Ko je odlučio da Dositej Obradović i Vuk Stefanović Karadžić počivaju rame uz rame? Večnost spojila pismenost pod istim drvetom tišine
Mada su se u životu razmimoilazili u mišljenjima, Dositej Obradović i Vuk Stefanović Karadžić danas leže jedan pored drugog — simbolično ujedinjeni u smrti. Njihova večna kuća nalazi se u porti Saborne crkve u Beogradu, mestu koje nosi više značenja nego što se na prvi pogled čini.
Dva pogleda na prosvetu, jedna sudbina
Dositej i Vuk nisu bili bliski saradnici, niti su delili ista uverenja. Naprotiv — dok je Dositej verovao da se prosvetiteljstvo širi obrazovanjem elite i prihvatanjem evropskog duha, Vuk je tvrdoglavo gradio svoju reformu na jeziku naroda. Dositej je bio učenik manastira, zatim putnik, filozof i pedagog, dok je Vuk, samouk, bio revolucionar jezika.
Njihove ideje često su bile u raskoraku. Vuk je kritikovao Dositeja zbog uticaja crkvene tradicije i previše knjiškog izraza, dok su Dositejevi sledbenici smatrali da je Vukovo „pisanje kao što se govori“ suviše sirovo. Ipak, obojica su želela isto — da Srbija bude prosvećena i pismena.
Možda vas zanima:
KNEZ MILOŠ OBRENOVIĆ JE VUKOVU REFORMU NAZIVAO SEKTOM: Njegovo pismo vladici Njegošu sve objašnjava
Jugoslovenski jezički projekat austroslavizma je bio negacija i razgrađivanje srpskog pravoslavnog predanja pismenosti i državotvornosti, jezičke srpske i slovenske sabornosti, kao što je to i danas u istoj mjeri i namjerama
Ovo je najjezivija srpska izreka! Mnogi nisu ni svesni njenog jezivog značenja, korene vuče iz doba Osmajlija
Ova izreka se spominje u našoj poznatoj srpskoj pesmi
Možda vas zanima:
KNEZ MILOŠ OBRENOVIĆ JE VUKOVU REFORMU NAZIVAO SEKTOM: Njegovo pismo vladici Njegošu sve objašnjava
Jugoslovenski jezički projekat austroslavizma je bio negacija i razgrađivanje srpskog pravoslavnog predanja pismenosti i državotvornosti, jezičke srpske i slovenske sabornosti, kao što je to i danas u istoj mjeri i namjerama
Ovo je najjezivija srpska izreka! Mnogi nisu ni svesni njenog jezivog značenja, korene vuče iz doba Osmajlija
Ova izreka se spominje u našoj poznatoj srpskoj pesmi
Možda vas zanima:
KNEZ MILOŠ OBRENOVIĆ JE VUKOVU REFORMU NAZIVAO SEKTOM: Njegovo pismo vladici Njegošu sve objašnjava
Jugoslovenski jezički projekat austroslavizma je bio negacija i razgrađivanje srpskog pravoslavnog predanja pismenosti i državotvornosti, jezičke srpske i slovenske sabornosti, kao što je to i danas u istoj mjeri i namjerama
Ovo je najjezivija srpska izreka! Mnogi nisu ni svesni njenog jezivog značenja, korene vuče iz doba Osmajlija
Ova izreka se spominje u našoj poznatoj srpskoj pesmi
Zajedno tek posle smrti: odluka koja nosi poruku
Dositej Obradović je umro 1811. godine i bio je sahranjen na tadašnjem groblju u dvorištu Saborne crkve. Vuk Karadžić je preminuo mnogo kasnije, 1864. godine, i prvobitno je bio sahranjen u Beču. Tek 1897. godine njegovi posmrtni ostaci su preneseni u Beograd, i po odluci srpske vlade, sahranjeni pored Dositeja — „da se dva velikana srpske reči ujedine i u smrti“.
vikipedija
Šta su Dositej i Vuk mislili jedan o drugom?
Dositej i Vuk se nikada nisu lično upoznali, ali su itekako bili svesni jedan drugog. Vuk Karadžić je u svojim spisima često pominjao Dositeja, ponekad sa poštovanjem, ali često i kritički. U pismu iz 1814. godine, Vuk piše: „Dositej mnogo znađaše, ali narod malo razumevaše“, ukazujući na to da je smatrao Dositejev jezik isuviše učenim i nerazumljivim za običnog čoveka.
Ipak, Vuk je priznao važnost Dositejevog rada za razvoj srpske prosvete.
Zajednička grobnica kao simbol pomirenja
Spomenici Dositeju i Vuku nalaze se jedan pored drugog, skromno ali dostojanstveno, u hladovini stabala porte Saborne crkve u Beogradu. Mnogi prolaznici, pa i turisti, nesvesni su da tu leže dva čoveka koji su oblikovali pismenost i misao moderne Srbije.
Njihova zajednička sahrana danas se tumači kao poruka da različite vizije mogu imati isti cilj. I da put od „knjige“ do „naroda“ vodi istom stazom — onom koja ne zaboravlja korene.
Šta su zavetine, i kako se razlikuju od krsne slave, i zašto se ovaj običaj čuva u Srbiji
Pored krsne slave, koja je zaštitni znak srpskog naroda, postoji još jedan manje poznat, ali jednako važan običaj – zavetina. To je praznik koji ne slavi pojedinačna porodica, već celo selo ili mahala, u znak zajedničkog zaveta svecu zaštitniku.
Kako je Hajduk Veljko branio Negotin sa „Praskalicom“
Hajduk Veljko Petrović (1780–1813) upamćen je kao neustrašivi vojvoda Prvog srpskog ustanka. Njegova borba za slobodu bila je oličena u topu nadimka „Praskalica“, koji je branio Negotin i krajinu. Ime ovog junaka ostalo je u narodnim pesmama, a njegova junačka smrt postala je simbol nepokolebljive odbrane otadžbine.
MILUNKA SAVIĆ JE BILA BABA OVOM SRPSKOM GLUMCU! Njenog UNUKA je zadesila STRAŠNA bolest o kojoj BRUJALA SRBIJA
Glumac s ponosom ističe da je potomak heroine Prvog svetskog rata Milunke Savić
Milutin Milanković: profesor koji je promenio svetsku nauku iz kućnog pritvora
Ime Milutina Milankovića (1879–1958) danas stoji u udžbenicima širom sveta. Matematičar, klimatolog i astronom, on je tvorac teorije o klimatskim ciklusima koji zavise od Zemljine orbite i nagiba – tzv. Milankovićevi ciklusi. Ono što ovu priču čini posebnom jeste činjenica da je osnove svojih proračuna razradio u vreme kada je bio interniran tokom Prvog svetskog rata.
Ko je bio Marko Kraljević i zašto je Šarac uvek uz njega : Zaštitnik sirotinje i junak pesama
Marko Kraljević (oko 1335–1395) bio je istorijski vladar Prilepa, ali u narodnoj tradiciji prerastao je u epskog junaka. Njegovo ime i podvizi ušli su u pesme, priče i legende, gde je predstavljen kao zaštitnik sirotinje, neustrašivi ratnik i simbol slobode. U središtu svake priče uz njega je njegov verni konj – Šarac.
Komentari(0)