DANAS JE NACIONALNI PRAZNIK RUSINA Odakle dolazi nacionalna manjina koja ima najmlađi literaturni slovenski jezik
U bogatoj tradiciji Rusina 17. januar 1751. godine, kada je administrator komirskih imanja Habsburške monarhije u Bačkoj, Franc Jozef de Redl potpisao je Ugovor o naseljavanju pustare Veliki Krstur je ostao upamćen te se počev od 2007. godine obeležava kao nacionalni praznik Rusina u Srbiji.
Na prostor današnje Srbije Rusini su se doselili iz severoistočnih županija nekadašnje Ugarske. Sredinom 19. veka rusinska zajednica je brojala oko 8 500 duša, koje su živele u Ruskom Krsturu, Kucuri, Novom Sadu, Šidu, Berkasovu, Starom Vrbasu, Bačincima, Petrovcima i Mikloševcima (današnja Republika Hrvatska). Kasnije se povećava broj Rusina u Đurđevu i Gospođincima, a nastaju i rusinske kolonije u Bikiću, Sremskoj Mitrovici, Novom Orahovu i Subotici.
Po istorijskom poreklu, Rusini pripadaju Istočnim Slovenima. Pišu ćiriličnim pismom, a jezik Rusina u Srbiji se danas drži za najmlađi literaturni slovenski jezik. Zvanično je kodifikovan 1923. godine Gramatikom bačvansko-rusinskog govora dr Havrijila Kosteljnika, jednog od najobrazovanijih i najpoznatijih vojvođanskih Rusina.
Prva rusinska, tada konfesionalna škola, otvorena je u Ruskom Krsturu 1753. godine, a danas na rusinskom jeziku postoji kompletna obrazovna vertikala od predškolskog do fakultetskog obrazovanja. Katedra za rusinski jezik i književnost, koja danas nosi naziv Odsek za rusinistiku, osnovana je 1982. godine na Filozofskom fakultetu Novosadskog univerziteta. U Ruskom Krsturu radi srednja škola na rusinskom jeziku, jedina u svetu. Po zvaničnim statistikama, kod Rusina nema nepismenih, a više od 10% populacije ima visoko obrazovanje.
Po poslednjem popisu iz 2011. godine u Republici Srbiji, pretežno u Vojvodini živi 14.246 pripadnika rusinske nacionalne manjine. Zahvaljujući više od dvoipovekovnom životu na ovim prostorima, Rusini drže Republiku Srbiju za svoju matičnu zemlju. Istovremeno, Rusini su i posrednici u vezama Srbije sa regijama i državama srednje i istočne Evrope, gde se nalaze i njihovi istorijski koreni.
Savindan po starom kalendaru: Zaboravljeni običaji za zdravlje iz avgusta
Kako su naši stari 27. avgusta palili sveće i kuvali lekovite napitke da bi spremni dočekali jesen
Kralj Dragutin Nemanjić: Vladar koji je presto prepustio bratu, ali zadržao najveći deo moći
Priča o kralju koji je, posle nesreće na lovu, formalno abdicirao, ali je iz senke nastavio da vlada Srbijom i Bosnom
Kako su žene dobile ulice u Beogradu: Imena koja kriju priče, a kojih je iznenađujuće malo
Beograd ima više od 2.500 ulica, ali samo mali procenat nosi imena žena. Ta retka imena pričaju priče o vladarkama, književnicama, revolucionarkama, umetnicama i narodnim junakinjama – i svaka od njih nosi sloj istorije koji prolaznici retko znaju.
DNEVNA DOZA PRAVOPISA Kako se piše: sve vreme, svo vreme ili celo vreme?
Da li i Vi pravite ovu grešku?
Ovo ime za devojčice je bilo najlepše u Jugoslaviji: Roditelji ga danas baš izbegavaju
Vrlo su rezervisane u odnosu sa drugim ljudima
Komentari(0)