“Bežite živi, idu mrtvi!”: Ovo je priča kako je 62.000 Srba odlučilo sudbinu Prvog svetskog rata
Nakon stravične zime 1916. godine i povlačenja preko Albanije, malo ko je u svetu verovao da Srbija još uvek postoji Zemlja je bila okupirana, narod na umoru, a Vlada i kralj rasejani po Evropi. Ipak, sredinom septembra 1918. godine sve se promenilo.
Kada je Austorugarska napala Srbiju 1914. godine, Srbija je odgovorila žestoko i hrabro. Ipak, do 1915. godine pred njom se postavila samo jedna opcija – povlačenje.
Sa vojskom, Vladom i ostarelim kraljem Petrom bežao je i narod. Put je vodio preko nepristupačnih predela Albanije, a zima i hladnoća su se pobrinule da se povlačenje pretvori u golgotu u kojoj je stradao nezapamćen i nikada konačno utvrđen broj ljudi.
Iako je posle toga malo ko verovao u srpski oporavak, ovo nije bio kraj! Vojska koja je dopremana na grčko ostrvo Krf iskoristila je vreme za odmor i oporavak i već od aprila 1916. godine polako je upućivana na ratište kod Soluna gde su se već nalazile francuske i britanske trupe.
Možda vas zanima:
Zaboravljena bitka kod Ivankovca: Kako je Karađorđeva pobeda kod Ćuprije promenila tok Prvog srpskog ustanka?
Saznajte kako je jedna od presudnih bitaka Prvog srpskog ustanka pala u zaborav i zašto je pobeda srpskih ustanika kod Ivankovca bila ključna za dalju borbu protiv Osmanlija
Prijavila se u vojsku kao muškarac: Neispričana priča o Milunki Savić, heroini Balkana
Najodlikovanija žena ratnik u istoriji, čija se hrabrost prepričava, ali čiji život i dalje krije nepoznate strane.
Možda vas zanima:
Zaboravljena bitka kod Ivankovca: Kako je Karađorđeva pobeda kod Ćuprije promenila tok Prvog srpskog ustanka?
Saznajte kako je jedna od presudnih bitaka Prvog srpskog ustanka pala u zaborav i zašto je pobeda srpskih ustanika kod Ivankovca bila ključna za dalju borbu protiv Osmanlija
Prijavila se u vojsku kao muškarac: Neispričana priča o Milunki Savić, heroini Balkana
Najodlikovanija žena ratnik u istoriji, čija se hrabrost prepričava, ali čiji život i dalje krije nepoznate strane.
Možda vas zanima:
Zaboravljena bitka kod Ivankovca: Kako je Karađorđeva pobeda kod Ćuprije promenila tok Prvog srpskog ustanka?
Saznajte kako je jedna od presudnih bitaka Prvog srpskog ustanka pala u zaborav i zašto je pobeda srpskih ustanika kod Ivankovca bila ključna za dalju borbu protiv Osmanlija
Prijavila se u vojsku kao muškarac: Neispričana priča o Milunki Savić, heroini Balkana
Najodlikovanija žena ratnik u istoriji, čija se hrabrost prepričava, ali čiji život i dalje krije nepoznate strane.
Ironično, Solunski front je u Prvom svetskom ratu nastao kao pokušaj Saveznika da pomognu Srbiji u jesen 1915. Jedinice su došle prekasno i u nedovoljnom broju da spreče pad Srbije, a nakon toga ratište je smatrano sporednim i skoro nebitnim.
– Verovalo se da će rat bili odlučen na Zapadu i da će tamošnji pobednik biti i pobednik u Velikom ratu. Sa druge strane, Solunski front je nakon početnih borbi ostao prilično stabilan na delu od albanske granice do reke Strume – objašnjava istoričar Dobrica Jovičić.
Tako je bilo sve do 1918. godine, dolaska američkih jedinica i velike savezničke ofanzive.
Printscreen
“Bežite živi, idu mrtvi!”
Proboj Solunskog fronta bio je odlučujući za slom Centralnih sila u Prvom svetskom ratu, a to se desilo upravo 15. septembra pre 100 godina.
Na Solunskom frontu bile su okupljena velika Saveznička vojska. Bilo je i brojnijih i spremnijih jedinica, ali ne i motovisanijih od srpskih. Domovina je sanjana, o njoj se stalno pričalo, o Srbiji su pevane pesme… Kada je proboj konačno počeo, srpsku vojsku više niko nije mogao da zaustavi!
Posle trodnevne ofanzive Prva i Druga srpska armija uz pomoć dve francuske divizije probile su Solunski front baš na današnji dan, 15. septembra 1918. godine, a Nemci i Bugari bili su primorani da se povuku. Nakon nedelju dana trupe su prešle Vardar čime je put ka Srbiji otvoren.
