Imao oko 50 godina, 165 cm, pozlaćene nokte i bio je vrlo cenjena ličnost: Evo ko je zapravo Beogradska mumija
Istorija Beogradske mumije.
Verovatno nije mogao ni da naslutiHadži Pavle Riđički da će njegova odluka da tokom posete Egiptu, polovinom 19. veka kupi jednu mumiju, ostaviti takav trag. Upravo zahvaljujući ovom čoveku, Beograd je dobio "svoju" mumiju.
U egipatskom gradu Luksoru je tokom obilaska ove drevne zemlje, Hadži Pavle kupio mumiju, za koju je kasnije utvrđeno da je pripadala svešteniku po imenu Nesmin, koji je bio iz Ahmima.
Printscreen/Youtube
Juna meseca daleke 1888. godine, ovaj dobrotvor poklanja beogradskom Narodnom muzeju ovu mumiju, koja je kasnije "prekrštena" u Beogradsku mumiju, kako je i danas poznata.
Darodavno pismo koje je Hadži Pavle tada uputio ovoj značajnoj kulturnoj instituciji sadržalo je i detalj, koji ne treba zaboraviti. Ne samo da je napisao da je njegova namera bila rodoljubiva, nego je pored ostalog napomenuo i da mumiju nije kupio "za sebe, nego za srpski narod."
Putešestvije Beogradske mumije
Prvi put su stanovnici Beograda imali priliku da vide ovaj neverovatno značajan poklon već početkom meseca avgusta 1888. godine. Od tada, sve do danas, Beogradska mumija prošla je mnogo toga.
Sve do početka šezdesetih godina prošloga veka je bila uvrštena u stalnu muzejsku postavku. Nažalost, tada dolazi do određenih promena u konceptu samog muzeja, zbog čega Beogradska mumija "biva povučena u depo", navedeno je na sajtu Narodnog muzeja u Beogradu.
Sve do 1992. godine, mumija je deo Arheološke zbirke, oformljene pri Filosofskom fakultetu Univerziteta u Beogradu, kome je data na pozajmicu sa ciljem kako proučavanja, tako isto i za potrebe održavanja nastave na toj visokoškolskoj ustanovi.
U vreme kada su kuće, koje su pripadale braći Veličković i Miši Anastasijeviću korišćene za potrebe Narodnog muzeja, što se zbilo u periodu od 1893. do početka Velikog rata, stanovnici Beograda i svi ostali znatiželjnici, imali su prilike da vide ovaj značajan eksponat. Prostorija u kojoj se Beogradska mumija nalazila, nosila je naziv "Sala mumije."
I u poslednje vreme, počev od 2012. godine je Narodni muzej nudio mogućnost zainteresovanima da vide Beogradsku mumiju, u okviru vođenih poseta za manje grupe ljudi. Mumija se izlaže u donjem delu kovčega i u vitrini od stakla, u kontrolisanim uslovima, kako ne bi došlo ni do kakvih oštećenja.
Neverovatna otkrića
Ne samo da je utvrđeno tačno da je u pitanju mumificirano telo sveštenika Nesmina, već je otkriveno i još mnogo toga zanimljivog u vezi sa Beogradskom mumijom. Pored ostalog, poznato je i da je Nesmin imao oko 50 godina kada je preminuo, te da je njegova visina bila 165 centimetara.
Printscreen/Youtube
Nokti na njegovim i nogama i rukama, što je posebno zanimljivo, bili su pozlaćeni. Utvrđeno je takođe da je najverovatnije živeo oko 300-te godine pre Hrista, kao i da su mu izvađena pluća, ali da je u njegovom telu ostalo srce. Razlog za to vezuje se za verovanje koje je bilo prisutno u drevnom Egiptu, a prema kome je centar uma upravo srce.
Zanimljivo je pomenuti da je deo postavke Egipatskog muzeja, koji se nalazi u Kairu i stela, odnosno svojevrstan nadgrobni spomenik sveštenika Nesmina. Na oko dve stotine kilometara udaljenosti od Luksora je 1885. godine otkrivena ta stela i na osnovu nje se mnogo toga saznalo o Nesminu.
U unutrašnjosti ovoja mumije otkriven je i papirusni svitak, koji se smatra i vrlo značajnim otkrićem u vezi sa Beogradskom mumijom. U pitanju je takozvana Knjiga mrtvih, koja je otkrivena u blizini Nesminovog srca.
U nastavku pogledajte dokumentarni prilog o Beogradskoj mumiji:
(Telegraf)
POVERENJE U „SUDBINU“ U SRPSKIM PRIČAMA: Kako su naši preci verovali u predodređenost životnih događaja?
U srpskoj narodnoj tradiciji, sudbina je oduvek imala posebno mesto. Narodne priče i predanja često su govorili o sudbini kao o nečem unapred određenom, što se ne može izbeći i što upravlja životima ljudi bez obzira na njihove želje i odluke.
ZAŠTO SE U SRBIJI ČUVALA PRVA KAPIJA OD „ZLIH OČIJU“? Simbolika i običaji vezani za ulaz u domaćinstvo
U tradicionalnoj srpskoj kulturi, prva kapija domaćinstva nije bila samo običan ulaz, već mesto koje je zahtevalo posebnu pažnju zbog dubokih verovanja o njenoj zaštitnoj moći. Kapija je predstavljala granicu između spoljnjeg sveta i sigurnosti doma, i kao takva, morala je biti posebno čuvana od negativnih sila, uroka i loših energija.
TAJANSTVENA STENA U SELU BLIZNAK: Kako je nastala legenda o kamenu koji leči bolesti?
U malom srpskom selu Bliznak, nedaleko od Niša, nalazi se stena o kojoj se vekovima prenose legende o njenoj misterioznoj isceliteljskoj moći. Lokalno stanovništvo i posetioci iz udaljenih krajeva dolaze da dodirnu ovu stenu, verujući da će im pomoći da se izleče od raznih bolesti i tegoba.
KAD ZAPUŠE „KOŠAVA“: Kakva su verovanja pratila čuveni srpski vetar?
U srpskoj narodnoj tradiciji košava nije bila običan vetar. Ovaj čuveni vetar, koji dolazi sa Karpata i duva kroz Srbiju, posebno kroz Beograd i Vojvodinu, bio je predmet mnogih verovanja, običaja i rituala, duboko ukorenjenih u svakodnevni život naših predaka.
ZABORAVLJENA VEROVANJA O SLEPOM MIŠU: Zašto je ova životinja imala dvostruku simboliku u Srbiji?
Slepi miš je u srpskoj narodnoj tradiciji imao neobičnu i složenu simboliku, često bivajući predmetom kontradiktornih verovanja i priča. Dok su ga neki smatrali nosiocem sreće i zaštitnikom doma, drugi su ga povezivali sa mračnim silama i opasnostima.
Komentari(0)