OVAJ MANASTIR ČUVA POSLEDNJEG NEMANJIĆA: Svetinji na SRPSKOJ SVETOJ GORI dive se i oni koji nisu hrišćani a evo ko je tu SAHRANJEN
Ako je Fruška gora simbol duhovnosti srpskog naroda, onda jemanastir Jazak jedan od najdragocenijih bisera tog simbola. Najpoznatiji je po čuvanju moštiju Svetog Uroša, sina cara Dušana i poslednjeg vladara iz dinastije Nemanjića, kog je crkva proglasila za mučenika.
Ova činjenica vekovima privlači vernike iz svih delova zemlje u ovaj prelepi manastir na južnim padinama "srpske Svete Gore".
Iako je Jazak značajan i poznat centar duhovnosti, i mesto koje se upisalo u istoriju ne samo Srbije, nego i celog pravoslavnog sveta, još uvek ga obavija aura mističnosti i tajanstvenosti. Poreklo osnivača manastira Jazak nije potpuno jasno. Legenda kaže da je manastir osnovao despot Jovan Branković, mlađi sin Stefana Slepog i Angeline Branković, ali ovo je crkveno predanje slično onima koja prate mnoge fruškogorske svetinje. Najstariji zapis o manastiru potiče iz 1522. godine, ali kako je despot Jovan tada već bio preminuo, verovatno je da je manastir stariji.
Možda vas zanima:
Ruske monahinje u fruškogorskom manastiru i poslednji podvig jedne heroine
Na jugozapadnim obroncima Fruške gore, na oko dva kilometra severno od sela Divoš, smestio se manastir Kuveždin. Okružen šumom, baštama i potokom koji protiče pored njegovih zidina, na nadmorskoj visini od oko 150 metara, on je kroz vekove bio i duhovno uporište i simbol istrajnosti. Posvećen je Svetom Savi i Svetom Simeonu Mirotočivom, a njegova prošlost krije burna stradanja i neprekidna vaskrsavanja.
Betonski kolos od 26 metara nad Fruškom gorom: Spomenik iz 1951. gleda gde su ginuli partizani
Na najvišoj tački Fruške gore, kao čuvar prošlih vremena i ideala, stoji monumentalni simbol borbe protiv fašizma – delo vajara Sretena Stojanovića koje i dalje diše otporom
Možda vas zanima:
Ruske monahinje u fruškogorskom manastiru i poslednji podvig jedne heroine
Na jugozapadnim obroncima Fruške gore, na oko dva kilometra severno od sela Divoš, smestio se manastir Kuveždin. Okružen šumom, baštama i potokom koji protiče pored njegovih zidina, na nadmorskoj visini od oko 150 metara, on je kroz vekove bio i duhovno uporište i simbol istrajnosti. Posvećen je Svetom Savi i Svetom Simeonu Mirotočivom, a njegova prošlost krije burna stradanja i neprekidna vaskrsavanja.
Betonski kolos od 26 metara nad Fruškom gorom: Spomenik iz 1951. gleda gde su ginuli partizani
Na najvišoj tački Fruške gore, kao čuvar prošlih vremena i ideala, stoji monumentalni simbol borbe protiv fašizma – delo vajara Sretena Stojanovića koje i dalje diše otporom
Možda vas zanima:
Ruske monahinje u fruškogorskom manastiru i poslednji podvig jedne heroine
Na jugozapadnim obroncima Fruške gore, na oko dva kilometra severno od sela Divoš, smestio se manastir Kuveždin. Okružen šumom, baštama i potokom koji protiče pored njegovih zidina, na nadmorskoj visini od oko 150 metara, on je kroz vekove bio i duhovno uporište i simbol istrajnosti. Posvećen je Svetom Savi i Svetom Simeonu Mirotočivom, a njegova prošlost krije burna stradanja i neprekidna vaskrsavanja.
Betonski kolos od 26 metara nad Fruškom gorom: Spomenik iz 1951. gleda gde su ginuli partizani
Na najvišoj tački Fruške gore, kao čuvar prošlih vremena i ideala, stoji monumentalni simbol borbe protiv fašizma – delo vajara Sretena Stojanovića koje i dalje diše otporom
Možda vas zanima:
Ruske monahinje u fruškogorskom manastiru i poslednji podvig jedne heroine
Na jugozapadnim obroncima Fruške gore, na oko dva kilometra severno od sela Divoš, smestio se manastir Kuveždin. Okružen šumom, baštama i potokom koji protiče pored njegovih zidina, na nadmorskoj visini od oko 150 metara, on je kroz vekove bio i duhovno uporište i simbol istrajnosti. Posvećen je Svetom Savi i Svetom Simeonu Mirotočivom, a njegova prošlost krije burna stradanja i neprekidna vaskrsavanja.
