PODIGAO GA KRALJ, OBNOVIO KNEZ Manastir gde se Vuk Karadžić od detinjstva školovao i gde se poštuje vekovima jedan običaj
Manastirska zvona su se prvi put oglasila 1317. godine na dan rođenja Isusa Hrista.
Skriven u gustim šumama Gučeva i Tronoške planine nalazi se manastir Tronoša star više od 700 godina. Tronoša je zadužbina kralja Dragutina Nemanjića, ali je veći deo radova na izgradnji i opremanju manastira finansirala njegova žena Katarina nakon njegove smrti. U narodnom predanju se kao zadužbinari pominju i Jug Bogdan sa svojim sinovima. Manastirska zvona su se prvi put oglasila 1317. godine na da rođenja Isusa Hrista.
View this post on Instagram
Tronoša je dobila ime po tri reke koje se spajaju u neposrednoj okolini manastira, sa kojih su monasi nekad donosili vodu. Manastirska crkva je posvećena Vavedenju Presvete Bogorodice, a u svojoj burnoj istoriji je bila rušena i obnavljana više puta.
Manastirska crkva je obnovljena 1559. godine, da bi posle seoba i stradanja naroda bila zapuštena i opustela. Sadašnja crkva je podignuta 1834. godine, kao jednobrodna građevina raškog stila gradnje.
Ikonostas crkve delo je Nikole Jankovića iz 1834. godine. Ovaj živopisac iz 19. veka je na ikonostasu naslikao sve ikone osim dve koje su urađene 1866. godine. Manastir je po završetku živopisa i ikonostasa osvećen 1834. godine.
View this post on Instagram
Pored mnogih zanimljivosti i priča vezanih za ovaj manastir, manastir je ostao upamćen kao mesto u kome se školovao Vuk Stefanović Karadžić. Krajem 17. veka Tronoša je bila duhovni i kulturni centar Zapadne Srbije i Istočne Hercegovine i u njemu su se opismenjavali i školovali mnogi srpski mladići.
U vreme arhimandrita Stefana Jovanovića jedan od đaka je bio i Vuk Karadžić. U Tronoši se Vuk prvi put sreo sa spisima i narodnim umotvorinama koje su čuvane i prepisivane tokom duge istorije Tronoše. U manastiru u kome su često dolazili narodni guslari, prvi put je čuo o Kosovu, Obiliću, Jugovićima i ostalim srpskim junacima, o kojima je narod spevao mnoge pesme. U ovom kraju i danas se poštuje običaj izlivanja ratarskih sveća.
Manastir Tronoša na karti:
Vladimir na planinskom proplanku "parkirao" vagon i šine i napravio jedinstveni kafić: Ljude jedno oduševljava
Ono što im je predstavljalo najveći problem jeste dopremiti grdosiju od vagona od Valjeva do Tare, ali ne samo njega već i prave pravcate šine
LEKOVITA BANJA DOBIJA SPORTSKI SADRŽAJ Tereni za tenis, košarku i odbojku gradiće se na crkvenoj zemlji
Neobična ali značajna saradnja Eparhije mileševske i opštine Priboj
Ovo retko drvo jedan je od razloga zašto je Tara proglašena za Nacionalni park: Čuvena Pančićeva omorika u opasnosti od nestajanja
Ponos i jedan od simbola Nacionalnog parka Tara, ali i čitave Srbije svakako je retka i posebna vrsta četinara – Pančićeva omorika. Pronađena je 1875. godine u selu Zaovine, što je danas teritorija Nacionalnog parka Tara, a ove godine, obeležen je i veliki jubilej – 150 godina od njenog otkrića. Ova omorika je autohtona vrsta za srednji tok reke Drine. U Srbiji je imamo na području Nacionalnog parka Tara i kod Prijepolja, na jednom lokalitetu u kanjonu reke Mileševke. Veliki broj nalazišta postoji i u istočnoj Bosni.
Ljubavno zaveštanje kralja Uroša: Ovo je jedno od najromantičnijih srpskih predanja koje malo ko zna
Tvrđava Maglič je najprepoznatljivije obeležje doline reke Ibar, a njeni ostaci i danas svedoče o moći koju je imalo ovo srednjovekovno utvrđenje
SRPSKA ATINA U SENCI: Ovaj grad krije tajnu najstarije apoteke i bio je veći kulturni centar od Novog Sada
Nekada davno, pre nego što je Novi Sad postao epicentar kulture u Vojvodini, postojala je "Srpska Atina" u senci. Otkrivamo zašto su Sremski Karlovci, mali grad na Dunavu, istorijski bili veće središte srpskog duha i kako su čuvali najstariju apoteku na Balkanu.
Komentari(0)