Godine 1892. ispred česme je održano osvećenje i otvaranje beogradskog vodovoda.
Printscreen youtube
Život u gradovima u 19. veku nije bio baš lak. Beograd iako najveći grad, koji je predstavljao centar svih državnih zbivanja, je imao velike probleme sa vodosnabdevanjem.
U periodu turske okupacije voda je kako je istoričar i književnik Milan Đ. Milićević zabeležio dolazila iz mokroluških izvora, a na „izvesnim daljinama zidali kule, na koje su vodovodnim cevima izvodili vodu da bi ona dobila viši skok za svoj dalji tok“. Te kule Turci su zvali terazije za vodu, odatle je trg Terazije dobio ime.
Beograđanka je poslovni soliter u centru Beograda, nalazi se između ulica Kralja Milana i Masarikove (opština Vračar). Ovo zdanje je visoko 101 metar i ima 24 sprata.
Beograđanka je poslovni soliter u centru Beograda, nalazi se između ulica Kralja Milana i Masarikove (opština Vračar). Ovo zdanje je visoko 101 metar i ima 24 sprata.
Beograđanka je poslovni soliter u centru Beograda, nalazi se između ulica Kralja Milana i Masarikove (opština Vračar). Ovo zdanje je visoko 101 metar i ima 24 sprata.
Beograđanka je poslovni soliter u centru Beograda, nalazi se između ulica Kralja Milana i Masarikove (opština Vračar). Ovo zdanje je visoko 101 metar i ima 24 sprata.
Česma koja je napravljena na mestu nekadašnjih terazija, u čast povratka kneza Miloša Obrenovića na presto 1860. godine, bila je u planu mnogo ranije. Tačnije 1838. godine knezu Milošu je bila upućena molba za podizanjem jedne tekva česme koja bi rešila probleme nestašice vode, ali je zbog njegovog svrgavanja ta izgradnja bila odložena.
Terazijska česma ima posebnu istorijsku, umetničku, arhitektonsku i urbanističku vrednost. Ona je monumentalna i reprezentativna, izgrađena od svetlog tašmajdanskog kamena krečnjaka. Visoka je 8 metara,a na sve 4 strane se nalaze medaljoni u obliku lavljih glava iz čijih usta teče voda. Iznad segmenta iz koga teče voda, nalaze se inicijali kneza Miloša Obrenovića M.O.I i godina 1860.
Koliko je česma bila bitna u periodu dok Beograd nije imao vodovod, pokazuje priča Delfe Ivanić. Delfini poočim i pomajka su uvek za stanare imali po jednog ili dva đaka ili studenta iz Stare Srbije ili Maćedonije, koji su imali obavezu da donose vodu sa Terazijske česme.
Godine 1892. ispred česme je održano osvećenje i otvaranje beogradskog vodovoda. Kada su 1911. godine Terazije rekonstruisane u trg prema projektu francuskog arhitekte Eduara Ležea (Edward Léger), Terazijska česma je premeštena u portu topčiderske crkve Svetih Petra i Pavla. Tu je ostala sve do 1975. godine kao spomenik, jer nije bila povezana na vodovodni sistem, te nije ni radila.
Na inicijativu Zavoda za zaštitu spomenika kulture grada Beograda i Gradskog sekretarijata za urbanizam i zaštitu životne sredine, i uz podršku velikog broja građana i kulturnih i javnih radnika Beograda, doneta je odluka da se Terazijska česma vrati u prvobitni ambijent, na kome se i danas nalazi.
Zahvaljujući naprednim shvatanjima obor-kneza Jevrema Obrenovića, Šabac se tokom 19. veka razvija u veoma naprednu varoš. U priči koja sledi saznaćete zašto se ovaj grad naziva „Mali Pariz“
Svadbena sujeverja, iako ih većina nas ne shvata ozbiljno, često se dešavaju da pre venčanja počnu da dobijaju sasvim drugo značenje. Svaki par koji namerava da se venča nada se da će njihova veza biti trajna i uspešna. Neki ljudi veruju da je za sreću potrebna mala pomoć, zbog čega obraćaju pažnju na razna sujeverja i predznake vezane za venčanje .
Prethodile su joj bašta Josifa Pančića u dvorištu Knjaževačko-srpskog liceja iz 1853. godine i Botanička bašta na Dorćolu kraj Dunava, osnovana 1874. godine koja je napuštena usled poplave na Dunavu
Komentari(0)