Betonski kolos od 26 metara nad Fruškom gorom: Spomenik iz 1951. gleda gde su ginuli partizani
Na najvišoj tački Fruške gore, kao čuvar prošlih vremena i ideala, stoji monumentalni simbol borbe protiv fašizma – delo vajara Sretena Stojanovića koje i dalje diše otporom
Takođe, nije potpuno poznato ko je sve učestvovao u izgradnji današnje manastirske crkve posvećene Silasku Svetog Duha na Apostole. Gradnja je počela 1736. godine uz pomoć monaha iz Žiče i Rače, kao i zahvaljujući donacijama pravoslavaca iz Novog Sada, Osijeka, Šida, Baje i Šašinaca. Međutim, mnoga imena donatora su zaboravljena, pa je najprikladnije reći da je manastir Jazak izgradio narod. Iako je ovo malo poznato, današnji Jazak je "novi" manastir. Iako će uskoro obeležiti tri veka postojanja, spada među mlađe manastire Fruške gore. O prvom, srednjovekovnom Jasku se malo zna. Priča kaže da je to bila freskopisana kamena crkva sa dva skromna konaka, a bratstvo koje je tu živelo borilo se sa velikim siromaštvom.
Promena je nastupila 1705. godine kada je monah Hristifor iz Nerodimlja doneo mošti Svetog cara Uroša. Ovo je ubrzo učinilo manastir mestom hodočašća vernika iz cele zemlje. Usled ovoga je izgrađen novi manastir, završen i osvećen 1758. godine, gde su mošti poslednjeg Nemanjića prenete.
"Stari" Jazak je zatim postao ženski manastir pod pokroviteljstvom patrijarha Arsenija IV Jovanovića Šakabente, ali je nakon uredbe carice Marije Terezije "o redukciji monaškog života", iz 1774. godine, morao biti ugašen i srušen. Ostatke starog manastira možete videti oko dva kilometra severno od današnjeg Jaska.
Manastir Jazak deli ime sa istoimenim selom pored kojeg se nalazi. Ovo malo naselje prvi put se pominje 1702. godine, što znači da postoji preko tri veka. Početkom 21. veka, Jazak je dobio titulu najlepšeg sela do hiljadu stanovnika na manifestaciji "Susreti sela Srbije". Stanovnici Jaska ponosno ističu da žive u najlepšem malom mestu u Srbiji.
OVO JE JEDAN OD NAJLEPŠIH MANASTIRA NA FRUŠKOJ GORI: Zovu ga i Srpska Sveta gora, a evo šta se u njemu DEŠAVA!
Uzani putevi, sela i polja na mestu nekadašnjeg Panonskog mora, oivičeni su najznačajnijim duhovnim lukama, koje čuvaju istoriju od zaborava
CRNO OGLEDALO ISTOKA: Jezero gde se utopilo više ribolovaca i zašto lokalci izbegavaju da plivaju
Borsko jezero na istoku Srbije važi za turistički dragulj, ali iza njegove bistre vode krije se mračna priča o nesrećama i legendama. Otkrivamo zašto ovo veštačko jezero, stvoreno na mestu rudnika, ima reputaciju opasnog mesta koje iznenada "vuče" kupače i kako je njegova prošlost dovela do misterije.
JEZIVA KLISURA I KAMENA REKA: Da li je voda u Đavoljoj Varoši zaista lekovita i kakvu legendu krije "Vaskrsla stena"
Đavolja Varoš u južnoj Srbiji je naš najpoznatiji geološki spomenik, ali malo ko zna za dve bizarne činjenice: da tamo teku dve izuzetno kisele i neobične vode, i da se stene koje zovu "Đavolje kule" neprestano obnavljaju. To je mesto mitskog prokletstva i prirodnog čuda.
TAJNA MESTA BEZ PUTA: Zašto je selo Drvengrad u Mokroj Gori, pre Kusturice, bilo poznato po čudnim proricanjima
Pre nego što je postao turistička ikona i filmski set, Drvengrad u Mokroj Gori bio je samo jedno od mnogih brdskih sela zapadne Srbije. Otkrivamo kako je nastala ideja o kućama "sklopljenim" na brdu i kakvu tajnu proricanja je skrivala Šarganska osmica.
Vladimir na planinskom proplanku "parkirao" vagon i šine i napravio jedinstveni kafić: Ljude jedno oduševljava
Ono što im je predstavljalo najveći problem jeste dopremiti grdosiju od vagona od Valjeva do Tare, ali ne samo njega već i prave pravcate šine
Komentari(0)