SELO ZLAKUSA JE SELO KOJE IMA DUŠU, TRADICIJU I BUDUĆNOST Poznato je po starom grnčarskom zanatu, smešteno u dolini reke Đetinje, a sama priroda oduzima dah (VIDEO)
Zlakusa je selo koje ima dušu i kolorit, tradiciju i budućnost, istoriju i mladost. Privlači čistim vazduhom, očuvanom prirodom, šumama sa dobrim prinosima ukusnih pečuraka, livadama punim jagodica i lekovitog bilja, sa petnaestak ribnjaka sa pastrmkama duž rečice Petnice.
Zlakusa je naselje u Srbiji u opštini Užice u Zlatiborskom okrugu.
U selu Zlakusa se nalazi etno-park „Terzića avlija“ koji delimično predstavlja muzej na otvorenom i zatvorenom, a delimično turističko-ugostiteljski objekat.
Printscreen/Instagram/prva škola u Zlakusi
Meštani Zlakuse su poznati po grnčarstvu, pa su osnovali Udruženje lončara Zlakusa. U selu se organizuje međunarodna kolonija umetničke keramike. Takođe, bitni spomenici u selu su : Spomenik na Gradini, Etno udruženje „Zavičaj”, Spomen-park „Vešala”. U Zlakusu si održavaju razne manifestacije, kao što su : Sabor „Zlakusa u pesmi i igri”, Jesen u Zlakusi i Međunarodni EKO kamp.
Možda vas zanima:
ZLAKUSKA LONČARIJA Muški članovi porodica su nosioci ovog znanja koje je stavljeno na listu nematerijalnog kulturnog nasleđa Srbije (VIDEO)
Zlakuska lončarija je četiri veka stara tehnika ručne izrade posuđa od gline na sporom ručnom kolu (točku) i pečenog na otvorenoj vatri, što je redak slučaj na širem prostoru Balkanskog poluostrva.
REMEK DELO PRIRODE Potpećka pećina mami turiste svojim neobičnim lepotama i istorijom još iz doba neolita (VIDEO)
Spomenik prirode Potpećka pećina je vrelska pećina sa velikim ulaznim portalom karakterističnog izgleda, etažnim rasporedom kanala i kristalnom ornamentikom.
Možda vas zanima:
ZLAKUSKA LONČARIJA Muški članovi porodica su nosioci ovog znanja koje je stavljeno na listu nematerijalnog kulturnog nasleđa Srbije (VIDEO)
Zlakuska lončarija je četiri veka stara tehnika ručne izrade posuđa od gline na sporom ručnom kolu (točku) i pečenog na otvorenoj vatri, što je redak slučaj na širem prostoru Balkanskog poluostrva.
REMEK DELO PRIRODE Potpećka pećina mami turiste svojim neobičnim lepotama i istorijom još iz doba neolita (VIDEO)
Spomenik prirode Potpećka pećina je vrelska pećina sa velikim ulaznim portalom karakterističnog izgleda, etažnim rasporedom kanala i kristalnom ornamentikom.
Možda vas zanima:
ZLAKUSKA LONČARIJA Muški članovi porodica su nosioci ovog znanja koje je stavljeno na listu nematerijalnog kulturnog nasleđa Srbije (VIDEO)
Zlakuska lončarija je četiri veka stara tehnika ručne izrade posuđa od gline na sporom ručnom kolu (točku) i pečenog na otvorenoj vatri, što je redak slučaj na širem prostoru Balkanskog poluostrva.
REMEK DELO PRIRODE Potpećka pećina mami turiste svojim neobičnim lepotama i istorijom još iz doba neolita (VIDEO)
Spomenik prirode Potpećka pećina je vrelska pećina sa velikim ulaznim portalom karakterističnog izgleda, etažnim rasporedom kanala i kristalnom ornamentikom.
Zlakusa je smeštena u dolini reke Đetinje, na njenoj desnoj obali, ispod Gradine (931m n.v), na pola puta između Požege (11km) i Užica (13km).
Selo tokom istorije
Period rimskog cartsva
Najstariji tragovi života u današnjem selu potiču iz doba Rimljana, mada su nađeni i neki dokazi u Potpećkoj pećini o boravku čoveka još u doba neolita. Ilirska plemena sa ovih prostora potiskuju keltska plemena a u prvom veku n.e. ova područja osvajaju Rimljani i pripajaju provinciji Dalmaciji.
Postoje dokazi da je na današnjoj najvišoj tački sela, Gradini, sa koje se pruža pogled na 360 stepeni, postojala neka vrsta rimskog utvrđenja sa koga se osmatrao i štitio rimski put. U prilog tome ide činjenica i samo postojanje starog turskog (rimskog) mosta na rečici Derventi, nadomak Zlakuse što ukazuje da su uistinu tom trasom prolazili pomenuti drumovi. Rimske nekropole postoje i u selu Uzići koje se graniči sa Zlakusom a u blizini, današnjem selu Visibaba, kraj Požege postojala je najveća rimska municipija u ovom kraju.
Printscreen/Instagram
Period Vizantije i prve srpske države
Ovaj kraj naseljen je Slovenima kada i ostali delovi Srbije a ulazi u sastav prve srpske države koju je osnovao knez Časlav u prvoj polovini 10. veka a potom polovinom 12. veka, uspostavljanjem srpske države Stefana Nemanje, ulazi u njen sastav. Kada je Sveti Sava 1220. godine, pored ostalih, osnovao i Moravičku eparhiju sa sedištem u Arilju, ona je obuhvatila i ovaj kraj. Posle predaje prestola kralja Dragutina bratu Milutinu, Dragutin zadržava užički kraj za sebe i u tom periodu podiže svoje zadužbine crkvu u Arilju i manastir Raču, a između njih je selo Zlakusa. Najveći procvat ovaj kraj je doživeo za vreme cara Dušana a nakon njegove smrti u ovom delu Srbije se osamostaljuje srpski vlastelin Nikola Altomanović sa sedištem u Užicu. On je znatno proširio svoju teritoriju ugrozivši Dubrovnik, bosanskog bana Tvrtka i kneza Lazara, tako da njih dvojica udruženim snagama svrgavaju Nikolu Altomanovića i od tada, pa sve do pada pod tursko ropstvo, ovaj kraj je u sastavu države kneza Lazara i njegovih naslednika.
