina sestrinstvo je živelo u neuslovnim prostorijama, bez kapele, u manastiru Ričfild, u Ohaju. Svakodnevno su se monahinje molile da dobiju prostor makar za kapelu i druge neophodne uslove za monaški život. Sveštenik i profesor dr Mateja Matejić iz Crkve Svetog Stefana Dečanskog u Kolumbusu, u Ohaju, osnivač nadaleko čuvene „Hilandarske sobe“ u ovom gradu, prave riznice srpske kulture i istorije u Americi, predložio je igumaniji Evpraksiji da jedna od sestara pomaže ostareloj Ruskinji Olgi Popof (92), bogatoj grofici iz nekadašnje carske Rusije.
U dubokoj starosti, plemenita Ruskinja želela je da joj pomaže samo neka od pravoslavnih monahinja. Iskušenica sestra Antonija Španja, otputovala je kod grofice 120 milja od Ričfilda i s puno pažnje, ljubavi i milosrđa, negovala staricu. Slaba telom, ali neokrnjenog duha i bistrine, Olga Popof zavolela je, ne samo sestru Antoniju, nego i sestru Paraskevu i mati igumaniju, i pokojnog oca duhovnika Simeuna, ceo kolektiv Manastira.
Imala je običaj da kaže: „Mi smo jedna familija!“. Saznavši u kakvim uslovima žive u Manastiru Ričfild, grofica Olga odmah je dala 100.000 dolara da se nađe plac za manastir. Kad je umrla, ostavila je veliki deo svoje imovine sestrama i duhovniku. Iako su novac dobili pojedinačno, svi su se jednoglasno dogovorili da sav imetak ulože u gradnju i opremanje manastira. Zdanje je podignuto za samo 11 meseci a osvećen je, u prisustvu patrijarha Pavla i pet arhijereja Srpske pravoslavne crkve, 19. juna 1994. godine.
Uzdasi Titove ljubavnice budili su borce noćima: Sahranio je u dvorištu kraj psa da bi non-stop dolazio da je oplakuje
Davorjanka Paunović umrla je od tuberkoloze u proleće 1946. Po Titovom naređenju, sahranjena je u krugu Belog dvora
Bilje koje se bere samo u avgustu – i suši u senci
U srpskoj tradiciji, avgust je mesec kada biljke “daju sebe do kraja” – ali samo ako ih obereš u pravo vreme i osušiš u hladovini
Razočarala se u ljubav pa postala najpoznatiji serijski ubica u Srbiji: Baba Anujka ubila 150 muškaraca, razočarane žene dolazile kod nje po "ljubavni napitak"
Baba Anujka bila je najveći serijski ubica u Srbiji, ubila preko 150 muškaraca, a sve zbog jedne greške iz mladosti
Beograđanku muka naterala da prespava pod Ostrogom, a usred noći je monah probudio: Rekao mi nešto što niko o meni nije znao, a onda...
Njena priča je divna, iako sam početak nije bio obećavajući
TRI DANA VASKRSA – i ni jedan nije običan: Znate li zašto slavimo i ponedeljak i utorak?
Vaskrs, praznik nad praznicima, dan kada je Hristos pobedio smrt i darovao život večni – u našem narodu se ne proslavlja samo u nedelju. Slavi se i ponedeljak. A i utorak. Jer, kako kaže narod: „Ovako velika radost ne može da stane u jedan dan!“.
Komentari(0)