DRVO ŽIVOTA JER SMRT ZNAČI NOVO ROĐENJE U poređenju sa klasičnom sahranom, interesovanje za kremaciju poslednje decenije u Beogradu je konstantno
Hrišćanstvo je dugo zabranjivalo spaljivanje (osim kada su u pitanju bile "veštice" i crnci), ističući da je ono protivno telesnom vaskrsenju.
Prvi dokazi vezani za kremiranje potiču od 42.000. godine pre Nove ere, a nađeni su na jezeru Mungo, u Australiji.
Kremiranje u hrišćanstvu
Pravoslavni običaji u Srbiji pokazuju sve veći stepen tolerancije i postepeno se prilagođavaju novoj kulturi sahranjivanja. Ona se često povezuje sa nedostatkom prostora na grobljima u velikim urbanim sredinama i visokim troškovima grobnica.
U Pravoslavnoj crkvi ističu da nema teoloških prepreka za ovaj vid sahrane, ali da je ona u suprotnosti sa učenjem. Za nju je potrebna dozvola od strane Srpske pravoslavne crkve, a ona obuhvata molbu sveštenika eparhijskom arhijereju. Na osnovu nje vladika odobrava i opelo.
Možda vas zanima:
NEDOUMICA KOJU NI MNOGI BEOGRAĐANI NE ZNAJU DA REŠE Ako je ovo Novo groblje, gde je onda staro?!
Groblje koje se nalazi u Ruzveltovoj ulici verovatno je najlepše i najuređenije groblje u Srbiji i svojevrstan beogradski "muzej na otvorenom". Ovo mesto većina prestoničana poznaje pod nazivom "Novo groblje". Ali, ako je tako - gde je onda Staro groblje?!
TAJNA KOJU MNOGI BEOGRAĐANI NE MOGU DA REŠE Ako je ovo Novo groblje, da li znate gde se nalazi staro?
Ovo groblje koje se nalazi u Ruzveltovoj ulici verovatno je najlepše i najuređenije groblje u Srbiji i svojevrstan beogradski "muzej na otvorenom".
Možda vas zanima:
NEDOUMICA KOJU NI MNOGI BEOGRAĐANI NE ZNAJU DA REŠE Ako je ovo Novo groblje, gde je onda staro?!
Groblje koje se nalazi u Ruzveltovoj ulici verovatno je najlepše i najuređenije groblje u Srbiji i svojevrstan beogradski "muzej na otvorenom". Ovo mesto većina prestoničana poznaje pod nazivom "Novo groblje". Ali, ako je tako - gde je onda Staro groblje?!
TAJNA KOJU MNOGI BEOGRAĐANI NE MOGU DA REŠE Ako je ovo Novo groblje, da li znate gde se nalazi staro?
Ovo groblje koje se nalazi u Ruzveltovoj ulici verovatno je najlepše i najuređenije groblje u Srbiji i svojevrstan beogradski "muzej na otvorenom".
Možda vas zanima:
NEDOUMICA KOJU NI MNOGI BEOGRAĐANI NE ZNAJU DA REŠE Ako je ovo Novo groblje, gde je onda staro?!
Groblje koje se nalazi u Ruzveltovoj ulici verovatno je najlepše i najuređenije groblje u Srbiji i svojevrstan beogradski "muzej na otvorenom". Ovo mesto većina prestoničana poznaje pod nazivom "Novo groblje". Ali, ako je tako - gde je onda Staro groblje?!
TAJNA KOJU MNOGI BEOGRAĐANI NE MOGU DA REŠE Ako je ovo Novo groblje, da li znate gde se nalazi staro?
Ovo groblje koje se nalazi u Ruzveltovoj ulici verovatno je najlepše i najuređenije groblje u Srbiji i svojevrstan beogradski "muzej na otvorenom".
Veliku zaslugu za služenje opela kod kremiranja dugujemo patrijarhu Germanu, koji se još 1973. godine zauzeo za ovo pitanje.
Printscreen/Youtube
Običaj spaljivanja pokojnika deo je nasleđa kultura širom sveta, ali neke civilizacije su ga u pojedinim razdobljima zabranjivale. Postoje arheološki dokazi da se u neolitu na Srednjem istoku i u Evropi, osim pokopa kao najstarijeg načina sahranjivanja, upražnjavala i kremacija. U Evropi je ovaj običaj postojao još u mezolitu (oko 7.000 godina p.n.e), u Panonskoj niziji i duž srednjeg toka Dunava u bronzano doba, oko 2.000. godine p.n.e.
Na našim prostorima, na više arheoloških nalazišta, nađeni su rimski grobovi sa keramičkim i metalnim urnama, amforama, kao i grobnice od opeke. U "Životopisu znamenitih melanačkih porodica 18. i 19. veka", Ivana Boba Bošnjaka zabeleženo je da je plemić Aleksandar Trifunac ot Batfe, rodom iz Melenaca u srednjem Banatu, prvi Srbin koji je po svojoj oporuci kremiran. Preminuo je 1892. godine i najpre sahranjen u rodnom mestu, a nakon dve godine njegovi zemni ostaci preneti su u nemački grad Gotu, gde su spaljeni u krematorijumu.
