Neverovatna sudbina ovog srpskog junaka dobro je poznata svakom Leskovčaninu. Međutim, van ovog grada, retko ko je i čuo za Nikolu Skobaljića i njegovu borbu protiv turskih osvajača.
vikipedija/Nikola Skobaljić
Nikola Skobaljić (1430 — 16. novembar 1454) je bio srpski vojvoda iz Dubočice (okolina Leskovca) i poslednji vladar tog kraja pred konačni pad pod tursku vlast. Njegova tvrđava bio je Zelen Grad kod Vučja.
Printscreen/Youtube/Skobaljić grad
Srpski vlastelin iz 15. veka, danas živi paralelno i u istoriji i u legendama leskovačkog kraja. U ovom gradu će vam rado ispričati da je ovog junaka rodila devojka iz obližnjeg sela, a da je začet tako što je jela živu ribu – skobalja. Da je Nikola bio toliko mudar i hrabar da ga Turci nikada ne bi porazili da nije bilo izdaje njegove kume, ali da čak ni onda nije živ uhvaćen već se na svom konju vinuo u nebesa… i legendu.
Atraktivnost ovog dela Porečja upotpunjava činjenica da se nalazi na levoj strani kanjona Vučjanke, jednog od najlepših u Srbiji, čiji slapovi odišu umetnošću kakvu samo čista priroda može da stvori, uz hidroelektranu koja datira još iz 1903.
Svega 26 godina nakon oslobođena od Turaka, nadomak Leskovca počela je sa radom hidroelektrana koja od 1903. do danas kontinuirano napaja strujom elektro-mreže Srbije.
Atraktivnost ovog dela Porečja upotpunjava činjenica da se nalazi na levoj strani kanjona Vučjanke, jednog od najlepših u Srbiji, čiji slapovi odišu umetnošću kakvu samo čista priroda može da stvori, uz hidroelektranu koja datira još iz 1903.
Svega 26 godina nakon oslobođena od Turaka, nadomak Leskovca počela je sa radom hidroelektrana koja od 1903. do danas kontinuirano napaja strujom elektro-mreže Srbije.
Atraktivnost ovog dela Porečja upotpunjava činjenica da se nalazi na levoj strani kanjona Vučjanke, jednog od najlepših u Srbiji, čiji slapovi odišu umetnošću kakvu samo čista priroda može da stvori, uz hidroelektranu koja datira još iz 1903.
Svega 26 godina nakon oslobođena od Turaka, nadomak Leskovca počela je sa radom hidroelektrana koja od 1903. do danas kontinuirano napaja strujom elektro-mreže Srbije.
Atraktivnost ovog dela Porečja upotpunjava činjenica da se nalazi na levoj strani kanjona Vučjanke, jednog od najlepših u Srbiji, čiji slapovi odišu umetnošću kakvu samo čista priroda može da stvori, uz hidroelektranu koja datira još iz 1903.
Svega 26 godina nakon oslobođena od Turaka, nadomak Leskovca počela je sa radom hidroelektrana koja od 1903. do danas kontinuirano napaja strujom elektro-mreže Srbije.
Atraktivnost ovog dela Porečja upotpunjava činjenica da se nalazi na levoj strani kanjona Vučjanke, jednog od najlepših u Srbiji, čiji slapovi odišu umetnošću kakvu samo čista priroda može da stvori, uz hidroelektranu koja datira još iz 1903.
Svega 26 godina nakon oslobođena od Turaka, nadomak Leskovca počela je sa radom hidroelektrana koja od 1903. do danas kontinuirano napaja strujom elektro-mreže Srbije.
Atraktivnost ovog dela Porečja upotpunjava činjenica da se nalazi na levoj strani kanjona Vučjanke, jednog od najlepših u Srbiji, čiji slapovi odišu umetnošću kakvu samo čista priroda može da stvori, uz hidroelektranu koja datira još iz 1903.
Svega 26 godina nakon oslobođena od Turaka, nadomak Leskovca počela je sa radom hidroelektrana koja od 1903. do danas kontinuirano napaja strujom elektro-mreže Srbije.
Atraktivnost ovog dela Porečja upotpunjava činjenica da se nalazi na levoj strani kanjona Vučjanke, jednog od najlepših u Srbiji, čiji slapovi odišu umetnošću kakvu samo čista priroda može da stvori, uz hidroelektranu koja datira još iz 1903.
Svega 26 godina nakon oslobođena od Turaka, nadomak Leskovca počela je sa radom hidroelektrana koja od 1903. do danas kontinuirano napaja strujom elektro-mreže Srbije.
Atraktivnost ovog dela Porečja upotpunjava činjenica da se nalazi na levoj strani kanjona Vučjanke, jednog od najlepših u Srbiji, čiji slapovi odišu umetnošću kakvu samo čista priroda može da stvori, uz hidroelektranu koja datira još iz 1903.
Svega 26 godina nakon oslobođena od Turaka, nadomak Leskovca počela je sa radom hidroelektrana koja od 1903. do danas kontinuirano napaja strujom elektro-mreže Srbije.
Nikola Skobaljić bio je poslednji vladar Dubočice pre konačnog pada pod tursku vlast. Njegova tvrđava bio je Zelen Grad kod Vučja.
Bilo je to vreme poslednjeg otpora moćnom osvajaču sa Istoka. Srpska vlastela je ili već bila pobijena, ili se predala ili razbežala. Jedan od poslednjih koji su se borili bili su Nikola Skobaljić i njegov stric.
Skobaljić se, protivno naređenjima despota Đurđa Brankovića, da se preda, suprotstavio osvajačima i 24. septembra 1454. godine sa vojskom iz Dubočice do nogu potukao tursku vojsku kod Banje na prilazima Novom Brdu.
Kad je sultan saznao za poraz, odlučio je da lično povede vojsku da se obračuna sa Skobaljićem i zauzme Novo Brdo. Nekoliko meseci kasnije stigao je u Dubočicu napao je i počeo da pljačka.
U povlačenju prema svojoj tvrđavi kod Vučja, Skobaljić je pružio otpor, ali je 16. novembra 1454. godine, na reci Trepanji kod Kisline, poražen i zarobljen.
Još istog dana, zajedno sa stricem, nabijen je na kolac i tako je ostao upamćen po još jednom, istina strašnom, podatku – kao prvi Srbin, poznat imenom i prezimenom, osuđen na tu jezivu kaznu.
Ostaci Skobaljićevog grada i danas se nalaze na severnim obroncima planine Kukavice kod Vučja, južno od Leskovca. Predeo je prilično negostoljubiv i neuređen pa lepotu i veličinu ovog srednjovekovnog utvrđenja zbog rastinja retki posetioci i ne mogu da sagledaju.
Tradicija vezuje ovaj lokalitet za vojvodu Nikolu Skobaljića, velikog junaka koji je ratovao sa Turcima Osmanlijama i nikada nije bio poražen. Ovaj čovek, po predanju, Nikola Skobaljić nije rođen, a nije ni stradao kao drugi, "obični" ljudi.
Printscreen/Youtube/Skobaljić grad
Komentari(0)