Kad su na arheološkom lokalitetu otkrivene zidine crkve, verovalo se da je tu nekada bila crkva Janja, posvećena Rođenju Presvete Bogorodice.
Uprkos legendama i pričama o tome kako je ovo mesto ukleto, u narodu se proširilo i verovanje da boravak u ovoj crkvi leči neplodnost. Veruje se da Bog daje decu svima koji pohode crkvu u ime ljubavi tek venčanog para koji je, kako legende kažu, stradao, a da poroda nije imao.
Na obali Trgoviškog Timoka smešteno je selo Donja Kamenica. Centralnim seoskim trgom, koji meštani nazivaju Bair, dominira misteriozna Bogorodičina crkva.
Postoje samo legende o gospodaru ove male tvrđave, ali arheološki nalazi na celom tom području bacaju svetlo na čak 5000 godina dugu istoriju.
Prema procenama speleologa koji su ovde izvršili istraživanje neobičan otvor u selu Ražana dubok skoro 800 metara.
Postoji i legenda o velikoj zmiji sa Petrovaradina, takozvanoj nemani Peti.
Nije sa sigurnošću poznato ni kada je ovaj manastir u Srbiji podignut, niti ko je bio ktitor; prvi put se u pisanim izvorima pominje u ranoj drugoj polovini 16. veka.
Uprkos tome što su od bogomolje ostale samo ruševine, priča o njenom postojanju prenosila se s kolena na koleno, pa se narod o velikim praznicima okupljao na mestu na kom je nekada bila svetinja.
Najviše ima stećaka sa uobičajenim natpisima „a se leži taj i taj“, uklesanih da bi trajalo sećanje na pokojnika i na one koji su spomenik digli.
Smešten u srcu Đerdapske klisure, po mnogima najlepše klisure u celoj Evropi, ovaj etno-kompleks prepoznatljiv je po galeriji na otvorenom. Skulpture su pravljene od drveta i kamena, a galerija nosi simbolični naziv „Čovek, drvo, voda“.
Iako ih nema na turističkim mapama, jer turizam u ovom kutku Srbije nije razvijen, ko ova sela jednom poseti uvek želi da im se vrati.
Cepkane, sušene, ajvar, turšija..., toliko je specijaliteta od ovog povrća koje valja ostaviti za hladne zimske dane, a samo je jedna adresa koja se može nazvati carstvom paprika – Donja Lokošnica.
Iako broji manje od 500 stanovnika, širom Srbije, pa i sveta, rasuti su oni koji su ponikli iz Trešnjevice i koji obećavaju da će se u poznim godinama vratiti na dedovinu, da uživaju u prirodnim lepotama kojima ovo selo može da se podiči.
Iako su sela u ovom delu Srbije gotovo napuštena, ambijent u kom se nalaze je nestvarno lep.
Upravo ovde 1819. godine knez Miloš Obrenović podigao je svoju prvu zadužbinu, i to u spomen na kneginju Ljubicu.
Turizam u Pribojskoj Banji u proteklih par godina doživljava potpunu renesansu, što se vidi između ostalog i po gradnji brojnih novih ugostiteljskih objekata, ali i smeštajnih kapaciteta.
Generalna skupština Svetske turističke organizacije Ujedinjenih nacija sa sedištem u Madridu, u konkurenciji više od 170 prijavljenih sela iz 75 zemalja dodelila je titulu najboljeg turističkog sela na svetu Mokroj Gori iz Srbije i Solčavi iz Slovenije.