Printscreen/Youtube
Drvo života
Običaj koji je bio deo pogrebnih obreda više desetina hiljada godina danas se sprovodi u savremenijem obliku. Kao i u svim drugim poljima, javljaju se inovacije koje su, u ovom slučaju, unapredile i olakšale postupak kremacije. Neki su došli i na zanimljive zamisli kojima se na osoben način pokazuje da svaka smrt znači novo rođenje.
Žerar Moline i Martina Azua, brat i sestra iz Barselone, od pre nekoliko godina u svom preduzeću prave biorazgradive urne koje su nazvali "bios". U njima se nalazi seme biljke pomešano s pepelom pokojnika. Kada biljka nikne, posle nekog vremena zajedno s urnom sadi se u zemlju, gde nastavlja da raste i postaje drvo. Urne se u zemlji razgrađuju i od njih ne ostaje ni traga, pritom ne štete prirodi. Koje bi drvo neko želeo da postane, može da izabere pre nego što napusti svet, ali o tome imaju mogućnost da odlučuju i bližnji, ukoliko u oporuci nije navedeno drugačije.
Printscreen/Youtube
Kako je kod nas
Biorazgradive urne za sad ne postoje u Srbiji, jer kremirani ostaci, po zakonu, mogu da se odlože samo na tačno određenim mestima na groblju. Srodnici preminulog mogu da preuzmu urnu samo uz potvrdu o grobnom mestu u koje će biti položena, a ne mogu pepeo ni da pospu na nekom mestu gde je pokojniku bilo posebno značajno, kao što je, recimo, rodni kraj. Jedino u Vrtu sećanja na Novom groblju u Beogradu dozvoljeno je da se kremirani ostaci pospu po zemlji. Nakon toga, imena i prezimena preminulih, kao i godine smrti, ispisuju se na mermernim pločama. Ovaj park sa ružičnjakom nastao je 1970. godine, po nacrtima arhitekte Milice Momčilović.
Kremaciju kao vid sahranjivanja kod nas je prvi propagirao Jovan Jovanović Zmaj, još 1875. godine. Iako je u svom zaveštanju izrazio da bude kremiran, ona mu nije uslišena zato što u to vreme kod nas nije postojao nijedan krematorijum.
Njegovu zamisao proširio je dr Vojislav Kujundžić - Ognjeni, prvi predsednik društva za kremiranje "Oganj", osnovanog 1904. godine u Beogradu. Kao mlad lekar, proučavao je rad opštinskih ustanova i posetio krematorijume u Drezdenu, Goti, Cirihu i Parizu.
On je svakodnevno slao pisma i polemisao na ovu temu, moleći vlasti i crkvene organizacije da odobre kremaciju. List "Oganj" izašao je prvi put na Ognjenu Mariju, 30. jula 1934. godine. Prve promene se javljaju 1928. godine, kad tadašnji ministar zdravlja, dr Čeda Mijatović, donosi rešenje kojim se u Zakonu za sanitetske struke odobrava spaljivanje leševa, a opštinama se daje preporuka za osnivanje krematorijuma, ali ovo rešenje nije sprovedeno.
Tvorac "Ognja" nije dočekao otvaranje prvog krematorijuma, preminuo je 1946. godine u Beogradu, i sahranjen je, ali su 1964. godine njegovi ostaci kremirani u prvom beogradskom krematorijumu. Urna s njegovim pepelom je pohranjena u rozarijumu broj 1 na Novom groblju.
Izvor: politikin zabavnik, drnda
Žensko ime koje je među najpopularnijim u Srbiji, simbol neustrašivog borca i nesalomive volje
U prevodu sa grčkog jezika, ime Petra označava kamen i stenu, a isto značenje ima i muško ime Petar. Takođe se smatra da svoje varijante ima u i španskom i latinskom jeziku.
Ako želite nikad veći rod paprike ovog leta, pored nje posadite ovu biljku
Paprika se sadi kada dnevne temperature porastu iznad 15°C i kada prođe opasnost od kasnih prolećnih mrazeva. Paprici je potrebno kvalitetno, dobro drenirano zemljište koje će zadržati vlagu. Paprike su izbirljive u pogledu vode, pa održavajte dobar balans vlage u svakom trenutku. Ako ste za početak koristili plodno tlo, vaše paprike bi trebalo da uspevaju bez đubriva tokom cele sezone.
Ove molitvene reči treba da pročita svaka devojka koja želi da se uda: Čitajte je i imaćete prst na ruci!
Potrebno je da se mole svakoga dana
ZABORAVLJENA SRPSKA ISTORIJA: Mnogi su za njih čuli MILION puta, a da li zapravo znate ko su bile DELIJE!
Gotovo da svakodnevno možemo da čujemo reč "Delije", međutim, mnogi građani, kako najmlađi, pa tako i stariji gotovo da ne znaju ko su zapravo bile Delije.
ZABORAVLJENA NEMICA KOJA JE SEBE SMATRALA SRPKINJOM Priča o Babet Bahmajer koja je zbog ljubavi promenila ime i ODBILA NACISTE!
Beta Vukanović bila je profesorka beogradske Umetničke škole i jedna od osnivačica Društva srpskih umetnika, slikara i vajara "Cvijeta Zuzorić", srpska slikarka nemačkog porekla
Komentari(0)