Period turske vladavine
Razvoj ovog kraja zaustavilo je tursko osvajanje, počev od 1459. godine, od kada se srpsko stanovništvo seli ili islamizira, a muslimansko doseljava. U 17. veku ovaj kraj ponovo doživljava procvat, dok ratovi između Austrije i Turske izazivaju velika razaranja i pustoš a potom težak položaj srpskog naroda početkom 19. veka prouzrokovao je Prvi srpski ustanak 1804. godine tako da ovaj kraj sve do Drugog srpskog ustanka (1815. godine) prelazi iz ruku u ruke između srpskih ustanika i turske vlasti. Nakon toga sam grad Užice se oporavlja od ratnih razaranja i tridesetih godina 19. veka je sedište nahije i posle Beograda najveći grad u Srbiji. Od 1862. godine, posle novih zaoštrenih sukoba Turci se sele iz užičkog kraja. Prvi pisani tragovi i pomeni stanovnika sela potiču iz popisa iz druge polovine 19. veka. Sam naziv sela potiče iz vremena turske vladavine. Naime, nekadašnjim rimskim putevima kasnije prolazili su turski karavani. Na jednoj kosi u ataru sela, karavane su sačekivali Hajduci i presretali Turke pa od te kose Turci zaziraše te je i nazvaše ZLA KOSA. Vremenom je „o“ prešlo u „u“ i ostalo je ime sela ZLAKUSA.
Nakon oslobodilačkih ratova od Turaka (1875-1878) i balkanskih ratova (1912-1913) kraj je konačno oslobođen turske vladavine. Veliki broj meštana Zlakuse bio je mobilisan za završne bitke za oslobođenje, a u sastavu Drinske divizije prvog poziva, Drinske divizije drugog poziva i Javorske vojske.
Legenda o imenu sela
Postoji nekoliko priča i legendi o tome kako je selo dobilo ime. Jedna od njih koja se najčešće čuje i koja ima najviše argumenata potiče još iz vremena Turaka.
Naime, delom teritorije današnjeg sela prolazili su turski karavani, utabanim rimskim putevima a puni robe i dukata, što je uvek privlačilo pažnju hajduka. Upravo, najzgodnije i omiljeno mesto hajducima za prepad na prolazeće karavane bila je jedna kosa (prevoj) u današnjem ataru sela. Pošto su napadi na turske karavane na tom mestu učestali upravo prilikom prelaska preko te kose, Turci, zazirući upravo od tog mesta nazvaše tu kosu po zlu, odnosno zla kosa. Vremenom, taj naziv se ustali i kod samog naroda koje je nastanjivalo taj deo nahije i opet, vremenom, prilikom izgovora i nepreciznog tumačenja došlo je do prelaska glasa "o" u glas "u" i odatle današnji naziv sela ZLAKUSA.
Po drugoj legendi na teritoriji današnjeg sela postojao je jedan han gde su turski karavani pravili predah putujući iz Carigrada ka Dubrovniku. Pred tim hanom ih je uvek dočekivalo jedno kuče lajući na konje, zlo i kuso kako su ga Turci opisivali i dadoše ime celom selu po tom kučetu.
Dodatne informacije na: Zlakusa/vikipedija
Izvor: vikipedija
Nestvarno lepe zimske slike stižu sa Zlatibora: Sneg prekrio najpopularniju srpsku planinu, snimci iz vazduha oduzimaju dah
Nakon što su putevi pročišćeni, a sneg prestao da pada na srpskoj turističkoj lepotici, planini Zatibor već krajem novembra vlada prava zimska idila. Na snimcima zabeleženim iz vazduha, jasno se vidi lepota ovog mesta stoga i ne čudi da je godinama unazad jedna od najpolularnijih destinacija kako za domaće turiste, tako i za goste iz čitavog sveta.
5 najjeftinijih banja u Srbiji: Termalni bazeni, oporavak, netaknuta priroda, a smeštaj već od 5 evra! (FOTO)
Ne čekajte da rezervišete svoj odmor - iskoristite povoljne cene smeštaja i prepustite se čarima termalnih banja u Srbiji
GAMZIGRAD Ovo mesto u SRBIJI JE BILO REZIDENCIJA RIMSKOG CARA koju je nazvao po MAJČINOM imenu
Gamzigrad je arheološko nalazište antičke rimske carske palate Feliks Romulijane (lat. Felix Romuliana) koje se od 29. juna 2007. nalazi na UNESKO-voj listi svetske baštine.
Cene u ovim banjama u Srbiji su najpristupačnije za praznike: Već se rezervišu mesta za Novu godinu
Banje u našoj zemlji bude interesovanje i kod stranih i kod domaćih turista
USKORO ĆE ZASIJATI NOVIM SJAJEM Ovu srpsku speleološku atrakciju svake godine poseti preko 100.000 ljudi (FOTO)
Najposećeniji speleološki objekat Srbije, Stopića pećina je važan deo ponude „zlatne planine”, svima atraktivna i dostupna, a poseti je svake godine preko 100.000 ljudi.
Komentari(0)