ŠUMADIJSKO SELO, PRVA PRESTONICA SRBIJE! Ovde je Miloš gromkim glasom izrekao čuvenu rečenicu „Evo mene, a eto vam rata s Turcima”!

Lepote Srbije

17:00

Turizam 0

Usred prelepog šumadijskog krajolika, na obroncima planine Rudnik skrilo se selo Gornja Crnuća da skromno i nenametljivo svedoči o rađanju novije srpske istorije. Upravo ovde, nedaleko od manastira Vraćevšnica, takođe veoma značajnog za dinastiju Obrenovića, knez Miloš je doneo odluku o podizanju Drugog srpskog ustanka.

Konak kneza Miloša
Lepote Srbije/J.J.

Nakon neuspeha Prvog srpskog ustanka, knez Miloš je odlučio da ostane u zemlji.  U potrazi za sigurnim domom, svoju porodicu prvo je odveo u manastir Nikolje kod kuma igumana Hadži-Atanasija. Posle neuspešnog pokušaja da pridobije Užice, knez Miloš se sa porodicom iz manastira uputio u pećinu pored sela Šarani u Takovu, gde je proveo jesen i početak zime . Zatim su se preselili u kuću Đorđa Ljubičića ispod Kablara. Tokom proleća sledeće godine, Obrenovići su na kratko živeli u Šaranima, gde se u martu mesecu rodila Jelisaveta – Savka, četvrto dete u porodici. Strah, napetost i nesigurnost bili su razlozi zbog kojih je Miloš porodicu poveo na jugoistok Rudnika,  u selo Gornja Crnuća.

Iz ovog konaka, knez Miloš je na Cveti 1815. godine izašao u vojvodskom odelu i sa srpskim barjakom okupljenom narodu izgovorio čuvene reči: „Evo mene, a eto vam rata s Turcima.” Po oslobođenju, konak je nekoliko godina služio kao dvor i administrativni centar slobodne Srbije. Pored toga, jedna od najznačajnijih ustaničkih skupština zasedala je upravo u Gornjoj Crnući 19. decembra 1815. godine i izabrala Miloša Obrenovića za „vrhovnog kneza i pravitelja naroda srpskog”, postavila nahijske knezove, članove Narodne kancelarije i donela prvi budžet Srbije.

Gornja Crnuća se može smatrati prvom, ali privremenom prestonicom Srbije. Knez Miloš je tu živeo sa svojom porodicom od 1814. do 1818. godine, sve dok mesto prestonice nije zauzeo Kragujevac.

Možda vas zanima:

Možda vas zanima:

Možda vas zanima:

Ovaj konak je izgrađen 1834. godine u tursko-balkanskom stilu i predstavlja jedan od poslednjih građevinskih i umetničkih tragova Otomanske kulture u Srbiji.

Komentari(0)

Loading