Nekoliko hiljada ljudi koji žive u Devićima na Goliji decenijama je bilo na velikim mukama.
Nedaleko od novoizgrađenog hotela Iver na Mokroj Gori, nalazi se selo Milekići. Kao zapis jednog vremena, drvene kuće, stoje netaknute, očuvane, i svedoče o generacijama vrednih ljudi koji su nekada ovde živeli. Nažalost, u selu je ostalo par stanovnika. Međutim od skoro je napravljen put, od hotela Iver, koji krivuda kroz borovu šumu. Vodi direktno u selo i idealan je za prolećne šetnje.
Od Bajine Bašte, umesto da nastavite ka Tari, produžite pored Perućca i nastavite uz planinu, do samog kraja puta. Selo se nalazi na vrhu klisure koja gleda ka Drini. Obiluje vidikovcima ravnim Banjskoj steni. Pre ulaska u selo Jagoštica takođe valja znati da je uz put i malo domaćinstvo sa puno koza, gde se može kupiti sveža surutka.
U sred Banata, pored Deliblatske peščare, i tik uz poznata Zagajička brda, nedaleko od Izbišta nalazi se selo Šušara. Multikulturalno, puno sakrivenih zanimljivosti i ljudi. Od familije Božić, kao domaćina sela, uvek ljubaznih i raspoloženih da ugoste slučajne prolaznike, do gazda Lacija penzionisanoh radnika PPT-a, koji je u svom domaćinstvu napravio pravi mali muzej telefona. A usput pravi jedan od najboljih kozijih sireva.
BRAĆEVAC
Blizu Rajačkih i Rogljevačkih pimnica, nalazi se selo Braćevac. Nekada najbogatijje selo u ovom delu Srbije, sada svega sa par domaćinstava. Bogatstvu ovog sela svedoče, masivna zgrada stare mesne zajednice, starog kulturnog doma sa pozorištem i bioskopom, i davno zatvorenu školu koju su zajednički nekada, stanovnici Braćevca gradili za buduće generacije koje nažalost tu nikada neće ići. Škola je sa svim laboratorijama, halama, učionicama, radionicama, samo zaključana kada je i napravljena i sada stoji poput muzeja jednog vremena. Ljudi koji su ostali u selu, svojim vedrim duhom i optimizmom nadoknađuju brojnost. Uvek su spremni da prolaznicima pokažu turu sela i ugoste na uz dobro vino i rakiju.
PAPRATNA
Treba stići dovde, ali vredi.
Od Knjaževca, ka Kalni, nalazi se selo Gornja Kamenica, kod čijeg spomenika se skrene levo i prati potok. Ispred klisure se skreće direktno u vodu, i nakon toga se izlazi na put ka selu. Nakon par kilometara neasfaltiranog puta, u dolini obrasloj papratom, odsečeno od sveta, nalazi se Paprtana. Stanovnici Papratne su u želji da svoje vreme kvalitetno provode, u prostorijama stare mesne zajednice napravili muzej i kafić Čokanče. Svaki prolaznik je dobrodošao, a od prošle godine su uz papratsku reku napravili i kafić na otvorenom “Burence”, da leti može da se uživa. Treba napomenuti da u selu ima svega 5 stanovnika, ali kao što vidite znaju da uživaju za njih 100.
Ponos i jedan od simbola Nacionalnog parka Tara, ali i čitave Srbije svakako je retka i posebna vrsta četinara – Pančićeva omorika. Pronađena je 1875. godine u selu Zaovine, što je danas teritorija Nacionalnog parka Tara, a ove godine, obeležen je i veliki jubilej – 150 godina od njenog otkrića. Ova omorika je autohtona vrsta za srednji tok reke Drine. U Srbiji je imamo na području Nacionalnog parka Tara i kod Prijepolja, na jednom lokalitetu u kanjonu reke Mileševke. Veliki broj nalazišta postoji i u istočnoj Bosni.
Nekada davno, pre nego što je Novi Sad postao epicentar kulture u Vojvodini, postojala je "Srpska Atina" u senci. Otkrivamo zašto su Sremski Karlovci, mali grad na Dunavu, istorijski bili veće središte srpskog duha i kako su čuvali najstariju apoteku na Balkanu.
Komentari(0)