VELIKI JUBILEJ Na današnji dan je za posetioce otvorena pećina stara 80 miliona godina
Resavska pećina je jedna od najznačajnijih turističkih pećina u Srbiji. Nalazi se u istočnoj Srbiji, Gornjoj Resavi, Divljakovačkog polja, ispod venca Babine glave a pripada teritoriji opštine Despotovac, atar sela Jelovac.
Svi delovi pećine, osim Ulazne dvorane, bogati su kristalnom kalcitnom ornamentikom. Zastupljene su skoro sve vrste pećinskih ukrasa kitnjastih formi od masivnih stubova stalagmita i stalaktita do malih kadica sa perlama na pećinskom dnu.
Pojedine grupe stalagmita ili kolonade dobile si posebno ime poput "Košnice", "Deda i baba", "Porodica Tarana", i dr.
Nakon uređivanja kolonije slepih miševa su napustile ovo prebivalište. Detaljnim istraživanjem utvrđeno je da su u praistoriji u njom boravili ljudi prvenstveno pronalaskom, oruđa, klinova i kamenih vrhova kopalja.
Od 1972. godine otvorena je za turističke posete pa je tih godina dostizala posetu od oko 150.000 ljudi godišnje. Taj broj se vremenom smanjivao pa je 1990. godine pećinu posetilo 46.000 ljudi, 1991, 32-33.000 a 1992. 25. 000 ljudi. Turistička staza iznosi 402 metara, ima betonsku podlogu i stepenište. Izvršena je rasveta a na ulaz je postavljena odgovarajuća kapija.
Za pećinu su znali samo čobani koji su se sklanjali od nevremena sa stadima ovaca. Jedan od čobana je otkriva 1962. godine sa svilajnačkim planinarima. Njen izvorni naziv je bio Divljakovačka pećina po kraškom polju u kome se nalazi. Detaljno su je ispitali novosadski speleolozi, na čelu sa dr. Jovanom Petrovićem.
Radovi na uređenju pećine su trajali 10 godina. Pećina je zvanično otvorena za posetioce 22. aprila 1972. godine. Predstavlja jednu od najstarije ispitanih pećina, stara je oko 80 miliona godina, dok najstariji nakit ima 45 miliona godina. Dužina pećine je 4.500 metara, od čega je istraženo do 2.850 metara, a deo za turistički obilazak je dug oko 800 metara.
Printscreen
Vladimir na planinskom proplanku "parkirao" vagon i šine i napravio jedinstveni kafić: Ljude jedno oduševljava
Ono što im je predstavljalo najveći problem jeste dopremiti grdosiju od vagona od Valjeva do Tare, ali ne samo njega već i prave pravcate šine
LEKOVITA BANJA DOBIJA SPORTSKI SADRŽAJ Tereni za tenis, košarku i odbojku gradiće se na crkvenoj zemlji
Neobična ali značajna saradnja Eparhije mileševske i opštine Priboj
Ovo retko drvo jedan je od razloga zašto je Tara proglašena za Nacionalni park: Čuvena Pančićeva omorika u opasnosti od nestajanja
Ponos i jedan od simbola Nacionalnog parka Tara, ali i čitave Srbije svakako je retka i posebna vrsta četinara – Pančićeva omorika. Pronađena je 1875. godine u selu Zaovine, što je danas teritorija Nacionalnog parka Tara, a ove godine, obeležen je i veliki jubilej – 150 godina od njenog otkrića. Ova omorika je autohtona vrsta za srednji tok reke Drine. U Srbiji je imamo na području Nacionalnog parka Tara i kod Prijepolja, na jednom lokalitetu u kanjonu reke Mileševke. Veliki broj nalazišta postoji i u istočnoj Bosni.
Ljubavno zaveštanje kralja Uroša: Ovo je jedno od najromantičnijih srpskih predanja koje malo ko zna
Tvrđava Maglič je najprepoznatljivije obeležje doline reke Ibar, a njeni ostaci i danas svedoče o moći koju je imalo ovo srednjovekovno utvrđenje
SRPSKA ATINA U SENCI: Ovaj grad krije tajnu najstarije apoteke i bio je veći kulturni centar od Novog Sada
Nekada davno, pre nego što je Novi Sad postao epicentar kulture u Vojvodini, postojala je "Srpska Atina" u senci. Otkrivamo zašto su Sremski Karlovci, mali grad na Dunavu, istorijski bili veće središte srpskog duha i kako su čuvali najstariju apoteku na Balkanu.
Komentari(0)