Imao oko 50 godina, 165 cm, pozlaćene nokte i bio je vrlo cenjena ličnost: Evo ko je zapravo Beogradska mumija
Istorija Beogradske mumije.
Verovatno nije mogao ni da naslutiHadži Pavle Riđički da će njegova odluka da tokom posete Egiptu, polovinom 19. veka kupi jednu mumiju, ostaviti takav trag. Upravo zahvaljujući ovom čoveku, Beograd je dobio "svoju" mumiju.
U egipatskom gradu Luksoru je tokom obilaska ove drevne zemlje, Hadži Pavle kupio mumiju, za koju je kasnije utvrđeno da je pripadala svešteniku po imenu Nesmin, koji je bio iz Ahmima.
Printscreen/Youtube
Juna meseca daleke 1888. godine, ovaj dobrotvor poklanja beogradskom Narodnom muzeju ovu mumiju, koja je kasnije "prekrštena" u Beogradsku mumiju, kako je i danas poznata.
Darodavno pismo koje je Hadži Pavle tada uputio ovoj značajnoj kulturnoj instituciji sadržalo je i detalj, koji ne treba zaboraviti. Ne samo da je napisao da je njegova namera bila rodoljubiva, nego je pored ostalog napomenuo i da mumiju nije kupio "za sebe, nego za srpski narod."
Putešestvije Beogradske mumije
Prvi put su stanovnici Beograda imali priliku da vide ovaj neverovatno značajan poklon već početkom meseca avgusta 1888. godine. Od tada, sve do danas, Beogradska mumija prošla je mnogo toga.
Sve do početka šezdesetih godina prošloga veka je bila uvrštena u stalnu muzejsku postavku. Nažalost, tada dolazi do određenih promena u konceptu samog muzeja, zbog čega Beogradska mumija "biva povučena u depo", navedeno je na sajtu Narodnog muzeja u Beogradu.
Sve do 1992. godine, mumija je deo Arheološke zbirke, oformljene pri Filosofskom fakultetu Univerziteta u Beogradu, kome je data na pozajmicu sa ciljem kako proučavanja, tako isto i za potrebe održavanja nastave na toj visokoškolskoj ustanovi.
U vreme kada su kuće, koje su pripadale braći Veličković i Miši Anastasijeviću korišćene za potrebe Narodnog muzeja, što se zbilo u periodu od 1893. do početka Velikog rata, stanovnici Beograda i svi ostali znatiželjnici, imali su prilike da vide ovaj značajan eksponat. Prostorija u kojoj se Beogradska mumija nalazila, nosila je naziv "Sala mumije."
I u poslednje vreme, počev od 2012. godine je Narodni muzej nudio mogućnost zainteresovanima da vide Beogradsku mumiju, u okviru vođenih poseta za manje grupe ljudi. Mumija se izlaže u donjem delu kovčega i u vitrini od stakla, u kontrolisanim uslovima, kako ne bi došlo ni do kakvih oštećenja.
Neverovatna otkrića
Ne samo da je utvrđeno tačno da je u pitanju mumificirano telo sveštenika Nesmina, već je otkriveno i još mnogo toga zanimljivog u vezi sa Beogradskom mumijom. Pored ostalog, poznato je i da je Nesmin imao oko 50 godina kada je preminuo, te da je njegova visina bila 165 centimetara.
Printscreen/Youtube
Nokti na njegovim i nogama i rukama, što je posebno zanimljivo, bili su pozlaćeni. Utvrđeno je takođe da je najverovatnije živeo oko 300-te godine pre Hrista, kao i da su mu izvađena pluća, ali da je u njegovom telu ostalo srce. Razlog za to vezuje se za verovanje koje je bilo prisutno u drevnom Egiptu, a prema kome je centar uma upravo srce.
Zanimljivo je pomenuti da je deo postavke Egipatskog muzeja, koji se nalazi u Kairu i stela, odnosno svojevrstan nadgrobni spomenik sveštenika Nesmina. Na oko dve stotine kilometara udaljenosti od Luksora je 1885. godine otkrivena ta stela i na osnovu nje se mnogo toga saznalo o Nesminu.
U unutrašnjosti ovoja mumije otkriven je i papirusni svitak, koji se smatra i vrlo značajnim otkrićem u vezi sa Beogradskom mumijom. U pitanju je takozvana Knjiga mrtvih, koja je otkrivena u blizini Nesminovog srca.
U nastavku pogledajte dokumentarni prilog o Beogradskoj mumiji:
(Telegraf)
Stara srpska narodna verovanja kojima su naši stari privlačili novac i sreću, a terali siromaštvo i zlo: Ovako im je uspevalo da prizovu dobru energiju
Da li su se i u vašoj kući pominjala ova stara srpska narodna verovanja?
Od kore trešnje do svetlosti koja tera zlo – lilanje na Petrovdan
Na Petrovdan, kada sunce zalazi, iz mnogih sela u Srbiji počinju da sevaju krugovi vatre. Deca i mladi vrte u rukama plamene „lile“, a iskre obasjavaju letnju noć. Ovaj stari običaj, poznat kao lilanje, vekovima se vezuje za zaštitu doma, stoke i useva od nepogoda.
Kralj scene i kafane – neponovljivi Zoran Radmilović
Postojao je samo jedan glumac koji je mogao da napravi predstavu od sopstvene pauze, da iz jedne rečenice napravi legendu i da publiku drži u neizvesnosti šta će izgovoriti sledeće – Zoran Radmilović. Njegova scena bila je i pozornica i kafana, a život je živeo jednako strasno u oba sveta.
Kralj graditelj i ratnik – priča o Stefanu Dečanskom
Smrt kralja Milutina 1321. godine otvorila je novo poglavlje u istoriji srpske srednjovekovne države, ispunjeno dinastičkim borbama, ličnim dramama i velikim političkim preokretima.
Praštaj, da ti bude oprošteno“ – običaj Pročke u srpskoj tradiciji
U nedelju pred početak Velikog posta, širom Srbije još uvek se čuje drevni pozdrav: „Praštaj, da ti bude oprošteno.“ To je Pročka – dan kada se ljudi mire, brišu uvrede i otvaraju srca za mir.
Komentari(0)