Nakon proboja Solunskog fronta iz rata je izbačena vojska od 700.000 vojnika, a Nemačka je naredila opšte povlačenje.Car Vilhelm je, ogorčen, poslao telegram bugarskom caru: “62.000 srpskih vojnika odlučilo je rat. Sramota!” Vojvoda Živojin Mišić je u Zapovesti srpskoj vojsci za proboj ovog fronta 13. septembra rekao:
“Svi komandanti, komandiri i vojnici treba da budu prožeti idejom, od brzine prodiranja zavisi ceo uspeh ofanzive. Ta brzina je u isto vreme i najbolja garancija protiv iznenađenja, jer se njome postiže rastrojstvo neprijatelja i potpuna sloboda u našim dejstvima. Treba drsko prodirati, bez počinka, do krajnjih granica ljudske i konjske snage. U smrt, samo ne stajte! S nepokolebljivom verom i nadom junaci napred u otadžbinu.”
Ostalo je zabeleženo da su bugarski vojnici, videvši srpske vojnike za koje su mislili da su gotovi još 1915. godine kako jurišaju,bacali oružje i bežali vičući kako “idu mrtvi”.
– Srbi su veoma brzo stigli do Niša i tek su tu naišli na veći otpor. Krajem septembra kapitulirala je Bugarska što je bio ogroman udarac za Centralne sile i svakako je ubrzalo kraj Prvog svetskog rata – kaže Jovičić.
U nezaustavljivom jurišu srpska vojska je ne žaleći živote i ne gledajući na gubitke, za 45 dana prešla oko 600 kilometara potiskujući neprijatelja i oslobađajući zemlju. Prvog dana novembra srpska zastava se ponovo zavijorila i u Beogradu.
Borbe su u I svetskom ratu okončane 11. novembra 1918. godine. Svet je u tom trenutku već slavio, a u godinama koje su usledile proučavana je strategija i davane zasluge mnogima.
Ipak, verovatno najiskreniji komentar povodom Savezničke pobede bio je onaj koji je londonski “Mančester gardijan” dao neposredno posle kraja Velikog rata: “Ma koliko bila velika uloga Francuza u pobedi, danas ceo svet misli na Srbiju”.
Lepote Srbije su i na Viberu gde vam donosimo razne priče, pridružite se našoj zajednici.
BONUS VIDEO:
Zadužbina kraljice koja je volela Srbiju: priča o manastiru Gradac
Na obroncima Golije, u tišini guste šume i među izvorima bistre vode, stoji manastir Gradac – veličanstvena zadužbina kraljice Jelene Anžujske. Njegova istorija, arhitektura i priče o osnivačici govore o vremenu u kojem su žene retko imale priliku da ostave svoj trag, a ona je to učinila na najlepši način – darujući Srbiji hram jedinstvene lepote.
Od Seobe Srba do kraljevskog ateljea – put Paje Jovanovića
Među srpskim slikarima, ime Paje Jovanovića zauzima posebno mesto. Njegove raskošne istorijske kompozicije i majstorski portreti osvojili su evropske galerije i dvorove, a njegovo ime postalo sinonim za spoj umetnosti, preciznosti i kosmopolitskog duha.
Tri krune Nemanjića – priča o sinovima prvog srpskog kralja
Kada je 1217. godine u manastiru Žiča, pred rukom svog brata arhiepiskopa Save, Stefan Prvovenčani postao prvi kralj Srbije, započeo je novu epohu srpske državnosti. Njegovi sinovi – Radoslav, Vladislav i Uroš I – nasledili su krunu i nastavili očev put, ali svaki od njih na drugačiji način, kroz saveze, trgovinu i političke izazove srednjovekovne Evrope.
POTEGAO PIŠTOLJ NA KOLEGU, SVEČANO OTVORIO WC NA SPLAVU: Filmska životna priča Pavla Vuisića, ostavio čak TRI TESTAMENTA
Ljubav našeg naroda prema Pavlu Vuisiću kao glumcu proporcionalna je našoj potpunoj neupućenosti u njegovu biografiju, privatni život, politička gledišta i svetonazor, depresiju koju je lečio alkoholom, i njegovu omrazu prema glumi.
Mihajlo Pupin – dečak iz Idvora koji je pravio svoje prve izume
Pre nego što je postao svetski poznat naučnik, pronalazač i profesor na Kolumbija univerzitetu, Mihajlo Pupin bio je radoznali dečak iz banatskog sela Idvor. Njegovo detinjstvo bilo je ispunjeno igrom, ali i neutaživom željom da otkriva kako stvari funkcionišu.
Komentari(0)