Urbano naselje Zeleni venac, žargonski "Zelenjak" nalazi se na teritoriji opštine Savski venac i manjim delom Stari grad u samom centru glavnog grada. Povezuje ga Prizrenska ulica sa Terazijama i Brankov most sa Novim Beogradom.
Svetski praznik (ne)rada Beograđani najčešće proslavljaju na izletištima poput Košutnjaka, Ade Ciganlije i Avale. Ovo poslednje izletište posebno je zanimljivo, jer se pored prirodnih lepota, izletnici mogu susresti i sa zanimljivom arhitekturom. Arhitektonska dela sagrađena na Avali potiču iz različitih istorijskih perioda, a posebno zagonetna su ona iz međuratnog perioda.
Starogradska muzika je nastala krajem 19. i početkom 20-og veka u Srbiji i Makedoniji kao spoj tradicionalne narodne muzike i uticaja tadašnje zabavne muzike sa zapada. Nastala u gradskim sredinama Makedonije, u Beogradu, Novom Sadu, Somboru, Šapcu.
U Beogradu imamo 31 brdo, a u nastavku pročitajte kako su neka od njih dobila nazive.
Nekada je to sve bio močvarni teren koji je razdvajao Zemun od okolnih sela. Naselje je neugledno i nije se mnogo razlokovala od beogradske Jatagan male.
Vinatovača je prašuma u Srbiji, nalazi se u Istočnoj Srbiji u regionu Gornja Resava.
Jedna od većih svetinja manastira Hilandara je i bunar Svetog Save. Bunar je star koliko i sam manastir.
Na njega ste decenijama Beograđane najlakše mogli da podsetite tako što im kažete da je to “onaj čovek što ima spomenik na centru Slavije”. Ipak, nakon rekonstrukcije ovog trga to više nije istina, a stari socijalista dobio je novo mesto za koje mnogi ni ne znaju…
Arijus van Tinhoven (Gorinhem, 3. maj 1886 — 8. septembar 1965) je bio holandski lekar koji je postao poznat zahvaljujući radu kao ratni hirurg u Srbiji tokom Balkanskih ratova, a takođe i kao šef hirurškog odeljenja Vojne bolnice u Valjevu tokom Prvog svetskog rata. Kao član istražne komisije učestvovao je u istrazi ratnih zločina austrougarske vojske u Srbiji.
Sarajevska je ulica “čudesa” – još uvek u njoj ima starih zanatskih radnji (obućarska, kožarska, radnja za popravku vaga…). Prašnjava je ali krupnim koracima teži da postane moderna.
U Beogradu je boravio 1896. godine u vreme kada se očekivala „istorijska“ poseta crnogorskog kneza Nikole I Petrovića. Herbert Vivijen, novinar i putopisac, je kao specijalni dopisnik „Morninga stara“ i „Dejli ekspresa“ putovao po Evropi, Africi i Balkanu.
Po drevnom svetogorskom predanju, koje se prenosi kroz generacije monaha, kad nestane ikona Bogorodice Iverske (iz svetogorskog manastira Ivirona), opusti isposnica Svetog Save i kad se osuši loza Svetog Simeona Mirotočivog, nastupa kraj Svete Gore.
Ilustrovana dopisnica pojavila se kod nas pre nego igde u svetu, u izdanju Zmaja, novosadskog lista koji je uređivao Jovan Jovanović - Zmaj.
Jedna od najpotresnijih ljubavnih priča u srpskoj istoriji svedoči o tome koliko pritisak okoline, zadiranje u tuđu intimu, društveni standardi, spekulacije, tračevi, intrige, neprihvatanje i osuda mogu tragično da rezultiraju.
Njegova ratna sudbina je jedinstvena u svetu i zaslužio je da ga se današnje generacije sećaju.
Zapis je, u Srbiji, drvo koje predstavlja svetinju za selo na čijem području se nalazi. Drvo postaje zapis činom osveštenja, pri čemu se u njegovu koru urezuje krst. Za zapis se bira krupno drvo, prvenstveno hrast, a ređe cer, brest, jasen i divlja kruška. Pored njega može biti postavljen krst (često kameni), a okolni prostor može biti ograđen.
„Oda narodu srpskom“ je poema italijanskog pesnika Gabrijela D‘Anuncija, dok je beleške uz poemu napisao it. pesn. Nikola Tomaze. Poema je napisana 16. a objavljena 24. novembra 1915. godine u milanskom listu Corriere della sera.